Ο ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΕΠΕΤΕΙΟ

             Τρίτη, 17 Σεπτέμβη 2013. Ο αντιφασίστας τραγουδιστής της χιπ-χοπ σκηνής Παύλος Φύσσας δολοφονείται από τον μαχαιροβγάλτη της χρυσής αυγής Γιώργο Ρουπακιά, με την παρουσία και την ανοχή των μπάτσων. Εν μέσω πανελλαδικών αντιφασιστικών διαδηλώσεων και συγκρούσεων, το κράτος αρπάζει την ευκαιρία για να ξεκαθαρίσει τους λογαριασμούς στο ακροδεξιό στρατόπεδο. Προβαίνει σε συλλήψεις εντυπωσιασμού ενάντια σε στελέχη της χρυσής αυγής, επιχειρώντας να προλάβει την κλιμάκωση των εξελίξεων, να επαναφέρει την κοινωνική ομαλότητα, αλλά και να πλασάρει ένα αντιφασιστικό προσωπείο.

        Ένα χρόνο μετά, αρκετά στελέχη της χρυσής αυγής βρίσκονται προφυλακισμένα. Τα μίντια, σε μια προσπάθεια να ξεπλυθούν από την απροκάλυπτη και θεαματική ώθηση που έδιναν στη χρυσή αυγή μέχρι εκείνη τη στιγμή υποκρινόμενα πως δεν ήξεραν την πραγματική, νεοναζιστική φύση της, φρόντισαν να μας δείξουν πολλά πλάνα με προσαγωγές, σβάστικες και ναζιστικούς χαιρετισμούς. Η εικόνα για άλλη μια φορά κυριάρχησε πάνω στην ουσία, με αποτέλεσμα όλα όσα αποδεικνύουν το πραγματικά εγκληματικό πρόσωπο των νεοναζί (όπλα, μπραβιλίκια, νταβατζιλίκια, άμεση σύνδεση με οργανωμένες μαφίες, πογκρόμ και σωρεία δολοφονικών επιθέσεων) να κρυφτούν. Παράλληλα, οι διώξεις παρουσιάστηκαν σκόπιμα και ως φρονηματικές, ώστε τα αρχηγικά στελέχη της οργάνωσης να αθωωθούν ευκολότερα όταν η έρθει κατάλληλη στιγμή. Η εξοικείωση με τις φρονηματικού τύπου διώξεις, όμως, μόνο τυχαία δεν μπορεί να θεωρηθεί: πλέον θα μπορούν με ακόμα μεγαλύτερη άνεση να ασκηθούν στον πραγματικό εσωτερικό εχθρό κράτους και κεφαλαίου: τους αναρχικούς, τους κομμουνιστές, τον κόσμο του αγώνα. Άλλωστε, η προσπάθεια να μας πείσουν ότι ο κακός ναζισμός βρίσκεται στη φυλακή και ότι το “αντιφασιστικό κράτος προστάτεψε τη δημοκρατία” είναι αναπόσπαστο κομμάτι της προώθησης της θεωρίας των δύο άκρων και δεν πείθει κανέναν.

                  Δεν τρέφουμε αυταπάτες. Ο φασισμός έχει πολλά πρόσωπα, και όχι απαραίτητα με σβάστικα. Αυτοί που τον συντηρούν και τον θρέφουν καθημερινά βρίσκονται εκτός φυλακής, κατέχουν την εξουσία και έχουν την ίδια ατζέντα με τα φυλακισμένα στελέχη των νεοναζί. Η χρυσή αυγή υποστήριξε τον βιομήχανο Μάνεση κατά την απεργία των εργατών της Χαλυβουργίας Ελλάδος. Ζήτησε από το βήμα της βουλής την εισβολή της αστυνομίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης ενάντια στους εργολαβικούς υπαλλήλους που απεργούσαν διεκδικώντας τα δεδουλευμένα έξι μηνών. Μία εβδομάδα πριν τη δολοφονία Φύσσα χτύπησε μεταλλεργάτες του ΠΑΜΕ στο Πέραμα. Σταθερά, άλλωστε, θεωρεί το συνδικαλισμό και τις απεργίες βλαβερές για την “ελληνική επιχειρηματικότητα”. Ακόμα, όμως, και όταν δεν πρόκειται για απεργία τα συμφέροντα των επιχειρηματιών είναι πάντοτε προτεραιότητα: η χρυσή αυγή επισκέπτεται τους εργαζόμενους στα χρυσορυχεία της Χαλκιδικής ώστε λαϊκίστικα και καλυμμένα να στηρίξει τα συμφέροντα του Μπόμπολα. Την ίδια στιγμή το κράτος επιστρατεύει ακόμα και τα στρατιωτικού τύπου σώματα ασφαλείας για να προστατέψει τα συμφέροντα των επενδυτών και διώκει με τον αντιτρομοκρατικό νόμο ολόκληρα χωριά. Από την άλλη το κράτος έχει ξυλοκοπήσει, συλλάβει ή επιστρατεύσει κάθε απεργό των τελευταίων χρόνων, καθιστώντας στην πράξη την απεργία παράνομη.

                  Τα φασιστικά τάγματα εφόδου μαχαιρώνουν και δέρνουν μετανάστες στους δρόμους και στις πλατείες, το κράτος τους κυνηγά με επιχειρήσεις τύπου “Ξένιος Δίας”, τους ξυλοκοπεί σε αστυνομικά τμήματα, τους στοιβάζει και τους βασανίζει σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Η χρυσή αυγή απαιτεί την άμεση απέλαση όλων των μεταναστών, το κράτος κάνει κόλαση τη ζωή τους με κάθε τρόπο, υψώνει φράχτες στα σύνορα, ενώ η αστική δικαιοσύνη αθωώνει δολοφόνους τσιφλικάδες και ένοπλους μπράβους που πυροβολούν τους σύγχρονους δούλους στα χωράφια της Ηλείας. Η χρυσή αυγή δολοφονεί μετανάστες εργάτες όπως ο Σαχζάτ Λουκμάν, το κράτος τους πνίγει στο αιγαίο, τους διαμελίζει με νάρκες στον Έβρο. Η χρυσή αυγή χαρακτηρίζει τις καταλήψεις και τους αυτοοργανωμένους χώρους “άντρα τρομοκρατίας” και πολλές φορές τους έχει επιτεθεί, το κράτος τις εκκενώνει και συλλαμβάνει όσους βρίσκονται σε αυτές. Η χρυσή αυγή επιτίθεται σε αντιφασίστες αριστερούς, κομμουνιστές, αναρχικούς, το κράτος τους συλλαμβάνει και τους βασανίζει μέσα στην αστυνομική διεύθυνση, όπως στην περίπτωση της αντιφασιστικής μοτοπορείας στις 30/9/2012.

         Η “αντισυστημική” χρυσή αυγή υπερψήφισε το ξεπούλημα του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου και της Αγροτικής Τράπεζας (μαζί με τις εκατοντάδες χιλιάδες υποθήκες αγροτικής γης) στον μεγαλοτραπεζίτη Σάλλα, εμποδίζοντας παράλληλα τη σύσταση εξεταστικής επιτροπής για την εξευτελιστική τιμή πώλησης. Την ίδια στιγμή το κράτος συστήνει το ΤΑΙΠΕΔ που σήμερα ξεπουλά χιλιάδες στρέμματα δημόσιας γης και περιουσίας. Ενώ η κρατική πολιτική κατευθύνεται στη δημιουργία “ειδικών οικονομικών ζωνών” με μεροκάματα και μισθούς πείνας και ανύπαρκτα εργασιακά δικαιώματα, η χρυσή αυγή ανοίγει γραφεία ευρέσεως εργασίας “μόνο για έλληνες” με μισθό ανταγωνιστικότερο από αυτόν ενός μετανάστη χωρίς χαρτιά, και πάντα με την υποχρέωση ο εργαζόμενος να μην συνδικαλίζεται και να είναι υπάκουος στο αφεντικό του.

           Τόσο οι νεοναζί, όσο και οι δημοκράτες φασίστες έχουν κοινή γραμμή σε πάρα πολλά ζητήματα: ο Μιχαλολιάκος ευχήθηκε στην ορκωμοσία της κυβέρνησης “να επιτύχει τουλάχιστον εις ότι αφορά το οικονομικό ζήτημα”, δήλωσε αντιμνημονιακός “μόνο και μόνο για τρεις λέξεις: εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας”, αγνοώντας τα θέματα της ανεργίας, της φτώχειας, των αυτοκτονιών. Δήλωσε ότι οι μόνες κόκκινες γραμμές στις διαπραγματεύσεις με τους δανειστές πρέπει να είναι οι δαπάνες για τη δημόσια τάξη και για την άμυνα (ούτε μισθοί, ούτε συντάξεις). Καταψήφισε την πρόταση για τη σύσταση εξεταστικής επιτροπής για τη λίστα Λαγκάρντ. Ζήτησε φοροαπαλλαγές για εφοπλιστές όπως ο Βαρδινογιάννης, ο Λάτσης, ο Αλαφούζος, ο Κυριακού, επειδή ο κλάδος της ναυτιλίας “έχει προσφέρει πολλά στην ελληνική οικονομία και σήμερα στενάζει”.

             Σήμερα, τα μίντια έχουν επανέλθει στην τακτική του ξεπλύματος του φασισμού. Οι δύο χρυσαυγίτες έμποροι αναβολικών που δολοφονηθήκαν σε ξεκαθάρισμα λογαριασμών στη Μάνη παρουσιάστηκαν σαν αγνά παιδιά που αγαπούσαν τη γυμναστική και την αρχαία ελλάδα. Πολλά δελτία ειδήσεων έκρυψαν ή έκαναν μοντάζ τις φωτογραφίες με τις σβάστικες – τατουάζ που είχαν οι δολοφόνοι και τα θύματα. Ταυτόχρονα, καθημερινά προβάλλεται η αντίθεση ανάμεσα στους “εγκληματίες” φυλακισμένους ηγέτες της χρυσής αυγής και στα στελέχη του κόμματος που είναι ελεύθερα και επομένως “αθώα” από το στίγμα του ναζισμού. Η επαναφορά της τακτικής αυτής, που είχε σταματήσει μετά τη δολοφονία Φύσσα, μπορεί να σημαίνει μόνο ένα πράγμα: το κράτος ετοιμάζει και πάλι την εφεδρεία της “καλής” χρυσής αυγής, που θα μπορέσει ενδεχομένως κάποια στιγμή να συνεργαστεί με άλλα κόμματα και να σχηματίσει κυβέρνηση.

            Όπως στο μεσοπόλεμο, όταν ο φασισμός χρησιμοποιήθηκε για να αποτρέψει την άνοδο των κομμουνιστικών κινημάτων και να εμποδίσει την ανατροπή του καπιταλιστικού οικονομικού συστήματος, έτσι και σήμερα ο φασισμός αποτελεί το τελευταίο καταφύγιο του καπιταλισμού και ταυτόχρονα το μακρύ του χέρι. Πίσω από τις μάσκες, το πραγματικό πρόσωπο της χρυσής αυγής είναι αυτό που πάντα είχε ο φασισμός ιστορικά. Και αυτό δεν είναι άλλο από το να τσακίσει εργατικούς αγώνες και κεκτημένα, να διαιρέσει την εργατική τάξη και τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα με τεχνητούς και ανούσιους διαχωρισμούς και, εν τέλει, να υπερασπίσει τα συμφέροντα του κράτους και του κεφαλαίου. Ιδιαίτερα στη σημερινή συγκυρία, οι επιδιώξεις αυτές ταυτίζονται με την επίσημη κρατική πολιτική περισσότερο από ποτέ. Οι φιλικές συζητήσεις και συνεννοήσεις Μπαλτάκου και Κασιδιάρη έρχονται απλώς να επιβεβαιώσουν τις δομικές σχέσεις του φιλελεύθερου αστικού κράτους με τον “παραδοσιακό” φασισμό. Ακόμη, αξιοσημείωτη είναι η ανοχή της αστικής δικαιοσύνης στα εγκλήματα των νεοναζί. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι έπρεπε να δολοφονηθεί ο Π. Φύσσας για να πάει ο ίδιος ο Δένδιας (υπουργός Προ.Πο. τότε) 33 (!) φακέλους με εγκληματικές πράξεις στη δικαιοσύνη. Μέχρι τότε βρίσκονταν στο συρτάρι του.

                   Η δαιμονοποίηση και στοχοποίηση κάθε είδους αγωνιζόμενων ανθρώπων (αναρχικών, κομμουνιστών, αριστερών, μεταναστών, εργαζομένων, ανέργων) πάντα βόλευε και εξακολουθεί να βολεύει τα αφεντικά του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου. Και για το λόγο αυτό, το κράτος ποτέ δεν πρόκειται να χτυπήσει πραγματικά το φασισμό. Όσο και αν το κράτος προσποιείται ότι είναι αντιφασιστικό, ο φασισμός είναι σάρκα από τη σάρκα του καπιταλισμού. Αστική δημοκρατία και φασισμός είναι δύο πλευρές του ίδιου ολοκληρωτικού νομίσματος που εναλλάσσονται και συνεργάζονται ανάλογα με τις περιστάσεις, πάντα με τη συνευθύνη αυτών που ανέχονται ή αδιαφορούν για τους φασίστες και φυσικά όσων ανοιχτά τους στηρίζουν. Γιατί ό,τι έχει συμβεί, ό,τι συμβαίνει, και ό,τι θα συμβεί είναι στην απόλυτη ευθύνη και αυτών που δεν δρουν ενάντια στο φασισμό. Όλο το αίμα που έχει χυθεί είναι στα χέρια όλων αυτών που “κοιτάνε τη δουλειά τους”, που “ψηφίζουν από οργή/διαμαρτυρία” τους νεοναζί δολοφόνους. Η άγνοια έχει πάψει προ πολλού να είναι δικαιολογία και η σιωπή είναι συνενοχή.

                      Ο αντιφασισμός λοιπόν, σε ευθεία ρήξη και με τέτοιες συμπεριφορές, δεν μπορεί να είναι κρατικός ή θεσμικός. Δεν συλλαμβάνεται από την αστυνομία, δεν φυλακίζεται με καταδίκες στις δικαστικές αίθουσες. Ο φασισμός χτυπιέται στους δρόμους, στις πλατείες, στους χώρους εργασίας, στα σχολεία, σε κάθε πτυχή της καθημερινής ζωής. Το φασισμό δεν πρόκειται να τον πολεμήσουν οι μπάτσοι, οι δικαστές, οι δημοσιογράφοι και οι υπουργοί. Οι μόνοι που μπορούν να τον νικήσουν είμαστε εμείς οι από κάτω, όσοι αγαπάμε την ελευθερία, όσοι δεν καταπίνουμε το δηλητήριο του εθνικισμού, όσοι δεν κάνουμε διακρίσεις λόγω της καταγωγής, του χρώματος ή του σεξουαλικού προσανατολισμού των ανθρώπων, όσοι δεν θέλουμε να δούμε τις γειτονιές μας να γεμίζουν με μίσος και να μετατρέπονται σε σφαγεία. Ο πόλεμος ενάντια στο φασισμό είναι υποχρέωση οποιουδήποτε θέλει να διατηρεί την ανθρώπινη υπόσταση. Δεν χρειαζόμαστε καμία επέτειο δολοφονίας για να δράσουμε. Παντού και πάντα είναι ο κατάλληλος τόπος και χρόνος.

Αφίσα αναρχικών που κολλήθηκε στο κέντρο της πόλης.

Από τις 18 Ιουνίου έχει ξεκινήσει από τους κρατούμενους σε όλες τις φυλακές αποχή συσσιτίου σε ένδειξη διαμαρτυρίας ενάντια στο φασιστικό νομοσχέδιο των φυλακών τύπου Γ΄ και για την υπεράσπιση του δικαιώματος της άδειας και της αναστολής. Όμως ο υπουργός και η κυβέρνηση εξακολουθούν να αδιαφορούν. Δεν απάντησαν καθόλου στα δίκαια αιτήματά μας και προκλητικά θέλουν να περάσουν το νομοσχέδιο, μέσα στο καλοκαίρι για να προλάβουν τις αντιδράσεις του κόσμου. Απέναντι στο νομοσχέδιο που μας καταδικάζει να παραμείνουμε κρατούμενοι για μια ζωή δίχως δικαιώματα και ελπίδα, βάζουμε τα σώματα και την ψυχή μας ως ασπίδα.

Είναι το μόνο που μας έχει απομείνει.

Από την ΔΕΥΤΕΡΑ 23 ΙΟΥΝΙΟΥ ξεκινάμε ΜΑΖΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ σε όλες τις φυλακές. Διεκδικούμε τα δικαιώματά μας και αγωνιζόμαστε να παραμείνουμε ΑΝΘΡΩΠΟΙ και όχι ανθρώπινες σκιές κλειδωμένες και ξεχασμένες στην απελπισία.

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:

1) Την ΑΠΟΣΥΡΣΗ του φασιστικού ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ για τις φυλακές τύπου Γ΄. Λέμε όχι στο ελληνικό ΓΚΟΥΑΝΤΑΝΑΜΟ, σε μία φυλακή μέσα στη φυλακή, χωρίς άδειες, χωρίς επισκεπτήριο, χωρίς αύριο…

2) Οι άδειες και οι αναστολές να αποτελούν αναφαίρετο δικαίωμα όλων των κρατουμένων. Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα που ο κρατούμενος δικάζεται και τιμωρείται κάθε μέρα. Ενώ ο νόμος λέει ότι ο καθένας που έχει συμπληρώσει το 1/5 και τα 3/5 της ποινής του μπορεί να πάρει άδεια και αναστολή, παρόλα αυτά οι κρατούμενοι περνούν ξανά και ξανά από την ιερά εξέταση των εισαγγελέων οι οποίοι χωρίς κανένα λόγο ή ενεργό πειθαρχικό απορρίπτουν τις αιτήσεις τη μία μετά την άλλη.
Έτσι δημιουργούν κρατούμενους χωρίς ελπίδα και αναπαράγουν την εγκληματικότητα.

3) Να εφαρμοστεί η ΙΣΟΝΟΜΙΑ για όλους.
Όλοι οι κρατούμενοι που έχουν καταδικαστεί με τιμή ισόβιας κάθειρξης για ναρκωτικά (αφού η αστυνομία φρόντισε να τους παρουσιάσει από εξαρτημένους χρήστες ως δήθεν μεγαλέμπορους) με βάση τον παλιό νόμο 3459/2006, να έχουν τη δυνατότητα να ξαναδικαστούν με τον νέο νόμο και τις ευεργετικές του διατάξεις για τους χρήστες (4139/2013).

4) Να εφαρμοστεί το δικαίωμα της ΣΥΖΥΓΙΚΗΣ ΕΠΙΣΚΕΨΗΣ. Στη φυλακή σου στερούν την ελευθερία. Όμως στις ελληνικές φυλακές σου στερούν ακόμα και το χαμόγελο της ανθρώπινης επικοινωνίας και επαφής με τα αγαπημένα σου πρόσωπα. Σε όλες τις χώρες της Ευρώπης ισχύουν οι συζυγικές επισκέψεις και μόνο στην Ελλάδα ο κρατούμενος στερείται την ανθρώπινη επικοινωνία.

5) Να σταματήσει, τώρα, η διαρκής ομηρία των απελάσεων. Εκατοντάδες μετανάστες κρατούμενοι, ενώ έχει λήξει η ποινή τους, παραμένουν φυλακισμένοι λόγω της γραφειοκρατίας των πρεσβειών. Απαιτούμε την αποφυλάκιση αυτών των κρατουμένων.

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ από το Υπουργείο Δικαιοσύνης να ασχοληθεί με τα πραγματικά προβλήματα των φυλακών και να ΑΠΟΣΥΡΕΙ ΤΩΡΑ το φασιστικό ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ για το ελληνικό Γκουαντανάμο του ΔΟΜΟΚΟΥ.
Για κάθε μέρα ΑΠΕΡΓΙΑΣ ΠΕΙΝΑΣ και κάθε κρατούμενο που κινδυνεύει η ζωή του ηθικός αυτουργός είναι ο Υπουργός Δικαιοσύνης.

ΟΙ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΙ ΑΠΕΡΓΟΙ ΠΕΙΝΑΣ ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ.

ΑΓΩΝΑΣ – ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

Επιτροπή Αγώνα Φυλακών

~

Τη νύχτα της 26ης Ιουνίου, γύρω στα 25 άτομα πραγματοποίησαν αυθόρμητη παρέμβαση αλληλεγγύης έξω από το κολαστήριο των φυλακών Κέρκυρας. Η ανταπόκριση μέσα από τα τείχη υπήρξε μεγάλη και συγκινητική, με τους έγκλειστους να απαντάνε άμεσα στα συνθήματα. 5 ημέρες μετά και, αφού προγραμματισμένη μικρφοφωνική συγκέντρωση όπου μοιραζόταν σε εκατοντάδες αντίτυπα η ανακοίνωση των αγωνιζόμενων κρατουμένων έφτασε στο τέλος της, σχηματίστηκε μπλοκ που διαδήλωσε στο κέντρο της πόλης. Οι αλληλέγγυοι κινήθηκαν και πάλι προς τις φυλακές κάνοντας πολύωρη στάση και φωνάζοντας συνθήματα.

[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=WFCpZjTpZRg[/youtube]

Την Τρίτη, 13/5, σε κεντρική πλατεία της πόλης πραγματοποιήθηκε προβολή του αυτοοργανωμένου ντοκυμαντέρ “Η Τυχαία Δίωξη Ενός Αναρχικού” που αναλύει τη δίωξη – σκευωρία εις βάρος του αναρχικού Θ. Σίψα, ενώ μοιράστηκε και το κείμενο του συντρόφου. Την Τετάρτη 14/5, ημέρα της δίκης, έγινε παρέμβαση με τρικάκια στην πόλη και ανάρτηση πανό σε κεντρικό σημείο.

Την Τρίτη, 8/5/, πραγματοποιήθηκε μικροφωνική παρέμβαση στο κέντρο της πόλης, ενάντια στις σχεδιαζόμενες φυλακές υψίστης ασφαλείας και τις ειδικές συνθήκες κράτησης. Μοιράστηκε το παρακάτω κείμενο σε εκατοντάδες αντίτυπα.

Κλούβες, κλουβιά και κλούβια ιδανικά… 

                Ελλάδα, 2014: Το καθεστώς μόνιμης έκτακτης ανάγκης έχει αρχίσει τη διαδικασία αναμόρφωσης θεσμών και κοινωνικών δομών, με βάση το μόνο που έχει πλέον να προσφέρει: καταστολή και φόβο. Τόσο το νομικό όσο και το κατασταλτικό οπλοστάσιο του καθεστώτος αυστηροποιούνται. Στόχος είναι η πειθάρχηση και αδρανοποίηση του κοινωνικού συνόλου και η εξαφάνιση του πιο μαχητικού του τμήματος, των ανθρώπων που αγωνίζονται ενάντια στις κρατικές επιλογές. Στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται και το καινούργιο νομοσχέδιο για την αναδιοργάνωση του σωφρονιστικού συστήματος. Ένα νομοσχέδιο που, ουσιαστικά, επαναπροσδιορίζει με τους πιο καταπιεστικούς όρους τη συνθήκη του εγκλεισμού.

                Πρακτικά, σύμφωνα με το νέο νόμο προβλέπεται η ταξινόμηση των κρατουμένων σε κατηγορίες φυλακών τύπου Α, Β και Γ. Συγκεκριμένα οι φυλακές τύπου Α θα προορίζονται για “ελαφριά εγκληματικότητα”, λειτουργώντας ως φόβητρο για τους μικροοφειλέτες και παράλληλα παρέχοντας τη δυνατότητα στους μεγαλοεπιχειρηματίες να μείνουν μακριά από τον υπόλοιπο ποινικό κόσμο των φυλακών. Οι φυλακές τύπου Β θα προορίζονται για τους παραδοσιακούς κρατούμενους του ποινικού κώδικα, ενώ οι φυλακές και τα κελιά τύπου Γ θα δημιουργηθούν για τους κρατούμενους που το κράτος ορίζει ως “υψηλής επικινδυνότητας”.

                Οι φυλακές τύπου Γ θα είναι μια αναπαράσταση στην πράξη του κολαστηρίου του Γκουαντάναμο. Εκεί θέση θα έχουν κυρίως όσοι έχουν κατηγορηθεί με τον αντιτρομοκρατικό νόμο, δηλαδή όσοι αγωνιστές αποτελούν κίνδυνο για την αστική δημοκρατία. Οι έγκλειστοι σε αυτά τα λευκά κελιά θα στερούνται κάθε δικαίωμα αναστολής ποινής ή χορήγησης άδειας, θα παραμένουν σε ειδικά κελιά απομόνωσης 23 ώρες το 24ωρο, τα επισκεπτήρια που θα δέχονται θα περιορίζονται ή και θα απαγορεύονται εντελώς, όπως επίσης και οποιαδήποτε άλλη μορφή επικοινωνίας με τον έξω κόσμο. Ακόμη, ο έλεγχος και η επιτήρηση σε αυτές τις φυλακές θα αναλαμβάνονται από ειδικό σώμα της αστυνομίας με απόρρητες (μη δημοσιευμένες) αρμοδιότητες και εξουσίες. Επίσης, με ρητή διάταξη του νόμου οι φυλακές αυτές προορίζονται και για όσους κρατούμενους των φυλακών τύπου Α και Β συμμετέχουν σε κινητοποιήσεις, ενώ επιπλέον ορίζεται ότι η παροχή πληροφοριών που θα οδηγήσουν στην εξάρθρωση “εγκληματικών οργανώσεων” θα επιβραβεύεται με επανεξέταση ποινών με ευνοϊκούς όρους, φτάνοντας μέχρι και την αποφυλάκιση.

                Οι ειδικές συνθήκες κράτησης στις φυλακές τύπου Γ δεν διαμορφώνουν απλώς αυστηρότερους όρους εγκλεισμού, αλλά στοχεύουν στη σωματική απομόνωση, στην ψυχική αποξένωση και στην πολιτική εξόντωση των πολιτικών εχθρών του καθεστώτος. Δημιουργείται μία ζώνη εγκλεισμού μη προσβάσιμη από τον έξω κόσμο, με κρατούμενους ανύπαρκτους για την υπόλοιπη κοινωνία. Κανείς δεν θα γνωρίζει τι συμβαίνει στις φυλακές τύπου Γ, τα βασανιστήρια θα αποκρύπτονται και θα παραμένουν για πάντα στην αφάνεια. Οι ανθρωποφύλακες θα έχουν τελείως λυμένα τα χέρια να εκφράσουν ελεύθερα το σαδισμό τους. Οι φυλακές τύπου Γ επενδύουν στο φόβο. Σκοπός τους είναι να λειτουργήσουν ως φόβητρο για όσα κομμάτια της κοινωνίας συνεχίζουν να αμφισβητούν έμπρακτα το υπάρχον καθεστώς καταπίεσης, σκοπός τους είναι να δράσουν ανασταλτικά στην οποιαδήποτε προοπτική ατομικής και συλλογικής αντίστασης στο εσωτερικό των φυλακών κάθε τύπου. Σκοπός τους είναι να δοκιμάσουν τα αντανακλαστικά της κοινωνίας, εφαρμόζοντας πιλοτικά νέες τεχνικές ελέγχου και εκπειθάρχησης που θα αποτελέσουν εικόνα από το επερχόμενο μέλλον της. Μια εικόνα γεμάτη φυλακές, στρατόπεδα συγκέντρωσης, καταστολή και συνεχή επιτήρηση.

                 Στη ζοφερή αυτή εικόνα έρχονται να προστεθούν και οι σημερινές τρισάθλιες συνθήκες στα νοσοκομεία και αναρρωτήρια των φυλακών, όπως αποκαλύφθηκαν μέσα από τις πρόσφατες διαρροές φωτογραφιών του νοσοκομείου των φυλακών Κορυδαλλού: Άνθρωποι στοιβαγμένοι ο ένας πάνω στον άλλο, άλλοι ξαπλωμένοι στο πάτωμα πάνω σε χαρτόνια, οροί που στηρίζονται πάνω σε σφουγγαρίστρες, ασθενείς με φυματίωση και ψώρα δίπλα σε ασθενείς με AIDS.

             Την ίδια στιγμή οι κρατούμενοι σχεδόν σε όλες τις φυλακές της Ελλάδας διεξάγουν κινητοποιήσεις (απεργία πείνας, μαζική αποχή συσσιτίου, άρνηση επιστροφής στα κελιά κ.α.), ενώ παράλληλα ο αγώνας τους ξεπερνά τα τείχη με την απαίτηση το συσσίτιό τους να δοθεί σε άστεγους, δείχνοντας έμπρακτα ότι η αλληλεγγύη μεταξύ των καταπιεσμένων δεν εγκλωβίζεται σε κελιά. Ενάντια στις φυλακές τύπου Γ, στις απαράδεκτες συνθήκες κράτησης που επικρατούν στις ασφυκτικά γεμάτες ελληνικές φυλακές, στις άθλιες συνθήκες υγιεινής, τον υποσιτισμό, την έλλειψη θέρμανσης και ζεστού νερού, την ανεπαρκή ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, την τραγική κατάσταση των νοσοκομείων των φυλακών, το παράλογα υψηλό κόστος των ειδών πρώτης ανάγκης. Ενάντια σε αυτό το σαδιστικό καθεστώς ομηρίας.

            Ο αγώνας των φυλακισμένων μας αφορά όλους. Ο αγώνας για αξιοπρέπεια μας αφορά όλους. Μέχρι το γκρέμισμα και της τελευταίας φυλακής.

Μην υπολογίζετε σε εμάς

Μας είπανε: «Πρέπει να εξακολουθήσουμε τον πόλεμο έως το τέλος, για να είναι αύριο η ειρήνη μας διαρκής». Ε, καλά, δεχόμαστε τα λόγια τους για δικά μας. Θα εξακολουθήσουμε τον κοινωνικό πόλεμο έως το τέλος, για να ‘ναι διαρκής η τελική ειρήνη, η συγχώνευση των τάξεων, η αληθινή ειρήνη ανάμεσα στον κόσμο.»

Ερρίκος Μπάρμπυς-Εναρκτήριος λόγος στο Διεθνές Συνέδριο των Παλαιών Πολεμιστών και Θυμάτων Στρατού Γενεύη 3 Απριλίου και 1 και 2 Μαΐου 1920*

   Ήρθαν στα σπίτια μας και μάς αναζητούσαν. Μάς φέρανε και χαρτί επίσημο, με διαταγές μέσα. Με σφραγίδες, σήματα του στρατού, κωδικές ονομασίες, γεμάτο υπογραφές καραβανάδων. Μας ανακοίνωσαν πως έχουμε χρέος απέναντι στην πατρίδα, το έθνος, τη φυλή. Καθήκον να υπερασπιστούμε τα ιερά και τα όσιαετούτου του τόπου. Χωρίς πολλές χρονοτριβές, να ντυθούμε στο χακί, να γίνουμε επιτέλους άντρες, να γίνουμε επιτέλους στρατιώτες .

   Στην αρχαία πόλη-κράτος ο πόλεμος δεν ήταν δουλειά των σκλάβων। Ουδείς διανοείτο να ναθέσει την προστασία και την εξάπλωση των συμφερόντων της πόλης-κράτους στους σκλάβους. Ήταν κοινός τόπος πως οι σκλάβοι δεν είχαν κανένα λόγο να πολεμάνε για τα συμφέροντα των δυναστών τους.Απεναντίας, είχαν όλους τους λόγους του κόσμου να ξεσηκωθούν ενάντια τους. Σοφά λοιπόν, τότε, κανείς δεν εμπιστευότανε το δόρυ στα χέρια τους. Όμως εσείς τα φέρατε όλα αυτά τούμπα. Μας έχετε μεταδώσει την υποχρέωση να πολεμάμε για λογαριασμό σας. Να σκοτωνόμαστε αναμεταξύ μας, οι σύγχρονοι σκλάβοι όπου γης, και εσείς να απολαμβάνετε τους καρπούς του αίματός μας.Θαυμάσια αντιστροφή. Σας αξίζουν συγχαρητήρια. Αλλά θα πρέπει να μπει ένα τέλος σε όλα αυτά.

   Εμείς, που υπογράφουμε αυτή τη δήλωση, έχουμε από καιρό αντιληφθεί τη θέση μας σεαυτόν τον κόσμο, τον οποίο εσείς επιμένετε να αποκαλείτε πολιτισμένο και εμείς επιμένουμε να αγωνιζόμαστε για να τον ανατρέψουμε. Ξέρουμε πολύ καλά ότι η ευνομία και η ευταξία που προστατεύει ο μηχανισμός που ονομάζεται στρατός, δεν είναι τίποτα άλλο παρά η διασφάλιση της άριστης λειτουργίας ενός πλέγματος σχέσεων εξουσίας και κυριαρχίας, το οποίο παράγει εκμετάλλευση, καταπίεση, θάνατο, πόνο για εμάς τους «από κάτω» και πλούτη, προνόμια, απολαύσεις για όλους τους «από πάνω». Ξέρουμε επίσης αρκούντως καλά, πως για τη νομή του πλούτου που εμείς παράγουμε, ανταγωνίζεστε μεταξύ σας, όπως οι ύαινες πάνω από ένα κουφάρι. Και πως για να πετάξετε έξω από το παιχνίδι της νομής τους ανταγωνιστές σας, φτάνετε σε σημείο να αλληλοσπαράζεστε, διατάσσοντας ο ένας απέναντι στον άλλο τους στρατούς σας. Το εξοργιστικό στην όλη υπόθεση είναι ότι έχετε την απαίτηση να σκοτωθούμε, όντας ο στρατός σας, για να εξασφαλίσετε την απεριόριστη νομή στον πλούτο που εμείς παράξαμε. Σε κάθε περίπτωση, απαιτείτε τη ζωή μας για τα πλούτη σας, ξεγελώντας μας με πολύχρωμες καταναλωτικές χάντρες.

   Εσείς, τα αφεντικά αυτού του κόσμου, μαζί με τους κοινωνικούς σας συμμάχους,έχετε περιουσίες και ιδιοκτησίες να υπερασπιστείτε, συμφέροντα και σφαίρες επιρροής να επεκτείνετε, επιχειρηματικές ευκαιρίες να αρπάξετε, πλουτοπαραγωγικές πηγές να κατακτήσετε, εθνική, περιφερειακή ή υπερεθνική κυριαρχία να διατηρήσετε, business και τράπεζες να επεκτείνετε, ανθρώπινη εργασία να εκμεταλλευτείτε, ανθρώπινη ζωή να θερίσετε। Εμείς, οι εκμεταλλευόμενοι αυτού του κόσμου, τι από όλα αυτά έχουμε να κάνουμε; Τι από όλα αυτά μας ενώνει στο στρατόπεδο σας; Ποια συμφέροντα θα μας βάλουν δίπλα δίπλα για να τα υπερασπιστούμε; Τι από όλα αυτά θα μας φέρει πιο κοντάστην απόλυτη ισότητα,την ελευθερία και την παύση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο;

   Τι περιμένατε δηλαδή; Να πιστέψουμε πως είμαστε σύμμαχοι, επειδή έτυχε να γεννηθούμε στο ίδιο κομμάτι γης με εσάς; Να πιστέψουμε πως είναι εχθρικό, κάθε τι έξω από το χωράφι που διαφεντεύετε; Να ξεράσουμε μίσος για ό,τι μας πλασάρατε ως ξένο; Να σας προστατέψουμε από τους εχθρούς σας, στα πεδία του ενδοκαπιταλιστικού σας ανταγωνισμού; Περιμένατε να σας περνάμε για «δικούς μας», «συνέλληνες με κοινή μοίρα», «συμπολεμιστές που θα υπερασπίσουμε το ανάδελφο έθνος μας», επειδή με το ζόρι μας βαφτίσατε στη θρησκεία σας, μας ευνουχίσατε στα σχολεία σας, μας αποκοιμίσατε στις τηλεοράσεις σας, μας πετσοκόψατε στις πυρηνικές ελληνορθόδοξες οικογένειές σας, μας καλουπώσατε στους έμφυλους ή/ και φυλετικούς σας διαχωρισμούς, μας εμψυχώσατε εθνικά στις παρελάσεις σας, μας μπουκώσατε με τη δήθεν ανωτερότητα του πολιτισμού σας, μας αποκοιμίσατε στις κάλπες σας; Αν περιμένατε να γίνουμε σαντα μούτρα σας, να αιματοκυλούμε κάθε γωνιά της γης για τα συμφέροντα σας, να ξέρετε ότι αποτύχατε.Αποτύχατε, γιατί αποκτήσαμε κοινωνικό αισθητήριο και ταξικό κριτήριο. Δεν έχουμε τίποτα κοινό με τουςγδάρτες των ζωών και των ονείρων μας, εντός και εκτός συνόρων.Τίποτα κοινό με εσάς.

   Αντιθέτως, έχουμε κοινά με τους εκμεταλλευόμενους αυτού του κόσμου, αυτούς που προσπαθείτε να μας μάθετε να μισούμε, επειδή έχουν διαφορετική καταγωγή, γλώσσα, θρησκεία κτλ. Απέναντι στο εθνικιστικό δηλητήριο προτάσσουμε τη διεθνιστική αλληλεγγυή, τους κοινούς αγώνες όλων των εκμεταλλευόμενων ενάντια στους κυρίαρχους αυτού του κόσμου. Το σαμποτάρισμα της ντόπιας μιλιταριστικήςμηχανής, αποτελεί τη δική μας συνεισφορά σε αυτό το διεθνιστικό αγώνα.

   Αρνούμαστε να επανδρώσουμε τη δολοφονική σας μηχανή, που φροντίζει για τη διατήρηση τωνσυμφερόντων σας εντός και εκτός του χωραφιού που λέγεται ελληνικό κράτος. Αρνούμαστε να γίνουμε κρέας για οβίδες. Αρνούμαστε να γίνουμε αριθμοί για τις γεωστρατηγικές μοιρασιές κατά την υπογραφή των συνθηκών «ειρήνης» ή «πολέμου». Αρνούμαστε να επανδρώσουμε έναν από τους θεμελιώδεις μηχανισμούς του κράτους για την αναπαραγωγήκαι εδραίωση των υφιστάμενων σχέσεων κυριαρχίας και εκμετάλλευσης. Αρνούμαστε να υπηρετήσουμε τη βαρβαρότητα και την περαιτέρω αποκτήνωση αυτού του κόσμου, είτε με την διογκούμενη στρατιωτικοποίηση της καθημερινής ζωής σε καιρούς «ειρήνης», είτε με τη συμμετοχή μαςσε εκστρατείες, εθνοκαθάρσεις, γενοκτονίες, βιασμούς, καταστροφές, δολοφονίες σε καιρούς «πολέμου». Αρνούμαστε να συνεισφέρουμε σε ένα ζοφερό μέλλον, για τα ταξικά μας αδέλφια, που έτυχε να γεννηθούνε έξω από το χωράφι που διαφεντεύουν οι ντόπιοι ταξικοί μας εχθροί. Αρνούμαστε να φυλάξουμε σύνορα και πατρίδες, που το μόνο που κάνουν είναι να χωρίζουν τους ανθρώπους.

   Ενώνουμε τη φωνή μας με τους χιλιάδες συντρόφους αρνητές στράτευσης, εντός και εκτός Ελλάδας, που έδωσαν και δίνουν τη μάχη ενάντια στη βαρβαρότητα του μιλιταρισμού, ακόμα και σε συνθήκες πολύ πιο δύσκολες από αυτές που αντιμετωπίζουμε εμείς σήμερα.

   Μην υπολογίζετε σε εμάς λοιπόν.

   Ή καλύτερα, αν υπάρχει κάτι για το οποίο θα έπρεπε να μας υπολογίζετε είναι μόνο αυτό: Υπολογίστε μας για κοινωνικούς-ταξικούς σας εχθρούς.

 Αλέξης Κοσμάς / Βαγγέλης Ζήκος / Μιχάλης Τόλης / Χρύσανθος Σταθάς
Θεσσαλονίκη – Γιάννινα / Σεπτέμβρης 2011

* «Πόλεμος κατά του Πολέμου», Διεθνής Βιβλιοθήκη 1975, Αθήνα

Την Τετάρτη 12/2 πραγματοποίθηκαν δράσεις αλληλεγγύης στον αναρχικό κομμουνιστή Τάσο Θεοφίλου, ο οποίος καταδικάστηκε χωρίς στοιχεία σε 25 χρόνια κάθειρξης· στα δικαστήρια και κεντρικούς δρόμους της πόλης πετάχτηκαν τρικάκια ενώ γράφτηκαν και συνθήματα σε τοίχους.

Την Τρίτη 28/1/2014, η Αντιφασιστική Πωτοβουλία Κέρκυρας μαζί με άλλες συλλογικότητες και φορείς καλούσε σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας στην Πλατεία Γεωργάκη για τα πρόσφατα γεγονότα στο Φαρμακονήσι και το θάνατο των μεταναστών. Παρά τη βροχή, πάνω από 100 άτομα ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα και πραγματοποίησαν πορεία σε κεντρικούς δρόμους της πόλης. Στο χώρο της προσυγκέντρωσης αναρτήθηκε πανό της ομάδας.

Στα πλαίσια της πανελλαδικής ημέρας δράσης για τον απεργό πείνας Σ. Στρατούλη έγινε παρέμβαση με τρικάκια σε κεντρικούς δρόμους της πόλης και γράφτηκαν συνθήματα σε τοίχους.

Στις 19/12 αναρτήθηκε πανό αλληλεγγύης στον απεργό πείνας Σ. Στρατούλη στον χώρο έξω από το τμήμα τεχνών ήχου και εικόνας και στα λύκεια πανό αλληλλεγύης στον Τ. Θεοφίλου . Στις 3/1 αναρτήθηκε εκ νέου πανό αλληλεγγύης στον απεργό πείνας Σ.Στρατούλη στον χώρο των λυκείων.