Αφίσα αναρχικών που κολλήθηκε στο κέντρο της πόλης.

Από τις 18 Ιουνίου έχει ξεκινήσει από τους κρατούμενους σε όλες τις φυλακές αποχή συσσιτίου σε ένδειξη διαμαρτυρίας ενάντια στο φασιστικό νομοσχέδιο των φυλακών τύπου Γ΄ και για την υπεράσπιση του δικαιώματος της άδειας και της αναστολής. Όμως ο υπουργός και η κυβέρνηση εξακολουθούν να αδιαφορούν. Δεν απάντησαν καθόλου στα δίκαια αιτήματά μας και προκλητικά θέλουν να περάσουν το νομοσχέδιο, μέσα στο καλοκαίρι για να προλάβουν τις αντιδράσεις του κόσμου. Απέναντι στο νομοσχέδιο που μας καταδικάζει να παραμείνουμε κρατούμενοι για μια ζωή δίχως δικαιώματα και ελπίδα, βάζουμε τα σώματα και την ψυχή μας ως ασπίδα.

Είναι το μόνο που μας έχει απομείνει.

Από την ΔΕΥΤΕΡΑ 23 ΙΟΥΝΙΟΥ ξεκινάμε ΜΑΖΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ σε όλες τις φυλακές. Διεκδικούμε τα δικαιώματά μας και αγωνιζόμαστε να παραμείνουμε ΑΝΘΡΩΠΟΙ και όχι ανθρώπινες σκιές κλειδωμένες και ξεχασμένες στην απελπισία.

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:

1) Την ΑΠΟΣΥΡΣΗ του φασιστικού ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ για τις φυλακές τύπου Γ΄. Λέμε όχι στο ελληνικό ΓΚΟΥΑΝΤΑΝΑΜΟ, σε μία φυλακή μέσα στη φυλακή, χωρίς άδειες, χωρίς επισκεπτήριο, χωρίς αύριο…

2) Οι άδειες και οι αναστολές να αποτελούν αναφαίρετο δικαίωμα όλων των κρατουμένων. Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα που ο κρατούμενος δικάζεται και τιμωρείται κάθε μέρα. Ενώ ο νόμος λέει ότι ο καθένας που έχει συμπληρώσει το 1/5 και τα 3/5 της ποινής του μπορεί να πάρει άδεια και αναστολή, παρόλα αυτά οι κρατούμενοι περνούν ξανά και ξανά από την ιερά εξέταση των εισαγγελέων οι οποίοι χωρίς κανένα λόγο ή ενεργό πειθαρχικό απορρίπτουν τις αιτήσεις τη μία μετά την άλλη.
Έτσι δημιουργούν κρατούμενους χωρίς ελπίδα και αναπαράγουν την εγκληματικότητα.

3) Να εφαρμοστεί η ΙΣΟΝΟΜΙΑ για όλους.
Όλοι οι κρατούμενοι που έχουν καταδικαστεί με τιμή ισόβιας κάθειρξης για ναρκωτικά (αφού η αστυνομία φρόντισε να τους παρουσιάσει από εξαρτημένους χρήστες ως δήθεν μεγαλέμπορους) με βάση τον παλιό νόμο 3459/2006, να έχουν τη δυνατότητα να ξαναδικαστούν με τον νέο νόμο και τις ευεργετικές του διατάξεις για τους χρήστες (4139/2013).

4) Να εφαρμοστεί το δικαίωμα της ΣΥΖΥΓΙΚΗΣ ΕΠΙΣΚΕΨΗΣ. Στη φυλακή σου στερούν την ελευθερία. Όμως στις ελληνικές φυλακές σου στερούν ακόμα και το χαμόγελο της ανθρώπινης επικοινωνίας και επαφής με τα αγαπημένα σου πρόσωπα. Σε όλες τις χώρες της Ευρώπης ισχύουν οι συζυγικές επισκέψεις και μόνο στην Ελλάδα ο κρατούμενος στερείται την ανθρώπινη επικοινωνία.

5) Να σταματήσει, τώρα, η διαρκής ομηρία των απελάσεων. Εκατοντάδες μετανάστες κρατούμενοι, ενώ έχει λήξει η ποινή τους, παραμένουν φυλακισμένοι λόγω της γραφειοκρατίας των πρεσβειών. Απαιτούμε την αποφυλάκιση αυτών των κρατουμένων.

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ από το Υπουργείο Δικαιοσύνης να ασχοληθεί με τα πραγματικά προβλήματα των φυλακών και να ΑΠΟΣΥΡΕΙ ΤΩΡΑ το φασιστικό ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ για το ελληνικό Γκουαντανάμο του ΔΟΜΟΚΟΥ.
Για κάθε μέρα ΑΠΕΡΓΙΑΣ ΠΕΙΝΑΣ και κάθε κρατούμενο που κινδυνεύει η ζωή του ηθικός αυτουργός είναι ο Υπουργός Δικαιοσύνης.

ΟΙ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΙ ΑΠΕΡΓΟΙ ΠΕΙΝΑΣ ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ.

ΑΓΩΝΑΣ – ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

Επιτροπή Αγώνα Φυλακών

~

Τη νύχτα της 26ης Ιουνίου, γύρω στα 25 άτομα πραγματοποίησαν αυθόρμητη παρέμβαση αλληλεγγύης έξω από το κολαστήριο των φυλακών Κέρκυρας. Η ανταπόκριση μέσα από τα τείχη υπήρξε μεγάλη και συγκινητική, με τους έγκλειστους να απαντάνε άμεσα στα συνθήματα. 5 ημέρες μετά και, αφού προγραμματισμένη μικρφοφωνική συγκέντρωση όπου μοιραζόταν σε εκατοντάδες αντίτυπα η ανακοίνωση των αγωνιζόμενων κρατουμένων έφτασε στο τέλος της, σχηματίστηκε μπλοκ που διαδήλωσε στο κέντρο της πόλης. Οι αλληλέγγυοι κινήθηκαν και πάλι προς τις φυλακές κάνοντας πολύωρη στάση και φωνάζοντας συνθήματα.

[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=WFCpZjTpZRg[/youtube]

Την Τρίτη, 13/5, σε κεντρική πλατεία της πόλης πραγματοποιήθηκε προβολή του αυτοοργανωμένου ντοκυμαντέρ “Η Τυχαία Δίωξη Ενός Αναρχικού” που αναλύει τη δίωξη – σκευωρία εις βάρος του αναρχικού Θ. Σίψα, ενώ μοιράστηκε και το κείμενο του συντρόφου. Την Τετάρτη 14/5, ημέρα της δίκης, έγινε παρέμβαση με τρικάκια στην πόλη και ανάρτηση πανό σε κεντρικό σημείο.

Την Τρίτη, 8/5/, πραγματοποιήθηκε μικροφωνική παρέμβαση στο κέντρο της πόλης, ενάντια στις σχεδιαζόμενες φυλακές υψίστης ασφαλείας και τις ειδικές συνθήκες κράτησης. Μοιράστηκε το παρακάτω κείμενο σε εκατοντάδες αντίτυπα.

Κλούβες, κλουβιά και κλούβια ιδανικά… 

                Ελλάδα, 2014: Το καθεστώς μόνιμης έκτακτης ανάγκης έχει αρχίσει τη διαδικασία αναμόρφωσης θεσμών και κοινωνικών δομών, με βάση το μόνο που έχει πλέον να προσφέρει: καταστολή και φόβο. Τόσο το νομικό όσο και το κατασταλτικό οπλοστάσιο του καθεστώτος αυστηροποιούνται. Στόχος είναι η πειθάρχηση και αδρανοποίηση του κοινωνικού συνόλου και η εξαφάνιση του πιο μαχητικού του τμήματος, των ανθρώπων που αγωνίζονται ενάντια στις κρατικές επιλογές. Στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται και το καινούργιο νομοσχέδιο για την αναδιοργάνωση του σωφρονιστικού συστήματος. Ένα νομοσχέδιο που, ουσιαστικά, επαναπροσδιορίζει με τους πιο καταπιεστικούς όρους τη συνθήκη του εγκλεισμού.

                Πρακτικά, σύμφωνα με το νέο νόμο προβλέπεται η ταξινόμηση των κρατουμένων σε κατηγορίες φυλακών τύπου Α, Β και Γ. Συγκεκριμένα οι φυλακές τύπου Α θα προορίζονται για “ελαφριά εγκληματικότητα”, λειτουργώντας ως φόβητρο για τους μικροοφειλέτες και παράλληλα παρέχοντας τη δυνατότητα στους μεγαλοεπιχειρηματίες να μείνουν μακριά από τον υπόλοιπο ποινικό κόσμο των φυλακών. Οι φυλακές τύπου Β θα προορίζονται για τους παραδοσιακούς κρατούμενους του ποινικού κώδικα, ενώ οι φυλακές και τα κελιά τύπου Γ θα δημιουργηθούν για τους κρατούμενους που το κράτος ορίζει ως “υψηλής επικινδυνότητας”.

                Οι φυλακές τύπου Γ θα είναι μια αναπαράσταση στην πράξη του κολαστηρίου του Γκουαντάναμο. Εκεί θέση θα έχουν κυρίως όσοι έχουν κατηγορηθεί με τον αντιτρομοκρατικό νόμο, δηλαδή όσοι αγωνιστές αποτελούν κίνδυνο για την αστική δημοκρατία. Οι έγκλειστοι σε αυτά τα λευκά κελιά θα στερούνται κάθε δικαίωμα αναστολής ποινής ή χορήγησης άδειας, θα παραμένουν σε ειδικά κελιά απομόνωσης 23 ώρες το 24ωρο, τα επισκεπτήρια που θα δέχονται θα περιορίζονται ή και θα απαγορεύονται εντελώς, όπως επίσης και οποιαδήποτε άλλη μορφή επικοινωνίας με τον έξω κόσμο. Ακόμη, ο έλεγχος και η επιτήρηση σε αυτές τις φυλακές θα αναλαμβάνονται από ειδικό σώμα της αστυνομίας με απόρρητες (μη δημοσιευμένες) αρμοδιότητες και εξουσίες. Επίσης, με ρητή διάταξη του νόμου οι φυλακές αυτές προορίζονται και για όσους κρατούμενους των φυλακών τύπου Α και Β συμμετέχουν σε κινητοποιήσεις, ενώ επιπλέον ορίζεται ότι η παροχή πληροφοριών που θα οδηγήσουν στην εξάρθρωση “εγκληματικών οργανώσεων” θα επιβραβεύεται με επανεξέταση ποινών με ευνοϊκούς όρους, φτάνοντας μέχρι και την αποφυλάκιση.

                Οι ειδικές συνθήκες κράτησης στις φυλακές τύπου Γ δεν διαμορφώνουν απλώς αυστηρότερους όρους εγκλεισμού, αλλά στοχεύουν στη σωματική απομόνωση, στην ψυχική αποξένωση και στην πολιτική εξόντωση των πολιτικών εχθρών του καθεστώτος. Δημιουργείται μία ζώνη εγκλεισμού μη προσβάσιμη από τον έξω κόσμο, με κρατούμενους ανύπαρκτους για την υπόλοιπη κοινωνία. Κανείς δεν θα γνωρίζει τι συμβαίνει στις φυλακές τύπου Γ, τα βασανιστήρια θα αποκρύπτονται και θα παραμένουν για πάντα στην αφάνεια. Οι ανθρωποφύλακες θα έχουν τελείως λυμένα τα χέρια να εκφράσουν ελεύθερα το σαδισμό τους. Οι φυλακές τύπου Γ επενδύουν στο φόβο. Σκοπός τους είναι να λειτουργήσουν ως φόβητρο για όσα κομμάτια της κοινωνίας συνεχίζουν να αμφισβητούν έμπρακτα το υπάρχον καθεστώς καταπίεσης, σκοπός τους είναι να δράσουν ανασταλτικά στην οποιαδήποτε προοπτική ατομικής και συλλογικής αντίστασης στο εσωτερικό των φυλακών κάθε τύπου. Σκοπός τους είναι να δοκιμάσουν τα αντανακλαστικά της κοινωνίας, εφαρμόζοντας πιλοτικά νέες τεχνικές ελέγχου και εκπειθάρχησης που θα αποτελέσουν εικόνα από το επερχόμενο μέλλον της. Μια εικόνα γεμάτη φυλακές, στρατόπεδα συγκέντρωσης, καταστολή και συνεχή επιτήρηση.

                 Στη ζοφερή αυτή εικόνα έρχονται να προστεθούν και οι σημερινές τρισάθλιες συνθήκες στα νοσοκομεία και αναρρωτήρια των φυλακών, όπως αποκαλύφθηκαν μέσα από τις πρόσφατες διαρροές φωτογραφιών του νοσοκομείου των φυλακών Κορυδαλλού: Άνθρωποι στοιβαγμένοι ο ένας πάνω στον άλλο, άλλοι ξαπλωμένοι στο πάτωμα πάνω σε χαρτόνια, οροί που στηρίζονται πάνω σε σφουγγαρίστρες, ασθενείς με φυματίωση και ψώρα δίπλα σε ασθενείς με AIDS.

             Την ίδια στιγμή οι κρατούμενοι σχεδόν σε όλες τις φυλακές της Ελλάδας διεξάγουν κινητοποιήσεις (απεργία πείνας, μαζική αποχή συσσιτίου, άρνηση επιστροφής στα κελιά κ.α.), ενώ παράλληλα ο αγώνας τους ξεπερνά τα τείχη με την απαίτηση το συσσίτιό τους να δοθεί σε άστεγους, δείχνοντας έμπρακτα ότι η αλληλεγγύη μεταξύ των καταπιεσμένων δεν εγκλωβίζεται σε κελιά. Ενάντια στις φυλακές τύπου Γ, στις απαράδεκτες συνθήκες κράτησης που επικρατούν στις ασφυκτικά γεμάτες ελληνικές φυλακές, στις άθλιες συνθήκες υγιεινής, τον υποσιτισμό, την έλλειψη θέρμανσης και ζεστού νερού, την ανεπαρκή ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, την τραγική κατάσταση των νοσοκομείων των φυλακών, το παράλογα υψηλό κόστος των ειδών πρώτης ανάγκης. Ενάντια σε αυτό το σαδιστικό καθεστώς ομηρίας.

            Ο αγώνας των φυλακισμένων μας αφορά όλους. Ο αγώνας για αξιοπρέπεια μας αφορά όλους. Μέχρι το γκρέμισμα και της τελευταίας φυλακής.

ΔΕΝΔΙΑΣ – ΠΑΤΤΑΚΟΣ, ΜΙΑ ΑΦΙΣΟΚΟΛΛΗΣΗ ΔΡΟΜΟΣ

  Τετάρτη, 19/3. Ενώ πραγματοποιείται αφισοκόλληση στο κέντρο της πόλης, στήνεται μια εντυπωσιακή αστυνομική επιχείρηση που έχει ως αποτέλεσμα τη σύλληψη εννέα αναρχικών. Οι συλληφθέντες οδηγούνται στην ασφάλεια όπου και παραμένουν για 3 ώρες, αρχικά χωρίς να τους γνωστοποιηθεί αν πρόκειται για προσαγωγή ή σύλληψη. Τους ζητείται να δώσουν αποτυπώματα, κάτι το οποίο αρνούνται, και στη συνέχεια ανακοινώνεται πως εις βάρος τους σχηματίζεται δικογραφία πταισματικού χαρακτήρα για παράνομη αφισοκόλληση. Αλληλέγγυος κόσμος αντιδρά άμεσα και πηγαίνει στην ασφάλεια, παραμένοντας εκεί καθ’ όλη τη διάρκεια της κράτησης φωνάζοντας συνθήματα.

  Πέμπτη, 20/3. Ύστερα από δημόσιο κάλεσμα πραγματοποιείται μαζική αφισοκόλληση που, λόγω της μεγάλης συμμετοχής κόσμου, μετατρέπεται αυθόρμητα σε πορεία. Άτομα από διαφορετικούς πολιτικούς χώρους κολλούν σε όλη την πόλη αφίσες και αυτοκόλλητα ποικίλου περιεχομένου, μεταξύ των οποίων και την αφίσα εξαιτίας της οποίας έγιναν οι συλλήψεις, κάνοντας ξεκάθαρο πως η καταστολή δεν πρόκειται να γίνει ανεκτή και πως η αντιπληροφόρηση αποτελεί κεκτημένο του ανταγωνιστικού κινήματος που δεν πρόκειται καταστείλουν. Η γνωστή θρασυδειλία των μπάτσων επιβεβαιώνεται από το γεγονός ότι ενώ αναγκάστηκαν να είναι διακριτικοί καθ’ όλη τη διάρκεια της αφισοκόλλησης-πορείας, περίμεναν το τέλος της για να προσάγουν 15 άτομα, κάνοντας προκλητική επίδειξη δύναμης για δεύτερη συνεχόμενη ημέρα.

  Μετά και από τα γεγονότα της Πέμπτης πραγματοποιείται εκ νέου συλλογικό κάλεσμα για αντικατασταλτική πορεία. Έτσι την Παρασκευή 21/3, 100 περίπου άτομα, και αφού έχει προηγηθεί μικροφωνική συγκέντρωση και μοίρασμα κειμένου, βγαίνουν στους κεντρικούς δρόμους της αστυνομοκρατούμενης πόλης. Η πορεία φτάνει μέχρι το πολιτικό γραφείο του Δένδια και παραμένει εκεί για αρκετή ώρα φωνάζοντας συνθήματα, απέναντι φυσικά από δεκάδες μπάτσους όλων των ειδών που το φύλασσαν, όπως επίσης τη νομαρχία και τα γραφεία των νεοναζί που, ούτως ή άλλως, πάντα προστατεύονται για να λειτουργήσουν.

  Για ποιό λόγο όμως έγινε όλη αυτή η θεαματική κινητοποίηση της εξουσίας; Tι ήταν αυτό που τους ενόχλησε;

  Το γεγονός ότι η αφίσα που κολλήθηκε “επικηρύσσει” τον υπουργό καταστολής Ν. Δένδια, έναν από τους στυλοβάτες της κυβέρνησης και του κράτους μόνιμης έκτακτης ανάγκης, υπήρξε αρκετό για να ξεσηκώσει ολόκληρη την μπατσοσυμμορία της Κέρκυρας, με τους ασφαλίτες σε ρόλο ορντινάντσας να κατεβάζουν αργά τη νύχτα όσες αφίσες είχαν κολληθεί νωρίτερα –προφανώς μετά το “σπουδαστικό” της ασφάλειας έφτιαξαν και “ομάδες καθαρισμού”. Το κράτος μόνιμης έκτακτης ανάγκης ενισχύει το οπλοστάσιό του καθημερινά και αυτό είναι έκδηλο τόσο σε πανελλαδικό, όσο και σε τοπικό επίπεδο. Το μετεμφυλιακού τύπου καθεστώς επιβάλλοντας το δόγμα της μηδενικής ανοχής φτάνει στο σημείο να καταστέλλει ακόμα και τις αφισοκολλήσεις· εξοργιστικά παραδείγματα αυτής της πρακτικής αποτελούν οι συλλήψεις ενός αντιφασίστα στην Ξάνθη την ίδια ημέρα και 12 συντρόφων στη Βικτώρια το Γενάρη του 2014.

   Επιπλέον, επειδή ο Δένδιας είναι ο πλέον αναγνωρίσιμος λακές κράτους και κεφαλαίου, κατά τη θητεία του ως υπουργός “απολαμβάνουμε” σε τοπικό επίπεδο ένα ιδιότυπο καθεστώς καταστολής, η ένταση της οποίας είναι δυσανάλογα μεγάλη σε σχέση με τα “αδικήματα” που διαπράττονται. Η εισβολή πριν ένα χρόνο σε σπίτι αγωνιστή, η κατάσχεση του υπολογιστή του, και εν τέλει η σύλληψή του επειδή τραβούσε φωτογραφίες σε πορεία αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα. Όπως επίσης και οι συλλήψεις κατ’ εντολή της ομοϊδεάτισσας του Δένδια, Σαλή Παπασαλή, 28 φοιτητών τον Γενάρη του 2013 οι οποίοι ζητούσαν να έρθουν σε επαφή με τις πρυτανικές αρχές. Ως τελικό απολογισμό τον τελευταίο χρόνο μετράμε 48 συλλήψεις και 24 παραπομπές σε δίκη για κινηματικές υποθέσεις (με κάποιους να έχουν διπλά και τριπλά δικαστήρια)· αριθμός εξωπραγματικός για μια επαρχιακή πόλη όπως η Κέρκυρα.

  Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, δεν είναι να απορεί κανείς γιατί ενόχλησε τον Δένδια και τα τσιράκια του μία αφίσα που κολλήθηκε σε όλη την πόλη και διαφέρει από τις συνήθεις που γεμίζουν την πόλη με τη φάτσα του διαφημίζοντάς τον προεκλογικά και παρουσιάζοντάς τον ως σωτήρα.

  Μια αφίσα που τον παρουσιάζει ακριβώς όπως είναι: ο νεοφιλελεύθερος φασίστας υπουργός μίας ακροδεξιάς κυβέρνησης που διακρίνεται για την προσφορά του ώστε να δημιουργούνται στρατόπεδα συγκέντρωσης – αποθήκες ψυχών όσων καταφέρνουν να γλιτώσουν από τις νάρκες, τις επαναπροωθήσεις και τις σφαίρες των σωμάτων ασφαλείας. Ώστε να εισβάλλουν μπάτσοι σε σπίτια αγωνιστών, να εκκενώνονται καταλήψεις, να εντείνεται η επίθεση στον σπουδαιότερο εχθρό, τον εσωτερικό, το ανταγωνιστικό κίνημα σε κάθε του μορφή. Ώστε οι σχεδιαζόμενες φυλακές υψίστης ασφαλείας να καταργούν τα κερδισμένα με αίμα δικαιώματα των κρατουμένων και να επαναφέρουν την αστική δικαιοσύνη σε πρότυπα αντίστοιχα της ιερής εξέτασης. Ώστε κάθε μορφή δημόσιας προνοιακής παροχής και εργασιακού κεκτημένου να καταστρέφεται μαζί με το μεγαλύτερο κομμάτι του κοινωνικού σώματος που οδηγείται στην εξαθλίωση, το οποίο οι πραιτοριανοί του Δένδια είναι επιφορτισμένοι να τσακίσουν και κυριολεκτικά. Ώστε το δόγμα “νόμος και τάξη” να κυριαρχήσει στη ζωή μας και κάθε φωνή αντίστασης να φιμώνεται.

   Για όλους τους λόγους του κόσμου λοιπόν, δηλώνουμε απερίφραστα ότι θα συνεχίσουμε να εχθρευόμαστε το υπάρχον, να συμμετέχουμε σε κινηματικές διαδικασίες, να εναντιωνόμαστε σε κάθε μορφή εξουσίας, θα συνεχίσουμε να είμαστε με όποιο τρόπο μπορούμε ο εσωτερικός εχθρός που αποσκοπεί στην καταστροφή του κράτους και του κεφαλαίου.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

   Για δύο συνεχείς ημέρες ζούμε μια πρωτοφανή προσπάθεια καταστολής και τρομοκράτησης όσων αγωνίζονται και αντιστέκονται αλλά και μια ευθεία αμφισβήτηση στοιχειωδών δικαιωμάτων ελευθερίας της έκφρασης.

    Οι αστυνομικές δυνάμεις με το πρόσχημα της εξακρίβωσης στοιχείων συλλαμβάνουν και προσάγουν πολίτες διαφόρων ηλικιών που ασκούν το αυτονόητο δικαίωμά τους για ελεύθερη έκφραση απόψεων και άσκηση κριτικής στις πολιτικές που εξοντώνουν εργαζόμενους και νεολαία. Αυτός ο κατασταλτικός παροξυσμός θυμίζει μετεμφυλιακό κράτος και παραπέμπει σε μία ιδιότυπη προσωπική βεντέτα του Υπουργού Καταστολής Ν. Δένδια απέναντι στο κίνημα του νησιού.

  Είναι γελασμένοι οι υπάλληλοι της τρόικας και οι ένστολοι εντολοδόχοι τους αν νομίζουν ότι οι ψευτοτσαμπουκάδες τους θα αποτρέψουν την έκφραση της διογκούμενης οργής μιας κοινωνίας που βυθίζεται στην καταστροφή και μιας νεολαίας που βιώνει την ανεργία και την απαξίωση.

 Δε μας τρομοκρατούν – μας δυναμώνουν

Καλούμε σε:

• Συγκέντρωση διαμαρτυρίας, Παρασκευή 21/3, πλατεία Γεωργάκη, 5:30 μμ
  

• Ανοιχτή συνέλευση, Δευτέρα 24/3, 6 μμ, τμήμα Ιστορίας Ιονίου Πανεπιστημίου

Αλληλέγγυοι/ες

Κέρκυρα 21/3/14

Μην υπολογίζετε σε εμάς

Μας είπανε: «Πρέπει να εξακολουθήσουμε τον πόλεμο έως το τέλος, για να είναι αύριο η ειρήνη μας διαρκής». Ε, καλά, δεχόμαστε τα λόγια τους για δικά μας. Θα εξακολουθήσουμε τον κοινωνικό πόλεμο έως το τέλος, για να ‘ναι διαρκής η τελική ειρήνη, η συγχώνευση των τάξεων, η αληθινή ειρήνη ανάμεσα στον κόσμο.»

Ερρίκος Μπάρμπυς-Εναρκτήριος λόγος στο Διεθνές Συνέδριο των Παλαιών Πολεμιστών και Θυμάτων Στρατού Γενεύη 3 Απριλίου και 1 και 2 Μαΐου 1920*

   Ήρθαν στα σπίτια μας και μάς αναζητούσαν. Μάς φέρανε και χαρτί επίσημο, με διαταγές μέσα. Με σφραγίδες, σήματα του στρατού, κωδικές ονομασίες, γεμάτο υπογραφές καραβανάδων. Μας ανακοίνωσαν πως έχουμε χρέος απέναντι στην πατρίδα, το έθνος, τη φυλή. Καθήκον να υπερασπιστούμε τα ιερά και τα όσιαετούτου του τόπου. Χωρίς πολλές χρονοτριβές, να ντυθούμε στο χακί, να γίνουμε επιτέλους άντρες, να γίνουμε επιτέλους στρατιώτες .

   Στην αρχαία πόλη-κράτος ο πόλεμος δεν ήταν δουλειά των σκλάβων। Ουδείς διανοείτο να ναθέσει την προστασία και την εξάπλωση των συμφερόντων της πόλης-κράτους στους σκλάβους. Ήταν κοινός τόπος πως οι σκλάβοι δεν είχαν κανένα λόγο να πολεμάνε για τα συμφέροντα των δυναστών τους.Απεναντίας, είχαν όλους τους λόγους του κόσμου να ξεσηκωθούν ενάντια τους. Σοφά λοιπόν, τότε, κανείς δεν εμπιστευότανε το δόρυ στα χέρια τους. Όμως εσείς τα φέρατε όλα αυτά τούμπα. Μας έχετε μεταδώσει την υποχρέωση να πολεμάμε για λογαριασμό σας. Να σκοτωνόμαστε αναμεταξύ μας, οι σύγχρονοι σκλάβοι όπου γης, και εσείς να απολαμβάνετε τους καρπούς του αίματός μας.Θαυμάσια αντιστροφή. Σας αξίζουν συγχαρητήρια. Αλλά θα πρέπει να μπει ένα τέλος σε όλα αυτά.

   Εμείς, που υπογράφουμε αυτή τη δήλωση, έχουμε από καιρό αντιληφθεί τη θέση μας σεαυτόν τον κόσμο, τον οποίο εσείς επιμένετε να αποκαλείτε πολιτισμένο και εμείς επιμένουμε να αγωνιζόμαστε για να τον ανατρέψουμε. Ξέρουμε πολύ καλά ότι η ευνομία και η ευταξία που προστατεύει ο μηχανισμός που ονομάζεται στρατός, δεν είναι τίποτα άλλο παρά η διασφάλιση της άριστης λειτουργίας ενός πλέγματος σχέσεων εξουσίας και κυριαρχίας, το οποίο παράγει εκμετάλλευση, καταπίεση, θάνατο, πόνο για εμάς τους «από κάτω» και πλούτη, προνόμια, απολαύσεις για όλους τους «από πάνω». Ξέρουμε επίσης αρκούντως καλά, πως για τη νομή του πλούτου που εμείς παράγουμε, ανταγωνίζεστε μεταξύ σας, όπως οι ύαινες πάνω από ένα κουφάρι. Και πως για να πετάξετε έξω από το παιχνίδι της νομής τους ανταγωνιστές σας, φτάνετε σε σημείο να αλληλοσπαράζεστε, διατάσσοντας ο ένας απέναντι στον άλλο τους στρατούς σας. Το εξοργιστικό στην όλη υπόθεση είναι ότι έχετε την απαίτηση να σκοτωθούμε, όντας ο στρατός σας, για να εξασφαλίσετε την απεριόριστη νομή στον πλούτο που εμείς παράξαμε. Σε κάθε περίπτωση, απαιτείτε τη ζωή μας για τα πλούτη σας, ξεγελώντας μας με πολύχρωμες καταναλωτικές χάντρες.

   Εσείς, τα αφεντικά αυτού του κόσμου, μαζί με τους κοινωνικούς σας συμμάχους,έχετε περιουσίες και ιδιοκτησίες να υπερασπιστείτε, συμφέροντα και σφαίρες επιρροής να επεκτείνετε, επιχειρηματικές ευκαιρίες να αρπάξετε, πλουτοπαραγωγικές πηγές να κατακτήσετε, εθνική, περιφερειακή ή υπερεθνική κυριαρχία να διατηρήσετε, business και τράπεζες να επεκτείνετε, ανθρώπινη εργασία να εκμεταλλευτείτε, ανθρώπινη ζωή να θερίσετε। Εμείς, οι εκμεταλλευόμενοι αυτού του κόσμου, τι από όλα αυτά έχουμε να κάνουμε; Τι από όλα αυτά μας ενώνει στο στρατόπεδο σας; Ποια συμφέροντα θα μας βάλουν δίπλα δίπλα για να τα υπερασπιστούμε; Τι από όλα αυτά θα μας φέρει πιο κοντάστην απόλυτη ισότητα,την ελευθερία και την παύση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο;

   Τι περιμένατε δηλαδή; Να πιστέψουμε πως είμαστε σύμμαχοι, επειδή έτυχε να γεννηθούμε στο ίδιο κομμάτι γης με εσάς; Να πιστέψουμε πως είναι εχθρικό, κάθε τι έξω από το χωράφι που διαφεντεύετε; Να ξεράσουμε μίσος για ό,τι μας πλασάρατε ως ξένο; Να σας προστατέψουμε από τους εχθρούς σας, στα πεδία του ενδοκαπιταλιστικού σας ανταγωνισμού; Περιμένατε να σας περνάμε για «δικούς μας», «συνέλληνες με κοινή μοίρα», «συμπολεμιστές που θα υπερασπίσουμε το ανάδελφο έθνος μας», επειδή με το ζόρι μας βαφτίσατε στη θρησκεία σας, μας ευνουχίσατε στα σχολεία σας, μας αποκοιμίσατε στις τηλεοράσεις σας, μας πετσοκόψατε στις πυρηνικές ελληνορθόδοξες οικογένειές σας, μας καλουπώσατε στους έμφυλους ή/ και φυλετικούς σας διαχωρισμούς, μας εμψυχώσατε εθνικά στις παρελάσεις σας, μας μπουκώσατε με τη δήθεν ανωτερότητα του πολιτισμού σας, μας αποκοιμίσατε στις κάλπες σας; Αν περιμένατε να γίνουμε σαντα μούτρα σας, να αιματοκυλούμε κάθε γωνιά της γης για τα συμφέροντα σας, να ξέρετε ότι αποτύχατε.Αποτύχατε, γιατί αποκτήσαμε κοινωνικό αισθητήριο και ταξικό κριτήριο. Δεν έχουμε τίποτα κοινό με τουςγδάρτες των ζωών και των ονείρων μας, εντός και εκτός συνόρων.Τίποτα κοινό με εσάς.

   Αντιθέτως, έχουμε κοινά με τους εκμεταλλευόμενους αυτού του κόσμου, αυτούς που προσπαθείτε να μας μάθετε να μισούμε, επειδή έχουν διαφορετική καταγωγή, γλώσσα, θρησκεία κτλ. Απέναντι στο εθνικιστικό δηλητήριο προτάσσουμε τη διεθνιστική αλληλεγγυή, τους κοινούς αγώνες όλων των εκμεταλλευόμενων ενάντια στους κυρίαρχους αυτού του κόσμου. Το σαμποτάρισμα της ντόπιας μιλιταριστικήςμηχανής, αποτελεί τη δική μας συνεισφορά σε αυτό το διεθνιστικό αγώνα.

   Αρνούμαστε να επανδρώσουμε τη δολοφονική σας μηχανή, που φροντίζει για τη διατήρηση τωνσυμφερόντων σας εντός και εκτός του χωραφιού που λέγεται ελληνικό κράτος. Αρνούμαστε να γίνουμε κρέας για οβίδες. Αρνούμαστε να γίνουμε αριθμοί για τις γεωστρατηγικές μοιρασιές κατά την υπογραφή των συνθηκών «ειρήνης» ή «πολέμου». Αρνούμαστε να επανδρώσουμε έναν από τους θεμελιώδεις μηχανισμούς του κράτους για την αναπαραγωγήκαι εδραίωση των υφιστάμενων σχέσεων κυριαρχίας και εκμετάλλευσης. Αρνούμαστε να υπηρετήσουμε τη βαρβαρότητα και την περαιτέρω αποκτήνωση αυτού του κόσμου, είτε με την διογκούμενη στρατιωτικοποίηση της καθημερινής ζωής σε καιρούς «ειρήνης», είτε με τη συμμετοχή μαςσε εκστρατείες, εθνοκαθάρσεις, γενοκτονίες, βιασμούς, καταστροφές, δολοφονίες σε καιρούς «πολέμου». Αρνούμαστε να συνεισφέρουμε σε ένα ζοφερό μέλλον, για τα ταξικά μας αδέλφια, που έτυχε να γεννηθούνε έξω από το χωράφι που διαφεντεύουν οι ντόπιοι ταξικοί μας εχθροί. Αρνούμαστε να φυλάξουμε σύνορα και πατρίδες, που το μόνο που κάνουν είναι να χωρίζουν τους ανθρώπους.

   Ενώνουμε τη φωνή μας με τους χιλιάδες συντρόφους αρνητές στράτευσης, εντός και εκτός Ελλάδας, που έδωσαν και δίνουν τη μάχη ενάντια στη βαρβαρότητα του μιλιταρισμού, ακόμα και σε συνθήκες πολύ πιο δύσκολες από αυτές που αντιμετωπίζουμε εμείς σήμερα.

   Μην υπολογίζετε σε εμάς λοιπόν.

   Ή καλύτερα, αν υπάρχει κάτι για το οποίο θα έπρεπε να μας υπολογίζετε είναι μόνο αυτό: Υπολογίστε μας για κοινωνικούς-ταξικούς σας εχθρούς.

 Αλέξης Κοσμάς / Βαγγέλης Ζήκος / Μιχάλης Τόλης / Χρύσανθος Σταθάς
Θεσσαλονίκη – Γιάννινα / Σεπτέμβρης 2011

* «Πόλεμος κατά του Πολέμου», Διεθνής Βιβλιοθήκη 1975, Αθήνα

            Δελτία ειδήσεων των οκτώ: “12 μετανάστες, μεταξύ των οποίων 9 παιδιά, πνίγηκαν κατά τη ρυμούλκηση του σκάφους τους από το λιμενικό· ο υπουργός ναυτιλίας αρνείται οποιαδήποτε ευθύνη”… “Επεισόδια από ταραξίες στην αντιφασιστική συγκέντρωση, αστυνομική επέμβαση με περιορισμένη χρήση χημικών στο μετρό, ειρηνική η πορεία της Χρυσής Αυγής”… “Έρευνα της αντιτρομοκρατικής σε σπίτι γνωστού αντιεξουσιαστή με παρουσία εισαγγελέα, ο υπουργός προστασίας του πολίτη δηλώνει ότι η δημοκρατία θα νικήσει.”

ΦΟΒΟΣ ΚΑΙ ΘΕΑΜΑ

            Αυτό είναι το μόνο που το ελληνικό κράτος έχει να προσφέρει απλόχερα στους σαστισμένους υπηκόους του. Ο αποχαυνωμένος τηλεθεατής δεν έχει ανάγκη από ιδιαίτερες εξηγήσεις. Το καθεστώς μόνιμης έκτακτης ανάγκης αποτελεί αυθεντία στην εξήγηση των πράξεων του· πρακτικές αυτονόητα αυταρχικές, που ακολουθούν μόνο ολοκληρωτικά καθεστώτα, αφενός παρουσιάζονται ως ορθές και αναγκαίες και αφετέρου φέρονται να διατηρούν πάντοτε απαραβίαστη τη “νομιμότητα”. Μια νομιμότητα που, ούτως ή άλλως, και ορίζεται και επιβάλλεται από το ίδιο το καθεστώς. Σύμφωνα με τη λογική αυτή οι λιμενικοί προστατεύουν με αυτοθυσία τα σύνορα της πατρίδας, επομένως είναι αδύνατο να έπνιξαν αθώους μετανάστες. Οι ΜΑΤατζήδες διαφυλάσσουν την τήρηση της τάξης, επομένως αποκλείεται να χτύπησαν διαδηλωτές. Η αντιτρομοκρατική μάχεται τους εχθρούς της δημοκρατίας, επομένως οι αλλεπάλληλες χολυγουντιανές εισβολές σε σπίτια υπόπτων είναι απαραίτητες. Εξάλλου, γίνονται και παρουσία εισαγγελέα, οπότε τηρούνται όλες οι θεσμικές εγγυήσεις. Στα σπίτια άλλωστε βρέθηκαν έντυπα αναρχικού περιεχομένου, επομένως όλο και κάποιος λόγος θα υπήρχε για τις έρευνες αυτές…

            Και πράγματι λόγοι υπάρχουν, ανεξάρτητα αν το κράτος σχεδιάζει την κατασταλτική του στρατηγική με μεγάλη μαεστρία, προβάλλοντας επικοινωνιακά ό,τι το βολεύει, όπως το βολεύει. Αρχικά οι εισβολές χρησιμοποιούνται ως πρόφαση για την εύρεση του δραπέτη Χ. Ξηρού. Έπειτα οι επικεφαλής του υπουργείου προστασίας του πολίτη αποκαλύπτουν πως “βάζουν σε πίεση το φιλικό και πολιτικά συγγενικό περιβάλλον του”. Καθώς οι μέρες περνούν και η απόδραση αποσύρεται από την επικαιρότητα, επιστρατεύεται η σαθρή και πάγια τακτική των κάθε είδους “ανώνυμων καταγγελιών”. Και κάπως έτσι η αστυνομία εισβάλλει σε περισσότερα από 50 σπίτια αγωνιστών, κατά κύριο λόγο του αναρχικού – αντιεξουσιαστικού χώρου, σπάζοντας πόρτες, αναποδογυρίζοντας και καταστρέφοντας προσωπικά αντικείμενα, τραμπουκίζοντας συγγενείς και γείτονες, προσάγοντας στη ΓΑΔΑ για ώρες όποιον διαμαρτύρεται. Σε μερικές περιπτώσεις μάλιστα δεν διστάζει να αλλάξει κλειδαριές καλώντας τους ενοίκους να παραλάβουν τα νέα τους κλειδιά από την αστυνομία.

            Εξάλλου σημασία γι’ αυτούς δεν έχουν οι προφάσεις, σημασία έχει να συνεχίζονται οι εισβολές, οι στοχοποιήσεις αγωνιστών, ο επιχειρούμενος διασυρμός τους στη γειτονιά, ο εκφοβισμός και η εγκληματοποίηση ολόκληρων πολιτικών χώρων και ιδεών. Σημασία γι’ αυτούς δεν έχουν τα όποια ευρήματα των ερευνών, που μετά βίας δικαιολογούν διώξεις πλημμεληματικού χαρακτήρα, σημασία έχει να βγει η πολυπόθητη ανακοίνωση ότι πραγματοποιήθηκαν “συλλήψεις για οπλοκατοχή”, παρέα φυσικά με τη ρητή αναφορά σε αντιεξουσιαστικό έντυπο υλικό. Γι’ αυτούς σημασία δεν έχει αν κάθε όριο γελοιότητας έχει ξεπεραστεί ύστερα από την πεντηκοστή ψεύτικη ανώνυμη καταγγελία, σημασία έχει το κράτος να διευρύνει τη σφαίρα κυριαρχίας του από το δημόσιο χώρο μέσα στα σπίτια όσων το αμφισβητούν και δεν υπακούουν στα κελεύσματά του.

            Το καθεστώς μόνιμης έκτακτης ανάγκης έχει ανάγκη την κατασκευή μόνιμων εχθρών ώστε να δικαιολογεί τη συνθήκη της μόνιμης εξαίρεσης, και για το λόγο αυτό διευρύνει το περιεχόμενο της έννοιας της εγκληματικότητας. Πλέον όλοι χωρούν σε αυτή, αρκεί να παρεκκλίνουν από το πρότυπο του φιλήσυχου και νομοταγούς πολίτη ή να μπορούν να λειτουργήσουν ως φόβητρο για αυτόν. Οι οροθετικές αποτελούν κίνδυνο για τη δημόσια υγεία, οι άστεγοι αμαυρώνουν την εικόνα της πόλης, οι τοξικομανείς είναι κίνδυνος για τα παιδιά μας, οι δε μετανάστες είναι όλα τα παραπάνω και ακόμα περισσότερα. Τον πραγματικό όμως εσωτερικό εχθρό αποτελούν τα κοινωνικά κομμάτια που επιλέγουν συνειδητά να αμφισβητήσουν τις κρατικές επιταγές. Αυτός που δεν ακυρώνει εισιτήριο ευθύνεται για την κατάρρευση των συγκοινωνιών, αυτός που δεν πληρώνει λογαριασμούς ευθύνεται για τη συρρίκνωση των δημοσίων εσόδων, αυτός που διαδηλώνει ευθύνεται για την παρακώλυση της ομαλής οικονομικής λειτουργίας του κέντρου της πόλης.

            Η προσπάθεια του κράτους να πείσει ότι οι δικοί του αντίπαλοι είναι αυτόματα και αντίπαλοι ολόκληρης της κοινωνίας είναι εμφανής. Η στρατηγική της έντασης κατά του εσωτερικού εχθρού κορυφώνεται. Για το λόγο αυτό το κρατος επιλέγει συγκεκριμένα μαχητικά κομμάτια της κοινωνίας για την πιλοτική εφαρμογή αναβαθμισμένων κατασταλτικών μεθόδων, και ταυτόχρονα προετοιμάζει το έδαφος για μελλοντική χρήση των μεθόδων αυτών σε όποιον βαφτιστεί κίνδυνος για τη δημόσια ασφάλεια, όπως πολύ καλά απέδειξαν οι εισβολές της αντιτρομοκρατικής στα σπίτια των αγωνιστών ενάντια στα μεταλλεία χρυσού στις Σκουριές της Χαλκιδικής.

            Το καθεστώς μόνιμης έκτακτης ανάγκης δεν διεκδικεί απλώς τη θέση του αποκλειστικού εγγυητή της ασφάλειας των υποτελών του, διεκδικεί τη θέση του αποκλειστικού διαμορφωτή της μίας και μοναδικής αποδεκτής αλήθειας. Ανατροφοδοτώντας με φτηνούς επικοινωνιακούς εντυπωσιασμούς τη σαθρή θεωρία των δύο άκρων με “συμμετρικές” επιθετικές κινήσεις, υιοθετεί ασυγκάλυπτα και εφαρμόζει στην πράξη μία εντελώς ακροδεξιά πολιτική ατζέντα, προωθώντας την υποταγή στον αναδιαρθρωμένο θεσμικό ολοκληρωτισμό. Το νέο μοντέλο διακυβέρνησης είναι αποφασισμένο να σπείρει ρατσισμό και εθνικισμό και να θερίσει φασισμό, αντλώντας τη συναίνεση μιας κοινωνίας που αρχίζει να συνηθίζει και να ανέχεται ναζιστικά πογκρόμ, ποινικοποίηση της ελεύθερης σκέψης, διαρκή αστυνομικό έλεγχο, προληπτικές συλλήψεις, δολοφονίες παιδιών από ένστολα καθίκια που “εκτελούν εντολές”. Μιας κοινωνίας που έχει συνηθίσει να ζει στο φόβο.

            Όσο ο ανταγωνισμός και η ιδιώτευση βασιλεύουν στο κοινωνικό σώμα, τόσο θα συνεχίζονται οι εισβολές σε σπίτια ανθρώπων που αντιστέκονται στον ολοκληρωτισμό. Όσο η αλληλεγγύη δεν γίνεται έμπρακτη σχέση και συνειδητή θέση μάχης ανάμεσα στους καταπιεσμένους, τόσο θα ορθώνονται φράχτες, θα χτίζονται στρατόπεδα συγκέντρωσης, θα κατασκευάζονται φυλακές υψίστης ασφαλείας. Όσο ο φόβος δεν δίνει τη θέση του στην οργή, τόσο πιο ασφυκτικός θα συνεχίσει να γίνεται αυτός ο κόσμος. Όσο δεν προσανατολίζουμε τις επιθυμίες και τις πράξεις μας προς μια κοινωνία ισότητας, αλληλεγγύης, ελευθερίας, τόσο το κράτος και τα αφεντικα θα συνεχίζουν να δηλώνουν πως “η δημοκρατία θα νικήσει”.

Την Τετάρτη 12/2 πραγματοποίθηκαν δράσεις αλληλεγγύης στον αναρχικό κομμουνιστή Τάσο Θεοφίλου, ο οποίος καταδικάστηκε χωρίς στοιχεία σε 25 χρόνια κάθειρξης· στα δικαστήρια και κεντρικούς δρόμους της πόλης πετάχτηκαν τρικάκια ενώ γράφτηκαν και συνθήματα σε τοίχους.

Την Τρίτη 28/1/2014, η Αντιφασιστική Πωτοβουλία Κέρκυρας μαζί με άλλες συλλογικότητες και φορείς καλούσε σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας στην Πλατεία Γεωργάκη για τα πρόσφατα γεγονότα στο Φαρμακονήσι και το θάνατο των μεταναστών. Παρά τη βροχή, πάνω από 100 άτομα ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα και πραγματοποίησαν πορεία σε κεντρικούς δρόμους της πόλης. Στο χώρο της προσυγκέντρωσης αναρτήθηκε πανό της ομάδας.