Εν όψει της έναρξης του εφετείου τού αναρχικού-κομμουνιστή Τάσου Θεοφίλου στις 21/11, την τελευταία εβδομάδα πραγματοποιήθηκαν δράσεις αλληλεγγύης εντός και εκτός πόλεως της Κέρκυρας. Κρεμάστηκαν πανό σε κεντρικά σημεία και δρόμους, κολλήθηκαν αφίσες αλληλεγγύης στο κέντρο και τα πανεπιστήμια, γράφτηκαν συνθήματα σε τοίχους ενώ, κατόπιν παρέμβασης σε τοπικό ραδιοφωνικό σταθμό, μεταδόθηκε ο λόγος του συντρόφου.
Continue reading Παρεμβάσεις αλληλεγγύης στον αναρχικό-κομμουνιστή Τάσο Θεοφίλου
Να τσακίσουμε τα χέρια των παρακρατικών
Ξημερώματα Κυριακής 23 Οκτωβρίου 2016, ακόμα μία απόπειρα εμπρησμού της κατάληψης Λέλας Καραγιάννη 37 πραγματοποιείται από παρακρατικά φασιστοειδή. Λίγες ημέρες μετά, μέλος του Αντιφασιστικού Συντονισμού στην Πατησίων συλλαμβάνεται στη γειτονιά της κατάληψης από τα ένστολα φασιστοειδή της αστυνομίας, κατά τη διάρκεια αντιφασιστικής παρέμβασης με αφορμή την αποτυχημένη επίθεση.
Continue reading Με αφορμή τις πρόσφατες (παρα)κρατικές επιθέσεις σε κινηματικούς χώρους της Αθήνας
* αναδημοσίευση από το site της συνέλευσης αλληλεγγύης στον αναρχικό Θ. Σίψα
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΘΟΔΩΡΗ ΣΙΨΑ, διωκόμενο για την υπόθεση της Marfin
Continue reading Συγκεντρώσεις αλληλεγγύης στον διωκόμενο αναρχικό Θ. Σίψα (αναδημοσίευση)
ΣΤΗΝ “ΕΥΡΩΠΗ ΤΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ” ΘΑ ΠΕΘΑΙΝΕΙΣ ΑΝΑΣΦΑΛΙΣΤΟΣ
Γιατί να συμμετέχουμε σε άλλη μία 24ωρη γενική απεργία; Από το πρώτο μνημόνιο έχουν γίνει περίπου σαράντα και τα προηγούμενα χρόνια κάποιες τουλάχιστον ήταν 48ωρες. Η αλήθεια είναι ότι ούτε εμείς συμφωνούμε με τις 24ωρες απεργιακές τουφεκιές του κρατικοδίαιτου και κομματικά εξαρτημένου “συνδικαλισμού”. Θεωρούμε ότι ο αληθινός συνδικαλισμός μπορεί να είναι μόνο ταξικός και να οργανώνει γενικές απεργίες διαρκείας, που είναι και ο μόνος τρόπος για να είναι νικηφόροι οι εργατικοί αγώνες. Παρ’ όλα αυτά, κρίνουμε σημαντική τη συμμετοχή μας στην παρούσα συγκυρία. Καταρχάς διότι διαφαίνεται μία αναζωπυρωμένη κοινωνική δυναμική που έχει αρκετά χρόνια να εκδηλωθεί στη χώρα. Κατά δεύτερον επειδή επιλέγουμε να μην εγκαταλείψουμε τον αγώνα αυτό στα νύχια των ακροδεξιών που καιροφυλακτούν, των εργατοπατέρων και της κομματικής καθοδήγησης που διαχρονικά τον ξεπουλούν και τον κρατούν ελεγχόμενο και ακίνδυνο· αντιθέτως θέλουμε να καταδείξουμε τις προβληματικές πτυχές στην κατεύθυνση της υπέρβασής τους.
Σε κεντρικά (και μη) σημεία του νησιού αναγράφτηκαν δεκάδες συνθήματα αλληλεγγύης στους 5 διωκόμενους φοιτητές. Νωρίτερα η κατάληψη Ελαία πραγματοποίησε μικροφωνική στην πλατεία Ανουντσιάτα, όπου και προβλήθηκαν τα 2 ενημερωτικά videos για την υπόθεση των διώξεων του No Expo.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΤΟΥ “NO EXPO”
ΚΑΜΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΤΩΝ 5 ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΣΤΙΣ ΙΤΑΛΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ
ΠΑΥΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΔΙΩΞΕΩΝ
ΓΙΑΤΙ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΚΟΙΤΑΜΕ, ΕΚΕΙ ΘΑ ΠΑΜΕ
Έφτασε και πέρασε ο Δεκέμβρης, προπαγανδισμένος από διάφορους ως ο ιδανικός «μαύρος» μήνας. Κυκλοφόρησαν καλέσματα από φυλακισμένους κρατούμενους, οι διαφορές με τη “νέα αναρχία” παραμερίστηκαν (έως εξαφανίστηκαν) κάτω από ένα θολό, συναισθηματικό-συγκυριακό πλαίσιο συνύπαρξης, ενώ επανήλθαν οι λανθασμένες εντυπώσεις ενότητας που άφησε η φαινομενικά κοινή απεργία πείνας πλειάδας κρατουμένων την περασμένη άνοιξη. Και όλο αυτό προκειμένου οι «έξω» να πραγματώσουν ένα κάλεσμα για δράση και εξέγερση των «μέσα»× χωρίς να έχει προηγηθεί κάποια διεργασία κατάκτησης κοινών θέσεων και στοχεύσεων, αλλά ούτε και οποιαδήποτε άλλη περαιτέρω συνεννόηση (τουλάχιστον όχι εμφανής ή που να έχει πέσει στην αντίληψή μας).
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΤΟΥ «ΝΟ ΕΧΡΟ»
& ΣΤΟΥΣ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ ΦΟΙΤΗΤΕΣ ΤΟΥ Ι.Π.
1 Μαΐου 2015, Μιλάνο, Ιταλία: χιλιάδες διαδηλωτές από την Ιταλία αλλά και ολόκληρη την Ευρώπη βγαίνουν στους δρόμους, ανταποκρινόμενοι στο πανευρωπαϊκό κάλεσμα εναντίωσης στη διεθνούς εμβέλειας έκθεση προϊόντων-υπηρεσιών-καινοτομιών “EXPO” που εγκαινιάζεται αυτή τη μέρα στο Μιλάνο. Οι εγκαταστάσεις αυτής της έκθεσης ξεπερνούν τα 1000 στρέμματα, το κόστος κατασκευής της ανέρχεται πάνω από τα 2 δισεκατομμύρια ενώ, όπως συνήθως συμβαίνει σε αντίστοιχες περιπτώσεις «εξευγενισμού» αστικών τοπίων για τη φιλοξενία γιορτών του καπιταλιστικού τρόπου ζωής και παραγωγής, πλήθος εργατικών κατοικιών και καταλήψεων στέγης εκκενώθηκε, μήνες απλήρωτης και εντατικής εργασίας επιστρατεύθηκαν, και φυσικά «έκτακτα» μέτρα ασφάλειας και αυστηρής αστυνομικής επιτήρησης κρίθηκε απαραίτητο να επιβληθούν. Οι διαδηλωτές ενώνονται μαζικά μέσα από το σύνθημα “NO EXPO” και, νοηματοδοτώντας με σύγχρονους όρους την πρωτομαγιάτικη διαδήλωση, συγκρούονται με τις δυνάμεις καταστολής. Πραγματοποιούνται πολλές προσαγωγές, χωρίς όμως να εξελιχθούν σε συλλήψεις εξαιτίας έλλειψης ενοχοποιητικών στοιχείων.
Continue reading Για τη σύνδεση της κοινής κατασταλτικής επίθεσης
Το παρακάτω αποτελεί μέρος της εισήγησης στην εκδήλωση επ’ αφορμής της απεργίας:
Πολιτική συγκυρία, τοπικοί αγώνες, κινήματα αυτομείωσης
«Σε μια μέλλουσα επαναστατική περίοδο, οι πιο ύπουλοι και οι πιο επικίνδυνοι υπερασπιστές του καπιταλισμού δεν θα είναι άνθρωποι που θα φωνάζουν συνθήματα υπέρ του κεφαλαίου ή του κράτους, αλλά αυτοί που έχουν απόλυτη γνώση της πιθανότητας μιας ολικής ρήξης. Δεν πρόκειται να εγκωμιάζουν τις τηλεοπτικές διαφημίσεις ή την κοινωνική υποταγή, αλλά θα προτείνουν να αλλάξουμε τη ζωή… γι’ αυτό το σκοπό όμως, θα μας καλούν να χτίσουμε ένα πραγματικά δημοκρατικό κράτος πρώτα… Αν κατορθώσουν να πάρουν τα ηνία της κατάστασης και η δημιουργία μιας τέτοιας πολιτικής μορφής καταναλώσει την ενέργεια των ανθρώπων, αποχαιρετίστε τις ριζοσπαστικές ουτοπίες, και με τα μέσα να γίνονται σκοπός, η επανάσταση θα μετατραπεί για ακόμη μια φορά σε ιδεολογία. Εναντίον τους, και φυσικά εναντίον της ανοιχτά καπιταλιστικής αντίδρασης, ο μόνος δρόμος για τη νίκη των προλετάριων θα είναι ο πολλαπλασιασμός των συνεκτικών κομμουνιστικών πρωτοβουλιών, που εντελώς φυσικά θα κατηγορηθούν ως αντιδημοκρατικές ή ακόμα κι ως «φασιστικές».
Ζιλ Ντωβέ – Όταν οι εξεγέρσεις πεθαίνουν
Continue reading Για την πολιτική συγκυρία, για τους τοπικούς αγώνες
