Συλλογικό κάλεσμα συλλογικοτήτων και συντρόφων/συντροφισσών για την απεργιακή πορεία.
ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΝΟΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ ΤΗΣ ΓΕΝΙΚΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΟΙΚΕΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ
Στις 12 Νοέμβρη, ημέρα γενικής απεργίας, επιχειρήσαμε να καταλάβουμε το Εργατικό Κέντρο Κέρκυρας, προκειμένου να κρατηθεί ανοιχτό την ημέρα της απεργίας για τα σωματεία, τους εργαζόμενους, τον κόσμο του αγώνα. Η επιλογή του συγκεκριμένου χώρου δεν είναι τυχαία, καθώς πρόκειται για ένα κτίριο με σαφή πολιτικό και ταξικό χαρακτήρα που δεν είναι τσιφλίκι των ξεπουλημένων εργατοπατέρων για να πραγματοποιούν την απεργιακή τους φιέστα. Στόχος μας είναι να αποτελέσει ένα ζωντανό κέντρο αγώνα, ένα σημείο συνεύρεσης ολόκληρου του κινηματικού κόσμου του νησιού, δίνοντας έναν άλλο «τόνο» στην ημέρα της γενικής απεργίας, πέρα από τον συνηθισμένο περίπατο που τελειώνει νωρίς το μεσημέρι. Η γενική απεργία είναι μέσο αγώνα ενάντια στους σχεδιασμούς κράτους και κεφαλαίου, όχι η συμβολική διαμαρτυρία των 24άρων ωρών που προκηρύσσουν οι επαγγελματίες συνδικαλιστές των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ.
Το γεγονός, άλλωστε, ότι προκηρύχθηκε ολόκληρους μήνες μετά την ψήφιση του 3ου (και χειρότερου) μνημονίου, έρχεται να επαληθεύσει τη διάχυτη κοινωνική και κινηματική αδράνεια που επικρατεί το τελευταίο χρονικό διάστημα της «παρατεταμένης ελπίδας». Πλέον τα νερά έχουν ξεθολώσει για τα καλά· όλες οι σοσιαλδημοκρατικές ψευδαισθήσεις για μια «κοινωνικά συμφέρουσα συμφωνία με τους δανειστές» και έναν «ανθρώπινο καπιταλισμό» έχουν καταρρεύσει. Ολοένα και μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας συνειδητοποιεί ότι καμιά από-τα-πάνω θεσμική λύση δεν μπορεί να βελτιώσει ουσιαστικά τις συνθήκες ζωής μας, ενώ οποιαδήποτε άλλο κομματικό μόρφωμα (κοινοβουλευτικό ή μη, παλιό ή καινούργιο) που αποτελεί μια διαφορετική εκδοχή του ίδιου συστήματος εκμετάλλευσης υπόσχεται το αντίθετο, πολύ απλά ψεύδεται. Όσο τα θεμέλια αυτού του συστήματος εκμετάλλευσης, αδικίας, υποταγής και καταπίεσης δεν γκρεμίζονται, τόσο η αδίστακτη επίθεση του εγχώριου και διεθνούς κεφαλαίου θα εντείνεται.
Το Εργατικό Κέντρο Κέρκυρας, όπως και κάθε άλλο εργατικό κέντρο, ανήκει στους από-κάτω αυτού του κόσμου, σε όλα τα τμήματα της κοινωνίας που αγωνίζονται, στα σωματεία των εργαζομένων, των ανέργων, των ανασφάλιστων, των επισφαλώς εργαζόμενων, στην εργατική τάξη στο σύνολό της. Δεν είναι κτήμα καμιάς διοίκησης, πόσο μάλλον μιας γραφειοκρατικής νομενκλατούρας που στρώνει το δρόμο της επίθεσης των αφεντικών και αντιμετωπίζει εχθρικά οποιαδήποτε κίνηση αντίστασης έχει οριζόντια χαρακτηριστικά και δρα μακριά από -και ενάντια σε- κομματικούς προσδιορισμούς και διαμεσολαβήσεις. Μια διοίκηση που στο παρελθόν, όχι μόνο έχει αρνηθεί επανειλημμένα να παραχωρήσει αίθουσες σε σωματεία για να πραγματοποιήσουν εκδηλώσεις και συνελεύσεις, αλλά έχει κλειδώσει την κεντρική είσοδο του κτιρίου αποτρέποντας την πρόσβαση σε οποιονδήποτε αδυνατούν να ελέγξουν. Το ίδιο ακριβώς έπραξαν και σήμερα.
Είναι η ίδια θλιβερή χούφτα επαγγελματιών εργατοπατέρων που κρατά το Εργατικό Κέντρο κλειστό όποτε θελήσει η ίδια, που απαιτεί το παράλογο ποσό των 60 ευρώ για να παραχωρήσει μια αίθουσα για εκδήλωση-συζήτηση, που χρεώνει υπέρογκα ενοίκια για τη στέγαση γραφείων σωματείων εντός του κτιρίου, που αρνείται να παραχωρήσει γραφεία σε ενεργά και μαχητικά σωματεία, την ίδια στιγμή που σωματεία με ανύπαρκτη δράση κρατούν τα περισσότερα γραφεία του εργατικού κέντρου κλειδωμένα, που διώχνει κακήν κακώς κόσμο που οργανώνει τη δράση του με το πρόσχημα του «περασμένου της ώρας» στις 8 το βράδυ, που διαρκώς εφευρίσκει προσχήματα και φτηνές δικαιολογίες για να εμποδίσει τη λειτουργία σωματείων.
Τέτοιες πρακτικές δεν μπορούν να γίνουν ανεκτές. Το Εργατικό Κέντρο δεν υπάρχει για να χτίζονται αυριανές καριέρες κομματικών στελεχών, ούτε για να πατά πάνω στην κοινωνική εξαθλίωση προτάσσοντας την ταξική ειρήνη. Δεν υπάρχει για να ρημάζει άδειο και κλειδωμένο στη σκιά σφραγίδων, «νομιμοποιητικών εγγράφων» και ενός τόνου χαρτούρας, ούτε για να ξεχύνονται από τα μεγάφωνά του πύρινοι λόγοι περί της βέβαιης νίκης του αγωνιζόμενου λαού που επί της ουσίας καλούν σε οπισθοχώρηση μπροστά σε κάθε κοινωνική-ταξική διεκδίκηση και μόνο πυροσβεστικά δρουν. Το Εργατικό Κέντρο έχει από μόνο του συγκεκριμένα πολιτικά και ταξικά χαρακτηριστικά, αποτελεί ένα ακόμα ανοιχτό πεδίο στους από-κάτω για να συνευρεθούν, να ζυμωθούν, να οργανωθούν και να συντονίσουν τη δράση τους.
Οι συνθήκες όχι απλά έχουν ωριμάσει, έχουν πέσει κάτω και σαπίζουν. Για να μη σαπίσουμε και εμείς οι ίδιοι, να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας. Απεγκλωβισμένοι από «ελπίδες» και θεσμικές προσδοκίες, μακριά από λογικές θεσμικής-εναλλακτικής διαχείρισης του υπάρχοντος, ενάντια στην αφομοίωση και την καπήλευση του αγώνα, με όπλα την αυτοοργάνωση και την αλληλεγγύη. Να αυτοκαθοριστούμε, να αναλάβουμε τις ευθύνες μας, να δράσουμε. Να αναζητήσουμε εκείνα τα μέσα αγώνα που δίνεται στο εδώ και στο τώρα, με βλέμμα σταθερά στραμμένο στην κοινωνική επανάσταση. Για έναν κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης, ελευθερίας.
ΚΑΛΟΥΜΕ ΣΕ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΠΟΡΕΙΑ
ΠΡΟΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ
ΣΤΙΣ 18:00
αναρχική ομάδα cumulonimbus
κατάληψη Ελαία
via Revolta
συντρόφισσες – σύντροφοι