ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΤΟΥ ΕΡΗΜΙΤΗ
Παράθεση ειδησεογραφίας: Ο Ερημίτης, περιοχή στη βόρεια Κέρκυρα έκτασης 490.000 τ.μ., “νοικιάζεται” από την αρμόδια υπηρεσία ξεπουλήματος του δημόσιου πλούτου (ΤΑΙΠΕΔ) για 100 χρόνια, με αντίτιμο 23 εκ. ευρώ στην NCH Capital. Το κράτος διατείνεται ότι το όφελος για το δημόσιο θα είναι 98 εκατομμύρια ευρώ, διότι συνυπολογίζει σε αυτό και το ύψος της “επένδυσης” του ιδιώτη (75 εκατομμύρια), λες και αυτή η “επένδυση” θα ανήκει στο κράτος… Το τρομερό αυτό ποσό των 23 εκατομμυρίων θα κατατεθεί φυσικά -στο σύνολό του-, στους ειδικούς λογαριασμούς για την αποπληρωμή των μνημονιακών δανείων. Από τα 490.000 τ.μ. τα 320.000 θα παραμείνουν προσβάσιμα στο “ευρύ κοινό”, και παραχωρούνται στον “επενδυτή” μόνο 36.000τ.μ. για “ήπια τουριστική ανάπτυξη”.
Ανάλυση ειδησεογραφίας: Η (άκρο)δεξιά φασίζουσα τρικομματική κυβέρνηση εκτάκτου ανάγκης “νοικιάζει” – ουσιαστικά πουλάει – τον Ερημίτη με αντίτιμο περίπου 47 λεπτά του ευρώ το τ.μ. ανά έτος. Ή αν προτιμάμε μεγαλύτερους αριθμούς, ο Ερημίτης κοστίζει στους επενδυτές 469 ευρώ το στρέμμα, το χρόνο. Αυτά είναι τα τρελά ποσά που θα πάρουν οι δανειστές για την αποπληρωμή των δανείων. Δανείων τα οποία συνάπτονται και οδηγούν σε φτώχεια, εξαθλίωση και αυτοκτονίες καθημερινα τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα της χώρας. Αλλά σώζουν τις τράπεζες. Παρένθεση: η μεταφορά του εξοπλισμού, των υποδομών και των προσωπικών αντικειμένων από την κατάληψη Villa Amalias κόστισε (σε σχέση με την ετήσια τιμή ανά στρέμμα) στο δήμο αθηναίων το εκατονταπλάσιο (45.000 ευρώ), χωρίς να υπολογίσουμε πόσο κόστισε η οχύρωση του χώρου από το Δήμο Αθηναίων, ώστε το κτίριο να παραμείνει άδειο. Επιπλέον, η επί τρίμηνο φύλαξη του καμμένου από φασίστες κτιρίου της κατάληψης Δράκα στην Κέρκυρα (ώστε να μην ανακαταληφθεί και επιχειρηθεί η ανακατασκευή του) κόστισε στο Γ.Ν.Κ. το 25πλάσιο (13.000-14.000 ευρώ). Συνέχιση ανάλυσης: σύμφωνα με το σχέδιο, 170.000 τ.μ. θα μείνουν κλειστά για τους επισκέπτες, ή αλλιώς θα απευθύνονται μόνο σε όσους πληρώνουν τους ενοικιαστές, άλλωστε μάλλον δεν θα υπάρχουν επισκέπτες. Αναφορικά με την “ήπια τουριστική ανάπτυξη”, ας αναλογιστεί καθένας πόσο ήπια θα είναι για να χρειάζεται 36 στρέματα. Βασικο υποστηρικτικό επιχείρημα: Ναι, αλλά θα δημιουργηθούν θέσεις εργασίας.
Παράθεση γεγονότων: Ο Ερημίτης είναι μία έκταση η οποία περιλαμβάνει περίπου 725 μέτρα ακτογραμμής, δασική περιοχή, ημιορεινούς όγκους, παραλιακά οικοσυστήματα, καθώς και 3 λίμνες που φιλοξενούν σπάνια χλωρίδα και πανίδα, μεταξύ των οποίων και η υπό εξαφάνιση βίδρα Lutra Lutra. Επίσης υπό εξαφάνιση πτηνά χρησιμοποιούν την περιοχή για ωοτοκία. Μαζί με τη λιμνοθάλασσα Αντινιώτη, το Καπαρέλι και τα αλβανικά οικσυστήματα, αποτελούν ένα ευρύτερο οικοσύστημα, ίσως τη μεγαλύτερη αρτηρία σπάνιων και αποδημητικών πτηνών της Ευρώπης. Το οικοσύστημα του Ερημίτη προστατεύεται από την ελληνική και διεθνή νομοθεσία με συνθήκες τύπου Νατούρα. Αδιάφορη βέβαια η “νομιμότητα” της συγκεκριμένης πώλησης, καθώς είναι αποδεδειγμένη η (μη) τήρηση των νόμων που το ίδιο το κράτος και το κεφάλαιο αποφασίζουν, όταν αυτοί δεν είναι σύμφωνοι με τα συμφέροντά τους. Πρόσφατο περιβαλοντικό παράδειγμα η περίπτωση της λίμνης Καϊάφα που από περιοχή Νατούρα, μετά τον εμπρησμό της μετατράπηκε σε Ιονία Οδό.
Σχετική σημείωση: Ο Ν. Δένδιας, ντόπιος βουλευτής και υπουργός φυσικά δεν έχει καμία αντίρρηση για την πραγμάτωση αυτής της “επένδυσης”. Άλλωστε η περίφημη τήρηση των σάπιων αστικών νόμων μας αφορά όλους, εκτός από τους νεοναζί, τους μπάτσους, το κράτος και το κεφάλαιο. Πιο συγκεκριμένα δηλαδή, αφορά όποιον τολμά να αντισταθεί με οποιονδήποτε τρόπο στη βίαιη φτωχοποίηση και στον ακόμα αγριότερο μετασχηματισμό του οικονομικού συστήματος. Και κάνα δυό ακόμα για το ξεκάρφωμα. Η χούντα των συνταγματαρχών έδειξε τον δρόμο.
Η δική μας οπτική: Το καπιταλιστικό σύστημα, που αντιμετωπίζει τη φύση ως ένα ακόμη εμπόρευμα, δε διστάζει να λεηλατήσει το περιβάλλον για να εξυπηρετήσει τα οικονομικά σχέδια ντόπιου και διεθνούς κεφαλαίου. Η ίδια τακτική λεηλασίας άλλωστε ακολουθείται και καταστρέφει την κοινωνία και τη ζωή μας, ποιός θα περίμενε να υπάρχουν ενδοιασμοί όταν πρόκειται για τη φύση; Όμως αυτό που φαίνεται να ξεχνά το κράτος και το κεφάλαιο είναι πως τα σχέδια τους, ειδικά στα ζητήματα που αφορούν τη φύση και την οικονομική εκμετάλλευσή της, συναντούν την αντίσταση των τοπικών (και όχι μόνο) κοινωνιών. Από τη Λευκίμμη ως την Κερατέα, με τους αγώνες ενάντια στη δημιουργία ΧΥΤΑ, στους αγώνες ενάντια στην εκτροπή του Αχελώου, μέχρι τους αγώνες στις Σκουριές ενάντια στην καταστροφή της χλωρίδας, της πανίδας αλλά και της ζωής των κατοίκων για την εξόρυξη χρυσού, οι κοινωνικές αντιστάσεις δηλώνουν βροντερό παρόν.
Οι θέσεις εργασίας που υπόσχονται κράτος και κεφάλαιο, ώστε να βρουν υποστηρικτές στην εν λόγω “επένδυση”, μας αφήνουν παγερά αδιάφορους. Όχι μόνο γιατί ουσιαστικά πρόκειται για μισθωτή σκλαβιά με τους απεχθέστερους όρους, ειδικά στη μνημονιακή περίοδο, όχι μόνο γιατί η απαίτηση των αφεντικών για εξευτελιστικά φθηνή εργασία θα οδηγήσει σε περαιτέρω όξυνση του εργασιακού ανταγωνισμού και του κοινωνικού κανιβαλισμού, αλλά πάνω απ’ όλα γιατί δεν αποδεχόμαστε κανένα ατομικό κέρδος, καμία “επιβίωση” κανενός εις βάρος ενός αγαθού που ανήκει σε όλους μας, εις βάρος της φύσης, της ίδιας μας της ζωής.
Το περιβάλλον, όπως και κάθε δημόσια περιουσία, δεν ανήκει στο κράτος, ανήκει σε όλους. Δεν είναι περιουσιακό στοιχείο, είναι αγαθό. Η κοντόφθαλμη λογική που οριζει την ίδια την ύπαρξη της φύσης ως εκμεταλλεύσιμη πηγή για τα οικονομικά οφέλη του κράτους και του κεφαλαίου, μας βρίσκει όχι απλά αντίθετους, αλλά και εχθρικούς. Όπως εχθρικό βρίσκει ήδη ένα τεράστιο κομμάτι της κοινωνίας, το οποίο ελπίζουμε και υποσχόμαστε να συναντήσουμε στους επερχόμενους αγώνες ενάντια στο ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου, της δημόσιας γης. Αυτός ο αγώνας δεν είναι μόνο των κατοίκων της Κασσιόπης και της ευρύτερης περιοχής, είναι και αγώνας των κατοίκων του νησιού, είναι αγώνας όλων μας, όπως και κάθε κοινωνικός-ταξικός αγώνας. Και έτσι θα δοθεί.
Έχει έρθει η ώρα να στηθούν τα κοινωνικά οδοφράγματα, ενάντια στην “ανάπτυξη”, την “αξιοποίηση”, την εκμετάλλευση της ζωής μας.
Για μία αταξική κοινωνία χωρίς εξουσία, χωρίς εκμετάλευση του ανθρώπου και της φύσης.
Για μια κοινωνία ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας.