Εν όψει της αναγόρευσης του αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου σε επίτιμο διδάκτορα του τμήματος Τεχνών Ήχου & Εικόνας του Ιονίου Πανεπιστημίου, πραγματοποιήσαμε κάποιες παρεμβάσεις στο κτίριο της Ιονίου Ακαδημίας (όπου επρόκειτο να διεξαχθεί η φιέστα) και στο πανεπιστήμιο. Συγκεκριμένα, ανατυπώσαμε παλαιότερη αφίσα μας με αντιθρησκευτικό περιεχόμενο που είχε κολληθεί πριν μερικά χρόνια στο νησί και το απόγευμα του Σαββάτου 10/12 προχωρήσαμε σε εκτεταμένη αφισοκόλληση στο κτίριο της Πρυτανείας.
Το ίδιο βράδυ επανήλθαμε στον ίδιο χώρο γράφοντας συνθήματα στους τοίχους. Στο τέλος της δράσης, ωστόσο, τρία (3!) ασφαλίτικα περικύκλωσαν το χώρο και προσήγαγαν δύο συντρόφους. Άμεσα, και παρά το προχωρημένο της ώρας, περισσότεροι από 30 αλληλέγγυοι συγκεντρώθηκαν έξω από το αστυνομικό τμήμα (αρκετοί εκ των οποίων από την κατάληψη του τμήματος Τεχνών Ήχου & Εικόνας που βρισκόταν σε εξέλιξη, ως αντίδραση στην απόφαση των πρυτανικών αρχών περί της αναγόρευσης) μέχρι τη στιγμή που οι σύντροφοι αφέθησαν ελεύθεροι.
Σε συνέχεια των δράσεών μας, τη Δευτέρα 12/12 πραγματοποιήσαμε μαζική αφισοκόλληση στα κτίρια που στεγάζονται τα υπόλοιπα τμήματα του πανεπιστημίου. Την ίδια ημέρα, τα ΜΑΤ απαγόρευσαν την είσοδο φοιτητικού μπλοκ στην Πρυτανεία (στο οποίο συμμετείχαν και άτομα του α/α χώρου και του ευρύτερου τοπικού ανταγωνιστικού κινήματος), το οποίο είχε σκοπό να πραγματοποιήσει παρέμβαση διαμαρτυρίας στην τελετή αναγόρευσης. Καταφανώς απρόκλητα, και ενώ την ίδια ώρα εντός του κτιρίου παπάδες, πρυτανικές αρχές και η αριστερή τοπική εξουσία σύναπταν ανενόχλητοι τις δημόσιες σχέσεις τους, τα ΜΑΤ επιτέθηκαν με ξύλο, ρίψη δακρυγόνων και κρότου λάμψης στο συγκεντρωμένο πλήθος, με αποτέλεσμα αρκετά άτομα να τραυματιστούν ελαφρά. Τέσσερα άτομα προσήχθησαν και λίγο μετά το τέλος της φιέστας αφέθησαν ελεύθεροι.
Η αντιθρησκευτική μας θέση δεν έρχεται ξαφνικά ως απάντηση στην τρέχουσα επικαιρότητα. Αναγνωρίζουμε τις κατά καιρούς φασιστικές, σεξιστικές, ρατσιστικές ατάκες και τα κηρύγματα μίσους των ρασοφόρων εκπροσώπων του θεού ως άμεσο αποτέλεσμα του συντηρητισμού και του σκοταδισμού που όλες οι θρησκείες αναπαράγουν άμεσα ή θρέφουν έμμεσα· συντηρητισμός και σκοταδισμός που καμία σύνδεση δεν πρέπει να τους επιτρέψουμε να έχουν με την επιστήμη, την καλλιέργεια του πνεύματος και της κριτικής σκέψης, των γραμμάτων, των τεχνών, του πολιτισμού, της παιδείας, της ανθρώπινης εξέλιξης.
Συγχρόνως, δεν παραβλέπουμε την ευθύνη των πανεπιστημίων στην εξάπλωση της θρησκευτικής πανούκλας, ούτε τρέφουμε αυταπάτες για τον ρόλο τους ακόμα κι αν δεν επέλεγαν (μεταξύ άλλων και) για λόγους δημοσίων σχέσεων να αναγορεύουν τους χριστιανορθόδοξους ταλιμπάν σε επίτιμους διδάκτορες. Η γνώση από μόνη της, με όποιον τρόπο κι αν παρέχεται από τα πανεπιστήμια, μικρή σημασία έχει ως τέτοια αν δεν αναλογιστούμε πώς αναπαράγεται, πού αποσκοπεί, με ποιόν τρόπο χρησιμοποιείται και σε τίνος την υπηρεσία τίθεται. Σε μία δυτική καπιταλιστική χώρα όπου κράτος και εκκλησία συμπορεύονται αδιαχώριστα για αιώνες, είναι προφανές πως οι δύο αυτοί θεσμοί εκμετάλλευσης και καταπίεσης αποτελούν δομικά στοιχεία του υπάρχοντος τρόπου οργάνωσης της κοινωνίας. Όπως, φυσικά, είναι εξίσου προφανές πως θα συναντιούνται για να αναπαράγουν και να διαιωνίσουν τη δική τους οικονομική και όχι μόνο εξουσία.
Σε κάθε περίπτωση, ως αναρχική ομάδα είμαστε εχθροί κάθε σκοταδισμού, πόσο μάλλον του θρησκευτικού. Πρόκειται για μια θέση που δεν προκύπτει απλά από μία στείρα αντικληρική θέαση των πραγμάτων, αλλά πηγάζει από μία απόλυτα εχθρική ανάγνωση του ιδεαλιστικού τρόπου προσέγγισης της πραγματικότητας. Θεωρούμε απαράδεκτο κάθε τρόπο σκέψης και δράσης που βασίζεται στην πίστη και όχι στη λογική διεργασία. Διαμορφώνουμε τον τρόπο ζωής μας ως αποτέλεσμα σκέψης και κρίσης, όχι ως προϊόν κάποιας εξωτερικά (και μάλιστα «άνωθεν») επιβαλλόμενης ηθικής.
Ο αγώνας ενάντια στις θρησκείες ήταν, είναι και θα είναι αναπόσπαστο κομμάτι του αγώνα ενάντια στην εξουσία, την εκμετάλλευση, τον παραλογισμό και την καταστολή, και οπωσδήποτε όχι μικρότερης σημασίας από όλους τους επιμέρους αγώνες που δίνονται καθημερινά και στοχεύουν στην ατομική και κοινωνική απελευθέρωση.
