Το παρακάτω κείμενο αποτελεί την εισήγηση της εκδήλωσης που πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του 2ου αναρχικού φεστιβάλ Κέρκυρας με θέμα την εξέγερση του Stonewall, την εξέλιξη των έμφυλων αγώνων και την επαναστατική προοπτική τους.

Σε μορφή PDF υπάρχει εδώ.

Εισαγωγή

Η εξέγερση του Stonewall συνίσταται σε μια σειρά εξεγερτικών πρακτικών που έλαβαν χώρα στο Greenwich Village της Νέας Υόρκης και είχαν ως αφορμή την έφοδο της αστυνομίας στο gay bar “Stonewall Inn” τις πρώτες ώρες της 28ης Ιουνίου 1969. Τα υποκείμενα της εξέγερσης, που κατά κύριο λόγο είναι ομοφυλόφιλοι, λεσβίες, και διεμφυλικά άτομα, αντιστέκονται στην αστυνομική βία και καταστολή που υφίστανται στο ευρύτερο κοινωνικό-πολιτικό πεδίο ως θεσπισμένη (και διαρκή) πραγματικότητα εις βάρος τους. Τα γεγονότα που εκτυλίσσονται εκείνες τις ημέρες στους δρόμους της Νέας Υόρκης θεωρούνται καθοριστικά για την αναβάθμιση και ανάπτυξη της οργάνωσης του αμερικανικού και του διεθνούς ομοφυλοφιλικού κινήματος.
Continue reading Εισήγηση για την εξέγερση του Stonewall, την εξέλιξη των έμφυλων αγώνων και την επαναστατική προοπτική τους →

* για ανάγνωση σε μορφή PDF πατήστε εδώ

Η παρούσα εισήγηση διαβάστηκε στην εκδήλωση  για την καταστροφή και τη λεηλασία της φύσης και της κοινωνίας από το κράτος και το κεφάλαιο στο στο πλαίσιο του 2ημέρου για την αναρχία και τον ελευθεριακό κομμουνισμό που διοργάνωσε η αναρχική ομάδα “δυσήνιος ίππος” στην Πάτρα.

Η αξία του νερού ως φυσικού πόρου, το νερό ως μέσο πίεσης και εξαναγκασμού, (απο)ιδιωτικοποίηση του νερού, και η (έμμεση) ιδιωτικοποίησή του στην Κέρκυρα.

Το νερό ως φυσικός πόρος

Το νερό είναι συνώνυμο της ζωής. Είναι γνωστό πως κάθε οργανισμός χρειάζεται νερό για να επιβιώσει, ενώ έμβια κατάσταση δίχως νερό δεν υφίσταται. Το νερό ως φυσικός πόρος και χημική ένωση του περιβάλλοντος παρουσιάζει ορισµένες ιδιαιτερότητες σε σχέση µε άλλους φυσικούς πόρους: η βασικότερη είναι η σπουδαιότητά του· το νερό είναι κάτι παραπάνω από απαραίτητο για το ανθρώπινο σώµα, την υγεία, τη γεωργία και τις οικονοµικές δραστηριότητες του ανθρώπου. Η δεύτερη ιδιαιτερότητά του έγκειται στη σπανιότητά του· παρόλο που καλύπτει τη µεγαλύτερη επιφάνεια του πλανήτη, µόνο ένα μικρό ποσοστό του (συγκεκριμένα μόλις περίπου το 2.5%) είναι πόσιµο. Είναι χαρακτηριστικό ακόµη ότι η συνολική του ποσότητα είναι πεπερασµένη και περιορισµένη, δεν παράγονται νέες ποσότητες νερού στη φύση, επομένως κάθε σταγόνα νερού που βρίσκεται στον πλανήτη υπάρχει εδώ και εκατομμύρια χρόνια. Η τρίτη ιδιαιτερότητα του νερού είναι η ευκολία µε την οποία ο άνθρωπος µπορεί να το διαχειρίζεται· το νερό, σε αντίθεση για παράδειγµα µε τον αέρα, µπορεί εύκολα να περιοριστεί σε σωληνώσεις ή συσκευασίες, να µεταφερθεί, να διανεµηθεί, να αγοράζεται και να πωλείται. Κατά συνέπεια, ο τρόπος µε τον οποίο θα καταναλωθεί και θα αξιοποιηθεί, από ποιους και υπό ποιους όρους, είναι εφικτό να αποτελεί αντικείµενο απόφασης.

Continue reading Εισήγηση για το νερό και την (έμμεση) ιδιωτικοποίησή του στην Κέρκυρα →

Βίδα Λάσκα: όταν ο εναλλακτισμός κεφαλαιοποιεί τις ιδέες

«Το Βίδο είναι ένα νησάκι 570 στρεμμάτων, απέναντι από την ιστορική παλαιά πόλη της Κέρκυρας. Έχει διατηρήσει αναλλοίωτη τη φυσική του ομορφιά, μακριά από έντονες ανθρώπινες παρεμβάσεις, καθώς παραμένει ακατοίκητο και δεν κυκλοφορούν οχήματα. Είναι ένας μικρός φυσικός παράδεισος με πλούσια πανίδα και βλάστηση, το πράσινο του Ιονίου, μονοπάτια για περιήγηση, παραλίες με γαλαζοπράσινα νερά και κατασκηνωτικούς χώρους. Στο καταπράσινο αυτό νησάκι γιορτάζουμε τις Τέχνες και το καλοκαίρι σε ένα τριήμερο φεστιβάλ (1-3 Ιουλίου).»¹

Πράγματι, η περιγραφή των ίδιων των διοργανωτών του φεστιβάλ κρίνεται ιδιαίτερα ακριβής και ελκυστική. Η ‘Βίδα Λάσκα’ πρόκειται για ένα τριήμερο κατασκηνωτικό φεστιβάλ που διοργανώνεται για πρώτη φορά στο νησί του Βίδο από 1 έως και 3 Ιουλίου και το οποίο θα περιλαμβάνει συναυλίες, εκθέσεις, εργαστήρια και σεμινάρια, θεατρικά και μουσικοχορευτικά δρώμενα, ενώ στόχος είναι «η συνύπαρξη των Τεχνών, έχοντας ως θεμέλιο την οικολογική ευσυνειδησία, και ως αφορμή κοινωνικά ζητήματα.»²

Με μια πρώτη ματιά, μόνο θετικά μπορεί να κοιτάξει κανείς αυτή την απόπειρα για πολιτιστική συνάντηση με οικολογική και κοινωνική υπευθυνότητα• η προώθηση, άλλωστε, της ευαισθητοποίησης στα περιβαλλοντικά και κοινωνικά ζητήματα είναι αδιαμφισβήτητα σημαντική. Με μια πιο προσεκτική ματιά, όμως, προκύπτουν ορισμένα ερωτήματα γύρω από το περιεχόμενο, τα μέσα και το σκοπό της συγκεκριμένης διοργάνωσης, τα οποία είτε παρουσιάζονται σαφώς εξωραϊσμένα για να κατοχυρωθούν θετικά στην κοινωνική συνείδηση, είτε καταρρίπτονται ολοσχερώς από την απλή λογική και το βάρος των αντιφάσεών τους. Υπάρχουν πτυχές της ‘Βίδα Λάσκα’ που όχι μόνο θέτουν βάσιμα υπό αμφισβήτηση τις προθέσεις των διοργανωτών, αλλά καθιστούν το εν λόγω φεστιβάλ πλήρως προβληματικό σε κάθε πτυχή του. Ας τα πάρουμε, όμως, με τη σειρά:

Continue reading Βίδα Λάσκα: όταν ο εναλλακτισμός κεφαλαιοποιεί τις ιδέες →

Η ‘Βίδα Λάσκα’ είναι ένα τριήμερο κατασκηνωτικό φεστιβάλ που θα διοργανωθεί για πρώτη φορά στο νησί του Βίδο από 1 έως και 3 Ιουλίου, το οποίο θα περιλαμβάνει συναυλίες, εκθέσεις, εργαστήρια και μουσικοχορευτικά δρώμενα, ενώ σύμφωνα με τους διοργανωτές του στόχος είναι «η συνύπαρξη των Τεχνών, έχοντας ως θεμέλιο την οικολογική ευσυνειδησία, και ως αφορμή κοινωνικά ζητήματα»1. Με μια προσεκτική ματιά, όμως, προκύπτουν ορισμένα ερωτήματα γύρω από το περιεχόμενο, τα μέσα και το σκοπό της συγκεκριμένης διοργάνωσης, τα οποία είτε παρουσιάζονται σαφώς εξωραϊσμένα για να κατοχυρωθούν θετικά στην κοινωνική συνείδηση, είτε καταρρίπτονται ολοσχερώς από την απλή λογική και το βάρος των αντιφάσεών τους. Υπάρχουν πτυχές της ‘Βίδα Λάσκα’ που όχι μόνο θέτουν βάσιμα υπό αμφισβήτηση τις προθέσεις των διοργανωτών, αλλά καθιστούν το εν λόγω φεστιβάλ πλήρως προβληματικό σε κάθε πτυχή του. Ας τα πάρουμε, όμως, με τη σειρά:
Continue reading Για την προσεχή εκμετάλλευση του Βίδο… →

Το παρακάτω αποτελεί μέρος της εισήγησης στην εκδήλωση επ’ αφορμής της απεργίας:

Πολιτική συγκυρία, τοπικοί αγώνες, κινήματα αυτομείωσης

«Σε μια μέλλουσα επαναστατική περίοδο, οι πιο ύπουλοι και οι πιο επικίνδυνοι υπερασπιστές του καπιταλισμού δεν θα είναι άνθρωποι που θα φωνάζουν συνθήματα υπέρ του κεφαλαίου ή του κράτους, αλλά αυτοί που έχουν απόλυτη γνώση της πιθανότητας μιας ολικής ρήξης. Δεν πρόκειται να εγκωμιάζουν τις τηλεοπτικές διαφημίσεις ή την κοινωνική υποταγή, αλλά θα προτείνουν να αλλάξουμε τη ζωή… γι’ αυτό το σκοπό όμως, θα μας καλούν να χτίσουμε ένα πραγματικά δημοκρατικό κράτος πρώτα… Αν κατορθώσουν να πάρουν τα ηνία της κατάστασης και η δημιουργία μιας τέτοιας πολιτικής μορφής καταναλώσει την ενέργεια των ανθρώπων, αποχαιρετίστε τις ριζοσπαστικές ουτοπίες, και με τα μέσα να γίνονται σκοπός, η επανάσταση θα μετατραπεί για ακόμη μια φορά σε ιδεολογία. Εναντίον τους, και φυσικά εναντίον της ανοιχτά καπιταλιστικής αντίδρασης, ο μόνος δρόμος για τη νίκη των προλετάριων θα είναι ο πολλαπλασιασμός των συνεκτικών κομμουνιστικών πρωτοβουλιών, που εντελώς φυσικά θα κατηγορηθούν ως αντιδημοκρατικές ή ακόμα κι ως «φασιστικές».

Ζιλ Ντωβέ – Όταν οι εξεγέρσεις πεθαίνουν

Continue reading Για την πολιτική συγκυρία, για τους τοπικούς αγώνες →