ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΣΤΗΝ ΟΥΡΑ ΤΟΥ ΟΑΕΔ

            Έφτασε η ημέρα είσπραξης του επιδόματος ανεργίας. Ο κόσμος μαζεύεται έξω από τον ΟΑΕΔ νωρίς, γι’ αυτό πρέπει και συ να ξυπνήσεις νωρίς. Κάθε μήνα πρέπει να ξυπνάς όλο και πιο νωρίς, γιατί η ουρά είναι όλο και μεγαλύτερη. Όλο και περισσότεροι φίλοι και γνωστοί σου βρίσκονται στην ίδια ουρά, ίσως λίγο πιο πίσω ή πιο μπροστά από σένα. Την ίδια στιγμή, όσοι δεν μπαίνουν στη διαδικασία αυτή, επειδή έχουν την “τύχη” να έχουν δουλειά, δεν είναι και σε πολύ καλύτερη ψυχολογική κατάσταση. Παραπονιούνται συνεχώς: εξοντωτικά ωράρια, δεκάωρα ή δωδεκάωρα, κανένας ελεύθερος χρόνος, μισθοί που με το ζόρι φτάνουν για τους λογαριασμούς. Άλλοι πάλι δουλεύουν τρίωρα ή τετράωρα. Ο μισθός αυτών φτάνει ίσα ίσα για τα τσιγάρα τους. Τι συμβαίνει εδώ; Για ποιο λόγο δεν είναι ευχαριστημένοι ούτε αυτοί που έχουν δουλειά, ούτε αυτοί που την αναζητούν; Ποιος λόγος επιβάλλει σε κάποιον να είναι άνεργος για μήνες ή χρόνια και σε άλλον να δουλεύει όλη την ημέρα;

            Για να απαντήσουμε στα ερωτήματα αυτά πρέπει αναπόφευκτα να μιλήσουμε για το σημερινό οικονομικό σύστημα. Ονομάζεται καπιταλισμός, και όσο χιλιοειπωμένο και αν ακούγεται, αυτό είναι το όνομά του. Κάτω από το σύστημα αυτό, κάθε ανθρωπινη δραστηριότητα, κάθε ανθρώπινη ανάγκη, κάθε ανθρώπινη σχέση, κάθε αγαθό είναι εμπόρευμα. Ακόμη και αγαθά που δεν είναι δημιουργημένα από τον άνθρωπο, όπως το νερό, η γη και το φυσικό περιβάλλον έχουν μια ανταλλακτική αξία που αποτιμάται σε χρήμα, και η τιμή τους καθορίζεται από την προσφορά και τη ζήτηση.

            Και η ανθρώπινη εργασία δεν θα μπορούσε να είναι εξαίρεση. Είναι και αυτή εμπόρευμα, η τιμή της διαμορφώνεται στη ζυγαριά της αγοράς, ανάλογα με την προσφορά και τη ζήτηση που υπάρχει. Ο εργαζόμενος είναι ένας ιδιότυπος έμπορος που πουλά το εμπόρευμα “εργατική δύναμη” σε κάποιον εργοδότη. Και σε περιόδους οικονομικής κρίσης, όπως η σημερινή, το συγκεκριμένο εμπόρευμα το προσφέρουν πολλοί, αλλά το θέλουν λίγοι. Η μεγάλη ανεργία και οι εξοντωτικοί όροι δουλειάς είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος που ονομάζεται υποτίμηση της εργασίας. Οι πολιτικές των εκάστοτε κυβερνήσεων μπορούν να βελτιώνουν ή να χειροτερεύουν τους διάφορους οικονομικούς δείκτες (και την ανεργία), αλλά η αλήθεια είναι ότι το εμπόρευμα εργασία, είτε θα είναι υποτιμημένο (σε καιρούς “κρίσης”) είτε περιζήτητο (σε καιρούς “ανάπτυξης”). Το δίπολο εργασία-ανεργία είναι δομικό στοιχείο του καπιταλισμού, είναι κομμάτι του συστήματος, είναι απαραίτητο για τη λειτουργία του.

            Η τάση αυτή τη στιγμή είναι η ανεργία να αυξάνεται σε ολόκληρο το δυτικό κόσμο. Ακόμη και σε χώρες όπως η γερμανία, με ανεπτυγμένη βιομηχανία, οι ουρές των ανέργων μεγαλώνουν και θα συνεχίσουν να μεγαλώνουν, γιατί απλούστατα η ανθρώπινη εργασία απαιτείται όλο και λιγότερο. Η καπιταλιστική παραγωγή μεταφέρεται σε χώρες που επιτρέπουν μεγαλύτερα κέρδη στα αφεντικά, χώρες με χαμηλότερα μεροκάματα και λιγότερα εργατικά δικαιώματα (λέγε με “ανταγωνιστικότητα”), ενώ στο δυτικό κόσμο ένα τεράστιο δυναμικό ανέργων πιέζει και θα συνεχίσει να πιέζει τα μεροκάματα προς τα κάτω προς όφελος των αφεντικών. Την ίδια στιγμή η τεχνολογία μειώνει τις διαθέσιμες θέσεις εργασίας παντού.

            Καιρός λοιπόν να αρχίσουν να καταρρέουν κάποιοι μύθοι.

            Δεν είμαστε στη δεκαετία του ’90. Ο καιρός των παχιών αγελάδων τελείωσε οριστικά και πήρε μαζί του για πάντα την επίπλαστη ευμάρεια. Τα επίσημα στοιχεία μιλούν για 1.500.000 ανέργους, ενώ ο πραγματικός αριθμός είναι πολύ μεγαλύτερος. Το πιο φυσιολογικό πράγμα είναι να μη βρίσκεις δουλειά. Και αν ακόμη βρεις, το αφεντικό σου δεν έχει λόγο να σε κρατήσει, αν βρει κάποιον άλλο που θα κάνει την ίδια δουλειά με σένα, αποδεχόμενος λιγότερα.

            Δεν πρόκειται να υπάρξει “λύση” από το κράτος ή από “άλλη κυβέρνηση”. Όσο η εργασία παραμένει εμπόρευμα, δηλαδή όσο διατηρείται το σημερινό οικονομικό σύστημα που λέγεται καπιταλισμός, νέες θέσεις εργασίας δεν πρόκειται να υπάρξουν, ούτε στην ελλάδα ούτε σε ολόκληρο το δυτικό κόσμο. Ταυτόχρονα, όσοι έχουν δουλειά θα δουλεύουν όλο και περισσότερο και θα αμοίβονται όλο και λιγότερο.

            Δεν ευθύνονται οι μετανάστες για την ανεργία ή τα χαμηλά μεροκάματα. Οι μετανάστες “απασχολούνται” σε λαμπρά επαγγέλματα με μέλλον όπως του μικροπωλητή ή του καθαριστή τζαμιών στα φανάρια, ενώ ταυτόχρονα υπάρχουν άνεργοι γιατροί, δικηγόροι, καθηγητές, μηχανικοί και κάθε είδους πτυχιούχοι. Πάνω απ’ όλα, η μετανάστευση είναι αποτέλεσμα της υποτίμησης του εμπορεύματος της εργασίας, του ίδιου φαινομένου που εμείς βιώνουμε σήμερα, αυτοί όμως βιώνουν στις χώρες τους εδώ και δεκαετίες. Του ίδιου φαινομένου που έχει ήδη ωθήσει ανθρώπους αυτής της χώρας να γίνουν μετανάστες, μόνο και μόνο για να εξασφαλίσουν τα προς το ζην και, βέβαια,, να κατηγορηθούν από τους εκεί ντόπιους ότι “τους παίρνουν τις δουλειές”.

            Δεν υπάρχουν ατομικές λύσεις. Τα αφεντικά θέλουν να επιβάλουν ανάμεσά μας έναν κοινωνικό φασισμό, έναν κοινωνικό κανιβαλισμό, που θα μετατρέψει ολόκληρη την κοινωνία σε ασπόνδυλη μάζα μοναχικών ατόμων, ριγμένη σε έναν αγώνα αλληλοεξόντωσης όλων εναντίον όλων – άνεργοι εναντίον απασχολούμενων, εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα εναντίον εργαζομένων στον δημόσιο, έλληνες εναντίον μεταναστών, καταναλωτές εναντίον απεργών, εργαζόμενοι με πτυχία εναντίον ανειδίκευτων – με έπαθλο την απλή επιβίωση. Μας θέλουν να στραφούμε σε σωτήρες: στην ελεημοσύνη του ΣΚΑΪ, του δήμου ή της εκκλησίας για ένα πιάτο φαγητό, στον εργατοπατέρα να διεκδικήσει καλύτερες συνθήκες σκλαβιάς, στον κάθε επίδοξο πρωθυπουργό να μας φτιάξει “ένα καλύτερο αύριο”.

Σε αυτή τη ζοφερή πραματικότητα, τι επιλογές έχουμε;

“…Και η κατάσταση της κρίσης έχει στ’ αλήθεια δύο διεξόδους. Η μία είναι να πούμε, συγνώμη για την έλλειψη υποταγής μας και να ζητήσουμε περισσότερη απασχόληση, περισσότερες δουλειές. «Σας παρακαλούμε, εκμεταλλευτείτε μας περισσότερο και θα εργαστούμε σκληρότερα και πιο γρήγορα, θα υποτάξουμε κάθε πτυχή της ζωής μας στο κεφάλαιο, θα ξεχάσουμε όλες αυτές τις παιδιάστικες ανοησίες του παιχνιδιού, της αγάπης και της σκέψης». […]. Το πρόβλημα στη συγκεκριμένη διέξοδο δεν είναι μόνο ότι χάνουμε την ανθρωπιά μας αλλά ότι αναπαράγουμε το σύστημα που μας καταστρέφει. Αν καταφέρουμε τελικά, πράγμα μάλλον απίθανο, να βοηθήσουμε το κεφάλαιο να ξεπεράσει τις κρίσεις του, τότε αυτό θα συνεχίσει πιο γρήγορα, πιο γρήγορα, πιο γρήγορα να υποτάσσει κάθε μορφή ζωής, ανθρώπινης και μη, στις εντεινόμενες απαιτήσεις της παραγωγής αξίας…

[…]

Η μία εκδοχή είναι να πούμε όχι, όχι, είμαστε καλοί εργάτες, απλώς δώστε μας περισσότερες δουλειές και θα σας δείξουμε πόσο σκληρά μπορούμε να εργαστούμε, θα ξαναχτίσουμε τον καπιταλισμό στην Ελλάδα. Και η άλλη εκδοχή είναι να πούμε, ναι, έχετε δίκιο, είμαστε τεμπέληδες και θα παλέψουμε για το δικαίωμά μας στην τεμπελιά. Θα παλέψουμε για να μπορούμε να κάνουμε τα πράγματα με τον δικό μας ρυθμό, με τον τρόπο που εμείς θεωρούμε σωστό, θα παλέψουμε για τον μεσημεριανό μας ύπνο και να για να βγαίνουμε αργά το βράδυ. Επομένως λέμε όχι στο κεφάλαιο και στην καπιταλιστική εργασία, επειδή όλοι ξέρουμε ότι η καπιταλιστική εργασία κυριολεκτικά καταστρέφει τη γη, καταστρέφει τις συνθήκες της ανθρώπινης ύπαρξης. Πρέπει να χτίσουμε μια διαφορετική μορφή κοινωνικότητας”.

John Holloway

            Μας θέλουν να θεωρούμε τους εαυτούς μας τυχερούς αν ακόμη έχουμε αφεντικό να μας εκμεταλλεύεται και οι υπόλοιποι να ψάχνουμε εναγωνίως να βρούμε κάποιον να μας εκμεταλλευτεί με όποιουσδήποτε όρους. Να γίνει ο καθένας μας πιο σκλάβος από τον διπλανό του, να γίνουμε “πιο ελκυστικοί για τους επενδυτές”, ώστε να έρθει επιτέλους η πολυπόθητη “ανάπτυξη”, από την οποία θα κερδίσουν και πάλι τα αφεντικά.

            Η άλλη μας επιλογή είναι να δεχτούμε ότι η ζωή του ανθρώπου δεν περιστρέφεται γύρω από την εργασία. Οι άνθρωποι δεν είναι δούλοι. Ο άνεργος δεν είναι “άχρηστος” επειδή δεν εργάζεται, ούτε ο εργαζόμενος είναι “χρήσιμος” επειδή εργάζεται.

            Αν αυτοί μας θέλουν θλιβερές ατομικότητες, παγιδευμένους ο καθένας ξεχωριστά στον δικό του αγώνα για την προσωπική του επιβίωση, εμείς οφείλουμε να κάνουμε το αντίθετο. Απέναντι στον φιλοτομαρισμό, να αντιτάξουμε τη συλλογικοποίηση της δράσης μας. Αυτοοργανωμένα, ισότιμα και δίχως ηγέτες να χτυπήσουμε τον καπιταλιστικό τρόπο ζωής, ικανοποιώντας ταυτόχρονα τις ανάγκες μας.

Να πάρουμε πίσω αυτά που μας ανήκουν.

            Να πάρουμε πίσω τη γη. Σε άλλες χώρες (με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα το MST της Βραζιλίας) οι άνθρωποι καταλαμβάνουν την εγκαταλελειμμένη γη και την καλλιεργούν. Το αποτέλεσμα είναι να χτίζονται ολόκληροι οικισμοί πάνω στη γη αυτή, και να ζουν από αυτήν.

            Να πάρουμε πίσω τη στέγη. Η στέγη δεν μπορεί να είναι εμπόρευμα. Είναι εξωφρενικό να πληρώνουν κάποιοι το μισό τους εισόδημα σε ενοίκιο, και κάποιοι άλλοι να χρεώνονται για 20 και 30 χρόνια σε μια τράπεζα για να έχουν μια στέγη πάνω από το κεφάλι τους. Είναι παρανοϊκό να υπάρχουν χιλιάδες άστεγοι και ταυτόχρονα χιλιάδες άδεια σπίτια. Ήδη υπάρχουν δεκάδες καταλήψεις στέγης σε πολλές πόλεις, από την κατάληψη Λέλας Καραγιάννη στην Αθήνα που μετράει 25 χρόνια ζωής, μέχρι την κατάληψη Σαχίνη στα Γιάννενα που είναι λίγων ημερών.

            Να πάρουμε πίσω τα δημόσια αγαθά. Το νερό και το ρεύμα δεν μπορούν να είναι προϊόντα προς πώληση. Είναι αγαθά απαραίτητα για την επιβίωση και είναι αδιανόητο να χρησιμοποιούνται ως μέσο εκβιασμού για την απόσπαση πλούτου από την κοινωνία. Σε πολλές πόλεις της χώρας, οι άνθρωποι αυτοοργανώνονται και επανασυνδέουν μαζικά το κομμένο ρεύμα και νερό.

            Να πάρουμε πίσω τον κλεμμένο πλούτο. Στην Αργεντινή και σε άλλα μέρη του κόσμου, χιλιάδες φτωχοί εισέβαλλαν σε σουπερμάρκετ και “ψώνισαν” με 100% έκπτωση τα απαραίτητα για την επιβίωσή τους. Ήδη πολλοί το κάνουν οργανωμένα και συλλογικά, μοιράζοντας επιπλέον και είδη πρώτης ανάγκης σε λαϊκές αγορές.

            Να πάρουμε πίσω τα μέσα παραγωγής. Οι απολυμένοι του εργοστασίου της ΒΙΟΜΕ στη Θεσσαλονίκη, ακολουθώντας το παράδειγμα των εργατών της Αργεντινής, κατέλαβαν το εργοστάσιό τους και το έθεσαν σε λειτουργία για τους εαυτούς τους, κάνοντας έτσι σαφές ότι ο μόνος άχρηστος παράγοντας στη διαδικασία της παραγωγής είναι το αφεντικό.

            “Λύση” εντός του καπιταλισμού δεν υπάρχει, και όποιος ισχυρίζεται το αντίθετο είναι οικτρός ψεύτης. Μοναδική μακροπρόθεσμη λύση για όλους είναι η καταστροφή του καπιταλισμού,  μόνη και τελική λύση που θα αποδεσμεύσει τους ανθρώπους από τα δεσμά τόσο της ανεργίας, όσο και της μισθωτής σκλαβιάς. Πρέπει να παραλύσει η καπιταλιστική παραγωγή και ο μόνος τρόπος για να επιτευχθεί αυτό είναι η γενική απεργία διαρκείας. Οι εργατοπατέρες δεν πρόκειται ποτέ να την προκηρύξουν, γι’ αυτό η απελευθέρωση των καταπιεσμένων θα  είναι έργο μόνο των ίδιων.

            Ο πόλεμος ενάντια στον καπιταλισμό και στο κράτος που τον στηρίζει δεν μπορεί να γίνει από φοβισμένους ανθρώπους, αλλά από όσους περήφανα τολμούν να πάρουν τη ζωή τους στα χέρια τους. Οι άνεργοι είμαστε πολλοί και έχουμε ελάχιστα να χάσουμε. Τα αφεντικά τρέμουν στην ιδέα 1,5 εκατομμύρια άνθρωποι να βγουν στο δρόμο, δρώντας επιθετικά ενάντια στο υπάρχον. Να φροντίσουμε να  επιβεβαιώσουμε το φόβο τους.

Αναδημοσίευση από το blog της Πρωτοβουλίας για την Ολική Άρνηση Στράτευσης.

Μετά την πορεία που κάλεσε η Via Revolta την Τρίτη 16 Απριλίου, σύντροφοι από Via Revolta και αναρχική ομάδα Cumulonimbus προχωρήσαμε σε αναγραφή συνθημάτων στον ευρύτερο χώρο της πόλης της Κέρκυρας. Η δράση αυτή ήταν μια κίνηση αλληλεγγύης στο Indymedia Athens και στον 98fm.

Ενάντια στη φίμωση των μέσων αντιπληροφόρησης και στην καταστολή κάθε ελεύθερης φωνής που αντιστέκεται στο μονοπώλιο της κυριαρχίας στην ενημέρωση, αντιπαρατάσσουμε την αλληλεγγύη και τον κοινό αγώνα.

Επίσης τη Δευτέρα 22 Απριλίου, αναρτήσαμε πανό σε σημεία της πόλης με την ίδια θεματολογία.

Την Παρασκευή 19/4, στο Τμήμα Ιστορίας, στις 7 μμ, θα πραγματοποιηθεί εκδήλωση – συζήτηση με θέμα την αποδόμηση της θεωρίας των άκρων.

Αναδημοσίευση από το site της Via Revolta.

Πορεία ενάντια στην εισβολή μπάτσων στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο, Τρίτη 16/4, με προσυγκέντρωση στις 7 μμ στο προαύλιο του Τεχνών Ήχου και Εικόνας (Παλιό Ψυχιατρείο).

ΚΙ ΑΝ ΑΥΡΙΟ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ;

         Μετά από την απόδραση 11 κρατουμένων από τις φυλακές Τρικάλων, στις 22-3-2013, συνεχίζει να εντείνεται όλο και περισσότερο η κρατικη καταστολή και τρομοκρατία, εντός και εκτός φυλακών.

         Τα τσογλάνια για όλες τις δουλειές, τα ΕΚΑΜ, πραγματοποιούν βίαιες εφόδους στα κελιά κρατουμένων τόσο στις φυλακές Τρικάλων, όσο και σε πάρα πολλές φυλακές της χώρας. Στις εφόδους αυτές μικρές ομάδες πάνοπλων αντρών εισβάλλουν αναίτια σε κάθε κελί ξεχωριστά, ακινητοποιόντας τους άοπλους κρατούμενους, περνώντας τους χειροπέδες και ξυλοκοπώντας όποιον αντισταθεί. Έπειτα απομακρύνουν τους κρατούμενους και, εν απουσία τους, πραγματοποιείται εκτενής έλεγχος σε κάθε κελί ξεχωριστά, ανακατεύοντας και καταστρέφοντας τα πάντα μέσα σε αυτό. Τα “τρανταχτά” ευρήματα των ερευνών αυτών είναι μερικά κινητά τηλέφωνα και αυτοσχέδια μαχαίρια, χρήσιμα μόνο για την κοπή ψωμιού και λαχανικών.

         Εκτός φυλακών, η τρομοκρατία διαχέεται μέσα από τα δελτία των οχτώ, προσωποποιημένη στις δηλώσεις του φασίστα Δενδια, του υποχείριού του Ρουπακιώτη και όλων των παρατρεχάμενών τους. Οι παραπάνω κατέστησαν σαφές πως δεν θα ανεχτούν καμία απολύτως αντίδραση από ανθρώπους που είναι ήδη σε κατάσταση εγκλεισμού και γι’ αυτό θα ενισχύσουν τα μέτρα ασφαλείας στις φυλακές. Αυτό πρακτικά σημαίνει τη γενναία αύξηση των δαπανών για την πρόσληψη επιπλέον ανθρωποφυλάκων, την αναβάθμιση του οπλισμού τους, καθώς και την ενίσχυση της εξωτερικής φρουράς των φυλακών με καινούργια -στρατιωτικού τύπου- όπλα. Επίσης έκαναν λόγο για θεσμοθέτηση τακτικών εφόδων και ελέγχων μέσα στε κελιά, πραγματοποιούμενων απο τα ΕΚΑΜ, με στόχο να μειώσουν την αξιοπρέπεια των φυλακισμένων και την εξεγερτικότητά τους, εφαρμόζοντας έτσι το δόγμα της μηδενικής ανοχής και μέσα στις φυλακές. Τέλος, ανακοινώθηκε η κατασκευή φυλακής υψίστης ασφαλείας ή η μετατροπή μιας από της ήδη υπάρχουσες σε τέτοια. Και όλα αυτά, τη στιγμή που σε κελιά τεσσάρων ατόμων στοιβάζονται δεκατέσσερα που κοιμούνται στο πάτωμα σε χαρτόνια.

         Τα ΜΜΕ πρόθυμα προβάλλουν και κάνουν οικεία την εικόνα των κουκουλωμένων πάνοπλων ΕΚΑΜιτών. Η χρήση μιας βαριά οπλισμένης αντιτρομοκρατικής μονάδας κατά αόπλων προσπαθεί να αναβαθμίσει σε “τρομοκράτη” τον εσωτερικό εχθρό, που πλέον είναι οποιοσδήποτε αντιστέκεται  στις κυβερνητικές μεθοδεύσεις: απεργοί του μετρό,  κάτοικοι στις Σκουριές Χαλκιδικής, καταληψίες, και πλέον φυλακισμένοι. Απόδειξη πως η κρατική καταστολή έχει αναβαθμιστεί.

     Αυτή η επίδειξη βαρβαρότητας είναι αξιοσημείωτη, αν και δεν προκαλεί εντύπωση, αφού όλα τα περιμένουμε από το κράτος μόνιμης έκτακτης ανάγκης. Η συνθήκη εγκλεισμού είναι ξεκάθαρη μορφή βίας και επιβάλλεται με τη βία. Η φυλάκιση και η στέρηση της ελευθερίας έχει ως σκοπό την εκδικητική τιμωρία και τον εκμηδενισμό της προσωπικότητας του ατόμου, καθώς και τον παραδειγματισμό των υπολοίπων, ενώ επίσης δίνει στην κοινωνία την ψευδαίσθηση δικαιοσύνης που αυτή στερείται. Η κοινωνία αποτελείται από εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενους και όσο αυτή η συνθήκη υφίσταται θα υπάρχουν και φυλακές. Δεν προκαλεί έκπληξη ότι η μηδενική ανοχή εφαρμόζεται σε κάθε πεδίο της κοινωνικής πραγματικότητας. Και οι φυλακές είναι μέρος της πραγματικότητας αυτής.

         Και για όσους θεωρούν ότι οι φυλακές είναι για τους “κακούς” και τους παραβάτες του ποινικού κώδικα, μία σημείωση:  Μέσα στα νέα μέτρα για την “ασφάλεια” των φυλακών είναι και ο σχεδιασμός για τη δημιουργία κέντρου κράτησης για όσους έχουν καταδικαστεί ή θα καταδικαστούν για μικρά οικονομικά αδικήματα.

Δε θα ησυχάσουμε μέχρι το γκρέμισμα και της τελευταίας φυλακής.

Ακολουθεί αναδημοσίευση από το site της Via Revolta:

Το Λεξικό της Κυριαρχίας.

ανάπτυξη: α) όρος της ανθρωπολογίας που αναφέρεται στη σωματική διάπλαση του ανθρώπινου σώματος και στην καλή λειτουργία της υγείας. β) όρος της οικονομίας που αναφέρεται στην αποψίλωση δασών, στον εμπλουτισμό εδαφών με υδροκυάνιο, στο τσιμέντωμα παραλιών και στο στολισμό των βουνοκορφών με ανεμογεννήτριες ύψους 100 μέτρων. Θα φέρει μείωση του χρόνου αναμονής στις ουρές του ΟΑΕΔ, αφού οι επιχειρήσεις που θα εγκατασταθούν θα δίνουν στους ντόπιους ιθαγενείς μισθούς τουλάχιστον 200 ευρώ το μήνα.

αναρχία: Σατανική θεωρία, κατασκευασμένη από σκοτεινούς κύκλους τους οποίους χρηματοδοτεί ο Σόρος. Όσοι την ασπάζονται αποκτούν τρία κέρατα, δύο ουρές και τρώνε μόνο παιδάκια. Μέσα από τις εστίες ανομίας τους (βλ. λήμμα) απεργάζονται την καταστροφή του πλανήτη, ίσως και ολόκληρου του ηλιακού συστήματος. Οι ίδιοι ισχυρίζονται ότι παλεύουν για μια κοινωνία ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας, αλλά αυτοί έτσι κι αλλιώς είναι ύποπτοι και κουκουλοφόροι (βλ. λήμματα).

άνεργος: Άχρηστος, ανεπρόκοπος, τεμπέλης και κοπανατζής που δεν ψάχνει αρκετά σκληρά για δουλειά. Έχει και το θράσος να θέλει να ζήσει, ζητώντας κρατική βοήθεια.

ανομία: Οποιαδήποτε δράση έρχεται σε αντίθεση με την κυβέρνησή σου και τα συμφέροντα του κεφαλαίου.

ανταγωνιστικότητα: Η τέχνη του να παράγεις περισσότερο, γρηγορότερα και με μικρότερο μεροκάματο από τον διπλανό σου. Στην τέχνη αυτή οφείλουν να εκπαιδευτούν ολόκληροι λαοί, σύμφωνα με το αξιοζήλευτο παράδειγμα της Κίνας. Άλλωστε η δουλειά είναι προκοπή και τα λεφτά δεν φέρνουν την ευτυχία.

αξιοποίηση: Ξεπούλημα κάθε δημόσιας περιουσίας σε κάποιον που έχει καταφέρει στις πλάτες του λαού να βγάλει πολλά λεφτά. (βλ. αποκρατικοποίηση)

απεργία: Πράξη καταστροφική για την εθνική οικονομία και τη δημόσια τάξη. Όσοι προβαίνουν σε αυτή είναι ανεπαρκώς παραγωγικά όντα, που δεν γνωρίζουν τη χαρά και την κοινωνική προσφορά της ανταγωνιστικότητας.

αποκρατικοποίηση: Συνώνυμο της αξιοποίησης.

αποταμίευση: Λέξη που κανείς δεν θυμάται πια τι σημαίνει. Σήμερα πραγματοποιείται μόνο από όσους έχουν λογαριασμό σε ελβετική τράπεζα.

αστυνομία: Ιδιαιτέρως χρήσιμη σε κάθε καθεστώς υπηρεσία. Στα καθήκοντά της είναι να τσακίζει κεφάλια απεργών, να συλλαμβάνει υπόπτους, να φυλακίζει διαδηλωτές και μετανάστες. Εξασφαλίζει ότι οι πρεζέμποροι, οι σωματέμποροι και οι νεοναζί μαχαιροβγάλτες θα συνεχίσουν να επιτελούν το θεάρεστο έργο τους. Φροντίζει να επικρατεί ησυχία, τάξη και ασφάλεια που απαιτείται ώστε οι υπήκοοι να εκτελούν τις υποχρεώσεις τους απέναντι στο κράτος και στα αφεντικά κάθε είδους.

ασφάλεια: Υπέρτατη έννοια, για χάρη της οποίας πρέπει να θυσιάζεται η ελευθερία και η αξιοπρέπεια. Συναντάται με το ησυχία και τάξη, κατά τα πρότυπα του απριλιανού καθεστώτος.

βία: Απαράδεκτη έννοια που πρέπει να καταδικάζεται από όπου και αν προέρχεται, εκτός κι αν ασκείται από την αστυνομία σε διαδηλωτές ή απεργούς ή καταληψίες. Εξαθλίωση, ανεργία, χαράτσια, πείνα, απολύσεις, είναι φυσιολογικές καταστάσεις και δεν έχουν καμία σχέση με βία.

βιβλίο: Απαγορευμένο αντικείμενο με το οποίο πιστοποιείται ότι ο κατηγορούμενος γνωρίζει να διαβάζει, επομένως είναι ένοχος. Όποιος έχει ανοίξει περισσότερα από δύο στη ζωή του απαγορεύεται να προσληφθεί στα σώματα ασφαλείας.

ΓΑΔΑ: Εξωτικός προορισμός στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας στην Αθήνα. Εκεί η αστυνομία κάνει ηλεκτροσόκ, ξυλοκοπεί και σβήνει τσιγάρα στα σώματα υπόπτων. Τα βασανιστήρια συμπληρώνονται με την κατασκευή ενόχων και την πραγματοποίηση εικονικών εκτελέσεων· άλλωστε υπάγεται στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη. Λόγω επιτυχημένου franchise, παραρτήματά της εντοπίζονται σε κάθε πόλη της χώρας.

γιάφκα: α) κάθε σπίτι που έχει μπουκάλια μπύρας. β) κάθε σπίτι που έχει βιβλία. γ) κάθε σπίτι που έχει εργαλεία. δ) κάθε σπίτι που εχει ηλεκτρονικό υπολογιστή ε) κάθε σπίτι ή χώρος που έχει ένα ή περισσότερα από τα παραπάνω. στ) το σπίτι κάθε αγωνιζόμενου ανθρώπου.

ΔΕΗ: Φιλική προς το περιβάλλον επιχείρηση, που είναι πολύ χρήσιμη για να εισπράττει το κράτος φόρους από όσους δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς ρεύμα. Δευτερευόντως, παρέχει ρεύμα στην ελίτ που μπορεί να το πληρώσει.

Δένδιας: Το πιο παραδοσιακό εξαγώγιμο προϊόν της Κέρκυρας, μετά το κουμ-κουάτ. Κατέχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά μας, για τις ακούραστες προσπάθειές του να εξαφανίσει τους μετανάστες, τα αναρχοκομμούνια, τις καταλήψεις και άλλες τέτοιες τρομερές πληγές της μέσης ελληνικής οικογένειας. Μια σοφή επιλογή του κερκυραϊκού λαού.

δημοκρατία: α) το πολίτευμα στο οποίο οι πολίτες ψηφίζουν κάποιον για να κάνει ό,τι του γουστάρει για τα επόμενα 4 χρόνια. β) το πολίτευμα στο οποίο 10 αρνιά διαλέγουν ποιος από τους 3 λύκους θα αποφασίσει για το μεσημεριανό γεύμα.

δημοσιογράφος: Μοναδικός γνώστης της απόλυτης αλήθειας, πάνω σε οποιοδήποτε ζήτημα. Έχει αναλάβει επαγγελματικά τη μετατροπή κάθε σκεπτόμενου ανθρώπου σε εξημερωμένο ζώο. Όσοι αποκλίνουν έστω και λίγο από αυτό τους το καθήκον απολύονται και διώκονται.

διαδηλωτής: Εγκληματική φυσιογνωμία. Προσπαθεί να διεκδικήσει τη ζωή του με πορείες, καθιστικές διαμαρτυρίες, συγκεντρώσεις και άλλες άνομες πράξεις.

ΔΝΤ: Φιλανθρωπικός διεθνής οργανισμός. Ισχυρίζεται ότι σώζει χώρες από την οικονομική καταστροφή. Κάποια στιγμή ενδεχομένως να τα καταφέρει. Προς το παρόν στις χώρες στις οποίες παρενέβη επανεμφανίστηκαν η χολέρα και η πανούκλα.

δουλεία: Κατάσταση κατά την οποία ο σκλάβος εργάζεται δωρεάν ή με ελάχιστη αμοιβή για το αφεντικό του. Ο αφεντης αναλαμβάνει τη σίτιση και τη στέγασή του, και πληρώνει επιστάτες για την επιτήρησή τους. Καμία σχέση με τη σημερινή έννοια της δουλειάς, η οποία είναι απλώς ομόηχη λέξη.

δουλειά: Κατάσταση κατά την οποία ο εργαζόμενος εργάζεται απλήρωτος ή με ελάχιστη αμοιβή για το αφεντικό του. Το αφεντικό δεν αναλαμβάνει ούτε τη σίτηση και τη στέγασή του, ενώ δεν χρειάζεται να πληρώνει επιστάτες. Σε αντίθεση με το σκλάβο, ο εργαζόμενος επιδιώκει να είναι πάντα παραγωγικός. Επίσης σε αντίθεση με το σκλάβο, ο εργαζόμενος είναι ευγνώμων στο αφεντικό του.

έθνος: Επίπλαστη έννοια, για χάρη της οποίας οφείλεις να βγάζεις το σκασμό, να πληρώνεις τους φόρους σου, να δουλεύεις με σκυμμένο το κεφάλι και ενδεχομένως να πας να σκοτωθείς σε κάποιο πεδίο μάχης. Ένας λόγος για να νιώθει υπερήφανος κάποιος που δεν έχει κανένα άλλο λόγο να νιώθει υπερήφανος. Το μοναδικό συνδετικό στοιχείο ανάμεσα σε εσένα, τον Μπόμπολα, τον Λαυρεντιάδη και τον Πάγκαλο.

εκκλησία: Μηχανισμός ηλικίας 2000 ετών, που στο πέρασμα των αιώνων έχει υπηρετήσει πιστά κάθε μορφή εξουσίας. Διδάσκει την Αυτονόητη Αλήθεια, ότι δηλαδή ο άνθρωπος πρέπει να υπομένει τα πάντα σε αυτή τη ζωή ώστε να ζήσει ευτυχισμένος όταν πεθάνει.

εκπαίδευση: α) τρόπος με τον οποίο μαθαίνουμε στο σκύλο μας να μας φέρνει τις παντόφλες. β) η απόπειρα του κράτους να πράξει το ίδιο με τους ανθρώπους, μέσα σε σχολεία, πανεπιστήμια, κλπ.

ελευθερία: Έννοια επιβλαβής για τις επενδύσεις, την οποία διεκδικούν κάτι αναρχοκομμούνια. Σύμφωνα με τον Παττακό, “η πολλή βλάπτει”, πράγμα το οποίο φανερά ασπάζεται και η σημερινή τρικομματική κυβέρνηση.

επενδυτής: Κάποιος που βγάζει πολλά χρήματα χωρίς να έχει δουλέψει ούτε μια ώρα στη ζωή του.

επίδομα: Πλουσιοπάροχη κρατική βοήθεια που χορηγείται σε όσους έχουν ένα χέρι, ένα πόδι, ένα μάτι, επτά παιδιά, ένα σκύλο και σύζυγο με τύφο.

θυσία: Η χαρά που έχει κάθε πολίτης να εξοντωθεί, για το καλό της οικονομίας. Από αισθήματα αλτρουϊσμού, η πολιτική και οικονομική εξουσία αφήνει αυτή τη χαρά για την υπόλοιπη κοινωνία.

καπιταλισμός: Ενα πολύ καλό οικονομικό σύστημα. Μοναδικό του μειονέκτημα, ότι είναι καταστροφικό για το ανθρώπινο είδος, τα ζώα, τα φυτά και κάθε μορφή ζωής.

καταλήψεις: Πρώην εγκαταλελειμμένα κτίρια, που κάποιοι αναρχικοί τόλμησαν να τα μετατρέψουν σε εστίες αντίστασης στο λατρεμένο μας καθεστώς. Γνωστές και ως εστίες ανομίας, ο χειρότερος εχθρός για κάθε χουντικό παππού, κάθε χρυσαυγίτη και τον υπουργό Ν. Δένδια.

κουκουλοφόρος: α) κακομαθημένος διαδηλωτής που προσπαθεί να προστατέψει τον εαυτό του από τα χημικά της αστυνομίας. β) κακομούτσουνος διαδηλωτής χωρίς επαρκή φωτογένεια για να εμφανιστεί στα κεντρικά δελτία ειδήσεων. γ) πποιοσδήποτε διαδηλωτής συλλαμβάνεται. δ) κάθε ψηφοφόρος του ΣΥΡΙΖΑ.

κράτος: Μηχανισμός που φορολογεί, απαγορεύει, φυλακίζει, νομοθετεί, επιστρατεύει και γενικά κάνει κουμάντο στα πάντα. Χωρίς αυτό ο άνθρωπος θα ήταν φοβερά δυστυχισμένος.

κωλοτούμπα: Γυμναστική άσκηση που μεσολαβεί ανάμεσα στην προεκλογική και μετεκλογική περίοδο. Στο άθλημα διαπρέπουν όλοι ανεξαιρέτως οι πολιτικοί της δημοκρατίας σε ολόκληρο τον κόσμο.

μετανάστες: Ύποπτοι τύποι αγνώστου προελεύσεως που παρασιτούν εις βάρος της κοινωνίας γιατί παίρνουν από τους ντόπιους τα καλύτερα επαγγέλματα όπως καθαριστής τζαμιών στα φανάρια, χαρτομαντηλοπώλης, αναπτηροπώλης, ομπρελοπώλης και άλλα αναδυόμενα ανταγωνιστικά επαγγέλματα με μέλλον.

ΜΜΕ: Όπλο κάθε καθεστώτος για τη διαιώνιση της κυριαρχίας του. Αντικατέστησε τα τανκς. Αντί να ρίχνει εκρηκτικά βλήματα στο λαό, τα προσλαμβάνει για να του ερμηνεύουν την πραγματικότητα από τα τηλεπαράθυρα.

μνημόνιο: Άκρως σημαντική και ωφέλιμη διεθνής σύμβαση που ορίζει το αυτονόητο: ότι για να σωθεί μια χώρα, δηλαδή το τραπεζικό της σύστημα, πρέπει να εξοντωθεί ολόκληρος ο πληθυσμός της.

μπουκάλι: Δοχείο, ενίοτε πλαστικό, αλλά συνήθως γυάλινο. Χρησιμοποιείται για την εμφιάλωση αναψυκτικών και αλκοολούχων ποτών. Όταν είναι άδειο και σε χέρια αναρχικού, μετατρέπεται αυτόματα σε όπλο μαζικής καταστροφής, ικανό να καταστρέψει την Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη, την Πάτρα και άλλες μεγάλες πόλεις.

νεοφιλελευθερισμός: Προωθημένη μορφή καπιταλισμού. Δυστυχώς δεν έχει κανέναν οπαδό στο ανθρώπινο είδος. Παρόλα αυτά, εφαρμόζεται παντού.

νοικοκυραίος: Το ιδανικό είδος πολίτη: αδίστακτο και αιμοβόρο κτήνος που θέλει να ζει με ησυχία, τάξη και ασφάλεια. Μπροστά στη βόλεψή του δεν διστάζει να θυσιάσει τα ίδια του τα παιδιά.

Ξένιος Δίας: Επιχείρηση φιλοξενίας μεταναστών σε υπερπολυτελή στρατόπεδα συγκέντρωσης, κατά τα πρότυπα του Γ’ Ράιχ. Η άκρως επιτυχημένη ονομασία προέρχεται από τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό, αν και τότε δυστυχώς δεν υπήρχε το Γ’ Ράιχ και οι αρχαίοι αναγκάζονταν να φιλοξενούν τους ξένους στα σπίτια τους.

οικονομία: Ανώτατη θεότητα, άκρως ανεξέλεγκτη και εκδικητική. Για τον εξευμενισμό της πρέπει να θυσιάζονται ολόκληροι λαοί, με σαφή προτίμηση στα φτωχότερα κοινωνικά στρώματα.

παιδεία: Έννοια εχθρική για την ανταγωνιστικότητα και την ανάπτυξη. Για την εξαφάνισή της εφευρέθηκε η εκπαίδευση (βλ. λήμμα).

παιδί: Άχρηστο ηλικιακό στάδιο του ανθρώπου που πρέπει να τελειώσει όσο το δυνατόν νωρίτερα. Το παιδί δεν δουλεύει, δεν πληρωνει φόρους, δεν ψηφίζει, περνάει πολύ χρόνο παίζοντας, και επιπλέον έχει ανάγκη τακτικής παροχής τροφής. Μέχρι να ενηλικιωθεί και να διαμορφωθεί σε πειθήνιο πολίτη, χρησιμεύει μόνο ως φορολογικό τεκμήριο για τους γονείς του.

παραγωγικότητα: Αυτονόητο καθήκον κάθε ύπαρξης, δίχως το οποίο η ζωή δεν έχει κανένα νόημα. Όταν η παραγωγική ηλικία τελειώνει, αυτονόητο καθήκον κάθε ευσυνείδητου πολίτη είναι και ο τερματισμός της ζωής του.

παρέλαση: Κομψό και αέρινο περπάτημα που μοιάζει με της χήνας. Η μοναδική ευκαιρία κάθε ατομικής ιδιαιτερότητας να εξαφανιστεί μέσα στην ομοιομορφία και να γίνει γρανάζι μιας φονικής μηχανής που εκτελεί διαταγές. Στη μεγάλη αυτή αρετή διδάσκονται και τα παιδάκια του δημοτικού, από τον καιρό του Ιωάννη Μεταξά.

πατρίδα: Η γη στην οποία έτυχε κάποιος να γεννηθεί. Κατέχει τη μαγική ιδιότητα να συμφιλιώνει όλους όσους γεννήθηκαν σε αυτήν, αφέντες και σκλάβους, γαιοκτήμονες και κολίγους, εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενους. Η διαφορά είναι ότι οι εκμεταλλευόμενοι έχουν την ψευδαίσθηση ότι η γη αυτή είναι δική τους, ενώ οι εκμεταλλευτές την έχουν όντως δική τους.

πατριώτης: α) το μεγαλύτερο θύμα της ιστορίας. Πρόθυμος να υποστεί κάθε είδους θυσία που θα απαιτήσουν από αυτόν τα αφεντικά του, νομίζοντας ότι έτσι κάνει καλό στην πατρίδα του. β) η μάσκα που φοράει ο εθνικιστής για να κινείται πιο άνετα.

πορεία: Φαινόμενο επιβλαβές για την ομαλή εμπορική δραστηριότητα και τις επενδύσεις, που πρέπει να διαλύεται με χημικά, ξύλο και προσεχώς με σφαίρες.

στέγη: Πολυτελές κατασκεύασμα που προστατεύει το ανθρώπινο σώμα από τα καιρικά φαινόμενα και επομένως λειτουργεί ως φορολογικό τεκμήριο. Αν και εξαιρείται το χαρτόκουτο του άστεγου, σύμφωνα με τις αρχές του νεοφιλελευθερισμού, αυτό δεν θα έπρεπε να συμβαίνει.

στρατός: Υποχρεωτικός εγκλεισμός σε περιφραγμένες εγκαταστάσεις, όπου ο άνθρωπος εκπαιδεύεται για να σκοτώνει άλλους ανθρώπους, σύμφωνα με τις διαταγές των αφεντικών του, αποκτώντας έτσι την αντρίλα που πάντα ήθελε και του έλειπε.

σύλληψη: Αυτό που αξίζει σε κάθε διαδηλωτή. Οφείλει να συνοδεύεται απαραίτητα από πολύ ξύλο και προσαγωγή στη ΓΑΔΑ ή στα κατά τόπους παραρτήματά της.

συνταξιούχος: Άχρηστο και παρασιτικό υποκείμενο χωρίς παραγωγικότητα. Ασυνείδητος πολίτης που συνεχίζει να ζει παρόλο που απέχει από την παραγωγική διαδικασία.

τεκμήριο: Φορολογήσιμο περιουσιακό στοιχείο που αποδεικνύει ότι δεν είσαι άστεγος. Περιλαμβάνονται όλες οι εκφράσεις πολυτελούς διαβίωσης, όπως αυτοκίνητο, σπίτι και παιδί.

τηλεθεατής: Ο άνθρωπος που ποτέ δεν κατάφερε να εντοπίσει το κομβίον απενεργοποίησης της τηλεόρασης, με αποτέλεσμα να εκτεθεί σε μη αναστρέψιμη εγκεφαλική βλάβη, ισοδύναμη με λοβοτόμηση με ψαροντούφεκο. Το καλύτερο είδος ψηφοφόρου.

τηλεόραση: Ορθογώνιο κουτί που με μαγικό τρόπο διαμορφώνει την πραγματικότητα. Όποιος δεν παρακολουθεί, βρίσκεται εκτός πραγματικότητας. Συνοδεύεται από κομβίον απενεργοποίησης, το οποίο κανείς δεν φαίνεται να μπορεί να εντοπίσει.

τράπεζα: Απαραίτητη για την οικονομία επιχείρηση που δανείζεται χρήμα με 0,5% και το ξαναδανείζει στα κράτη και τους πολίτες με 20%. Αν η τράπεζα φαληρίσει από τη ριψοκίνδυνη αυτή δραστηριότητα, το κράτος θα βάλει τους πολίτες του να καλύψουν τις ζημιές, προκειμένου η τράπεζα να είναι σε θέση να τους ξαναδανείσει τα χρήματα που αυτοί της έδωσαν.

υγεία: Άχρηστη για το κράτος δημόσια δαπάνη που επιβαρύνει τον προϋπολογισμό και γι’ αυτό πρέπει να περικοπεί. Αυξάνει το προσδόκιμο όριο ζωής των υπηκόων και κατά συνέπεια αυξάνει τον αριθμό των συνταξιούχων και εμποδίζει τη μείωση των ανέργων. Οι ευσυνείδητοι πολίτες που θέλουν το καλό της πατρίδας, καλούνται όταν είναι ασθενείς να κόβουν βεντούζες για να μην επιβαρύνουν τον κρατικό προϋπολογισμό.

ύποπτος: Ένοχος μέχρι αποδείξεως του εναντίου. Εκτός αν πρόκειται για αναρχοκομμούνι, οπότε ένοχος σκέτο. Στην περίπτωση μπάτσων και φασιστών ο όρος είναι συνώνυμος με το αθώος.

φασίστας: α) δίποδο ανθρωποειδές που λατρεύει το κράτος, την αστυνομία, το στρατό, τις παρελάσεις, το έθνος, την εκκλησία και την εκπαίδευση, ενώ μισεί την παιδεία, τις απεργίες, τις καταλήψεις, τα βιβλία, την ελευθερία και τους μετανάστες. Παρά τις εμφανείς ομοιότητές του με τον άνθρωπο, δεν πρέπει να συγχέεται με αυτόν, καθώς αποτελεί διαφορετικό είδος. β) καμία σχέση με τα μέλη της Χρυσής Αυγής, καθώς οι τελευταίοι είναι νεοναζί. γ) ο Δένδιας.

φόρος: Απαραίτητη συνεισφορά κάθε ευσυνείδητου πολίτη προς το κράτος, προκειμένου αυτό να μπορεί να συνεχίζει να φυλακίζει, να πληρώνει τους τραπεζίτες δανειστές του, να ρίχνει τις βόμβες του σε άλλα κράτη και άλλα τέτοια χρήσιμα πράγματα, δίχως τα οποία το ανθρώπινο είδος δεν θα μπορούσε να υπάρχει.

φυλακή: Αν χρειαστεί, θα χωρέσουμε όλοι.

Χρυσή Αυγή: Νόμιμο πολιτικό κόμμα. Δεν απαρτίζεται πια μόνο από μπράβους, νταβατζήδες και ρουφιάνους. Είναι αντίθετη στους διαδηλωτές, στους μετανάστες, στα αναρχοκομμούνια και στις εστίες ανομίας. Οποιαδήποτε ταύτιση απόψεων με τη δημοκρατική κυβέρνηση είναι εντελώς συμπτωματική. Οι φήμες που τους θέλουν νεοναζί μαχαιροβγάλτες είναι κακόβουλες και εξυπηρετούν μικροπολιτικά συμφέροντα.

ψήφος: Το μοναδικό σημείο που διαφοροποιεί την αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία από μια δικτατορία και άρα αποδεικνύει ότι η δημοκρατία είναι σαφώς καλύτερη ως πολίτευμα.

ψηφοφόρος: Ευπαθής κοινωνική ομάδα. Θύμα συστηματικής και κατ’ εξακολούθηση εξαπάτησης λόγω παντελούς απουσίας κριτικής σκέψης. Εναποθέτει τη ζωή του σε άλλους που γνωρίζουν καλύτερα τις ανάγκες του από τον ίδιο. Έχει εξαπατηθεί τις τελευταίες 40-50 φορές. Μετά βεβαιότητας θα συμβεί το ίδιο και τις επόμενες τόσες.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΤΟΥ ΕΡΗΜΙΤΗ

Παράθεση ειδησεογραφίας: Ο Ερημίτης, περιοχή στη βόρεια Κέρκυρα έκτασης 490.000 τ.μ., “νοικιάζεται” από την αρμόδια υπηρεσία ξεπουλήματος του δημόσιου πλούτου (ΤΑΙΠΕΔ) για 100 χρόνια, με αντίτιμο 23 εκ. ευρώ στην NCH Capital. Το κράτος διατείνεται ότι το όφελος για το δημόσιο θα είναι 98 εκατομμύρια ευρώ, διότι συνυπολογίζει σε αυτό και το ύψος της “επένδυσης” του ιδιώτη (75 εκατομμύρια), λες και αυτή η “επένδυση” θα ανήκει στο κράτος… Το τρομερό αυτό ποσό των 23 εκατομμυρίων θα κατατεθεί φυσικά -στο σύνολό του-, στους ειδικούς λογαριασμούς για την αποπληρωμή των μνημονιακών δανείων. Από τα 490.000 τ.μ. τα 320.000 θα παραμείνουν προσβάσιμα στο “ευρύ κοινό”, και παραχωρούνται στον “επενδυτή” μόνο 36.000τ.μ. για “ήπια τουριστική ανάπτυξη”.

Ανάλυση ειδησεογραφίας: Η (άκρο)δεξιά φασίζουσα τρικομματική κυβέρνηση εκτάκτου ανάγκης “νοικιάζει” – ουσιαστικά πουλάει – τον Ερημίτη με αντίτιμο περίπου 47 λεπτά του ευρώ το τ.μ. ανά έτος. Ή αν προτιμάμε μεγαλύτερους αριθμούς, ο Ερημίτης κοστίζει στους επενδυτές 469 ευρώ το στρέμμα, το χρόνο. Αυτά είναι τα τρελά ποσά που θα πάρουν οι δανειστές για την αποπληρωμή των δανείων. Δανείων τα οποία συνάπτονται και οδηγούν σε φτώχεια, εξαθλίωση και αυτοκτονίες καθημερινα τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα της χώρας. Αλλά σώζουν τις τράπεζες. Παρένθεση: η μεταφορά του εξοπλισμού, των υποδομών και των προσωπικών αντικειμένων από την κατάληψη Villa Amalias κόστισε (σε σχέση με την ετήσια τιμή ανά στρέμμα) στο δήμο αθηναίων το εκατονταπλάσιο (45.000 ευρώ), χωρίς να υπολογίσουμε πόσο κόστισε η οχύρωση του χώρου από το Δήμο Αθηναίων, ώστε το κτίριο να παραμείνει άδειο. Επιπλέον, η επί τρίμηνο φύλαξη του καμμένου από φασίστες κτιρίου της κατάληψης Δράκα στην Κέρκυρα (ώστε να μην ανακαταληφθεί και επιχειρηθεί η ανακατασκευή του) κόστισε στο Γ.Ν.Κ. το 25πλάσιο (13.000-14.000 ευρώ). Συνέχιση ανάλυσης: σύμφωνα με το σχέδιο, 170.000 τ.μ. θα μείνουν κλειστά για τους επισκέπτες, ή αλλιώς θα απευθύνονται μόνο σε όσους πληρώνουν τους ενοικιαστές, άλλωστε μάλλον δεν θα υπάρχουν επισκέπτες. Αναφορικά με την “ήπια τουριστική ανάπτυξη”, ας αναλογιστεί καθένας πόσο ήπια θα είναι για να χρειάζεται 36 στρέματα. Βασικο υποστηρικτικό επιχείρημα: Ναι, αλλά θα δημιουργηθούν θέσεις εργασίας.

Παράθεση γεγονότων: Ο Ερημίτης είναι μία έκταση η οποία περιλαμβάνει περίπου 725 μέτρα ακτογραμμής, δασική περιοχή, ημιορεινούς όγκους, παραλιακά οικοσυστήματα, καθώς και 3 λίμνες που φιλοξενούν σπάνια χλωρίδα και πανίδα, μεταξύ των οποίων και η υπό εξαφάνιση βίδρα Lutra Lutra. Επίσης υπό εξαφάνιση πτηνά χρησιμοποιούν την περιοχή για ωοτοκία. Μαζί με τη λιμνοθάλασσα Αντινιώτη, το Καπαρέλι και τα αλβανικά οικσυστήματα, αποτελούν ένα ευρύτερο οικοσύστημα, ίσως τη μεγαλύτερη αρτηρία σπάνιων και αποδημητικών πτηνών της Ευρώπης. Το οικοσύστημα του Ερημίτη προστατεύεται από την ελληνική και διεθνή νομοθεσία με συνθήκες τύπου Νατούρα. Αδιάφορη βέβαια η “νομιμότητα” της συγκεκριμένης πώλησης, καθώς είναι αποδεδειγμένη η (μη) τήρηση των νόμων που το ίδιο το κράτος και το κεφάλαιο αποφασίζουν, όταν αυτοί δεν είναι σύμφωνοι με τα συμφέροντά τους. Πρόσφατο περιβαλοντικό παράδειγμα η περίπτωση της λίμνης Καϊάφα που από περιοχή Νατούρα, μετά τον εμπρησμό της μετατράπηκε σε Ιονία Οδό.

Σχετική σημείωση: Ο Ν. Δένδιας, ντόπιος βουλευτής και υπουργός φυσικά δεν έχει καμία αντίρρηση για την πραγμάτωση αυτής της “επένδυσης”. Άλλωστε η περίφημη τήρηση των σάπιων αστικών νόμων μας αφορά όλους, εκτός από τους νεοναζί, τους μπάτσους, το κράτος και το κεφάλαιο. Πιο συγκεκριμένα δηλαδή, αφορά όποιον τολμά να αντισταθεί με οποιονδήποτε τρόπο στη βίαιη φτωχοποίηση και στον ακόμα αγριότερο μετασχηματισμό του οικονομικού συστήματος. Και κάνα δυό ακόμα για το ξεκάρφωμα. Η χούντα των συνταγματαρχών έδειξε τον δρόμο.

Η δική μας οπτική: Το καπιταλιστικό σύστημα, που αντιμετωπίζει τη φύση ως ένα ακόμη εμπόρευμα, δε διστάζει να λεηλατήσει το περιβάλλον για να εξυπηρετήσει τα οικονομικά σχέδια ντόπιου και διεθνούς κεφαλαίου. Η ίδια τακτική λεηλασίας άλλωστε ακολουθείται και καταστρέφει την κοινωνία και τη ζωή μας, ποιός θα περίμενε να υπάρχουν ενδοιασμοί όταν πρόκειται για τη φύση; Όμως αυτό που φαίνεται να ξεχνά το κράτος και το κεφάλαιο είναι πως τα σχέδια τους, ειδικά στα ζητήματα που αφορούν τη φύση και την οικονομική εκμετάλλευσή της, συναντούν την αντίσταση των τοπικών (και όχι μόνο) κοινωνιών. Από τη Λευκίμμη ως την Κερατέα, με τους αγώνες ενάντια στη δημιουργία ΧΥΤΑ, στους αγώνες ενάντια στην εκτροπή του Αχελώου, μέχρι τους αγώνες στις Σκουριές ενάντια στην καταστροφή της χλωρίδας, της πανίδας αλλά και της ζωής των κατοίκων για την εξόρυξη χρυσού, οι κοινωνικές αντιστάσεις δηλώνουν βροντερό παρόν.

Οι θέσεις εργασίας που υπόσχονται κράτος και κεφάλαιο, ώστε να βρουν υποστηρικτές στην εν λόγω “επένδυση”, μας αφήνουν παγερά αδιάφορους. Όχι μόνο γιατί ουσιαστικά πρόκειται για μισθωτή σκλαβιά με τους απεχθέστερους όρους, ειδικά στη μνημονιακή περίοδο, όχι μόνο γιατί η απαίτηση των αφεντικών για εξευτελιστικά φθηνή εργασία θα οδηγήσει σε περαιτέρω όξυνση του εργασιακού ανταγωνισμού και του κοινωνικού κανιβαλισμού, αλλά πάνω απ’ όλα γιατί δεν αποδεχόμαστε κανένα ατομικό κέρδος, καμία “επιβίωση” κανενός εις βάρος ενός αγαθού που ανήκει σε όλους μας, εις βάρος της φύσης, της ίδιας μας της ζωής.

Το περιβάλλον, όπως και κάθε δημόσια περιουσία, δεν ανήκει στο κράτος, ανήκει σε όλους. Δεν είναι περιουσιακό στοιχείο, είναι αγαθό. Η κοντόφθαλμη λογική που οριζει την ίδια την ύπαρξη της φύσης ως εκμεταλλεύσιμη πηγή για τα οικονομικά οφέλη του κράτους και του κεφαλαίου, μας βρίσκει όχι απλά αντίθετους, αλλά και εχθρικούς. Όπως εχθρικό βρίσκει ήδη ένα τεράστιο κομμάτι της κοινωνίας, το οποίο ελπίζουμε και υποσχόμαστε να συναντήσουμε στους επερχόμενους αγώνες ενάντια στο ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου, της δημόσιας γης. Αυτός ο αγώνας δεν είναι μόνο των κατοίκων της Κασσιόπης και της ευρύτερης περιοχής, είναι και αγώνας των κατοίκων του νησιού, είναι αγώνας όλων μας, όπως και κάθε κοινωνικός-ταξικός αγώνας. Και έτσι θα δοθεί.

Έχει έρθει η ώρα να στηθούν τα κοινωνικά οδοφράγματα, ενάντια στην “ανάπτυξη”, την “αξιοποίηση”, την εκμετάλλευση της ζωής μας.

Για μία αταξική κοινωνία χωρίς εξουσία, χωρίς εκμετάλευση του ανθρώπου και της φύσης.

Για μια κοινωνία ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας.

  “Θεάματα Τρόμου”

1/2/2013. Συλλαμβάνονται 4 αναρχικοί, κατηγορούμενοι για ληστεία τράπεζας στην περιοχή της Κοζάνης. Από εκείνη τη στιγμή παύουν να έχουν “τα διεθνώς αναγνωρισμένα” ανθρώπινα δικαιώματα, αφού οι ένστολοι βασανιστές πιάνουν δουλειά χωρίς να χάσουν λεπτό. Οι συλληφθέντες υποβάλονται σε εξευτελισμούς και βασανιστήρια από τα αρμόδια όργανα του κράτους, ενώ ακολουθεί η άκρως προκλητική και στοχευμένη δημοσιέυση προσωπικών στοιχείων και φωτογραφιών τους.

Προκλητική καθώς, χωρίς καμία απολύτως περιστολή, οι φωτογραφίες παρουσιάζονται εμφανώς παραποιημένες, κάτι που γίνεται αντιληπτό από κάθε άνθρωπο που έχει μάτια, με σκοπό να αποκρυφτούν τα σημάδια βασανισμού και κακοποίησής τους.

Στοχευμένη, αφενός επειδή έτσι το κράτος έκτακτης ανάγκης κάνει επίδειξη βαρβαρότητας σε όποιον τολμήσει να αντισταθεί. Αφετέρου, επειδή έτσι ικανοποιεί μέχρι και τον τελευταίο υποστηρικτή του δόγματος “τάξη και ασφάλεια”, κλείνοντας καθησυχαστικά το μάτι σε εκείνο το ήδη εκφασισμένο κομμάτι της κοινωνίας που γκρινιάζει για τη μη τήρηση των νόμων. Έτσι διασφαλίζει στους οπαδούς και επενδυτές της “ανάπτυξης” ότι δε θα γίνει ανεκτή η βεβήλωση των ναών του καπιταλισμού ή και επανοικειοποίηση του κοινωνικού πλούτου. Τίποτα δε θα διαταράξει την κοινωνική ειρήνη.

Η υποκρισία της εξουσίας συνεχίζεται ακάθεκτη με τις δηλώσεις του απροκάλυπτα φασίστα Δένδια και το “αν αποδειχτεί πως υπήρξαν βασανισμοί, οι κυρώσεις θα είναι αμείλικτες“ έρχεται να συναντήσει το “όποιος έχει στοιχεία ας τα καταθέσει στον εισαγγελεα” και, εν τέλει, τη συγκάλυψη των βασανιστών αφού η ΕΔΕ έκρινε άσκοπη τη δίωξη τους. Οι δηλώσεις αυτές δεν προκαλούν καμιά έκπληξη, αν θυμηθούμε πως ο εν λόγω φασίστας μόλις πρόσφατα απείλησε με μήνυση την εφημερίδα Guardian λόγω αναφοράς στον, αποδεδειγμένο από ιατροδικαστή, βασανισμό των 15 αντιφασιστών στα μπουντρούμια της ΓΑΔΑ.

Κάθε έννοια αστικής δικαιοσύνης έχει καταρρεύσει και τα τελευταία προσχήματα πετάχτηκαν στα σκουπίδια. Την ίδια στιγμή που η κυριαρχία μιλάει για “αμείλικτες τιμωρίες”, αθωώνει ή μεταχειρίζεται ευνοΐκά μπάτσους σε περιπτώσεις ξυλοδαρμών (ζαρτινιέρα), δολοφονιών (Γρηγορόπουλος) ή δολοφονικών επιθέσεων, όπως στην περίπτωση της ανατροπής από αηΔΙΕΣ της μοτοσυκλέτας δύο νεαρών στην Κρήτη. Την ίδια στιγμή που διατυμπανίζει ότι οι δημοκρατικοί νόμοι της ισχύουν για όλους, κουκουλώνει την έμμεση δολοφονία από δημοτόμπατσους του μετανάστη Babacar Ndiayeκαι αποσιωπά το θανάσιμο τραυματισμό της Πωλίνας Κελεμπεσιώτη από διερχόμενο περιπολικό.

Φαίνεται επίσης από το γεγονός ότι ποτέ δεν είδαμε τις φάτσες των νεοναζί δολοφόνων του Sahtzat Loukman, ούτε των χρυσαυγιτών συλληφθέντων στην κατοχή των οποίων βρέθηκαν όπλα, μαχαίρια και γκλομπς. Όυτε του φασίστα από την Σπάρτη που είχε στο σπίτι του εξήντα βόμβες. Ούτε των φασιστών που μαχαίρωσαν μαθητή στο πρόσωπο, και κανενός άλλου μισάνθρωπου από όλον αυτό το συρφετό που κυνηγά μετανάστες χωρίς το φόβο κάποιας τιμωρίας, λόγω της ασυλίας που έχει από τους μπάτσους. Ή απλά επειδή είναι και ο ίδιος μπάτσος.

Η περιβόητη μηδενική ανοχή ισχύει για συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες. Ισχύει για τους μετανάστες χωρίς χαρτιά που είναι αδύνατο να καταγγείλουν τις ρατσιστικές επιθέσεις που δέχονται, αφού οι μπάτσοι θα τους οδηγήσουν υποχρεωτικά στα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Η μηδενική ανοχή ισχύει για τους διαδηλωτές και τους απεργούς. Ισχύει για φοιτητές που διαμαρτύρονται. Ισχύει για τις οροθετικές ιερόδουλες. Ισχύει για τους αναρχικούς που καταδικάζονται σε στημένες δίκες μέσα στο πλαίσιο ενός άτυπου ιδιωνύμου. Μηδενική ανοχή, με νομικό πάντα κάλυμα, που μεταφράζεται σε ξύλο, χημικά, μαζικές συλλήψεις, εκκενώσεις καταλήψεων και αυτοδιαχειριζόμενων χώρων, επιτάξεις, φυλακίσεις, διαπόμπευση από τα μέσα μαζικής εξημέρωσης.

Για ποιους δεν ισχύει όμως? Ασφαλώς δεν ισχύει για τους βασανιστές. Δεν ισχύει για τους ένστολους δολοφόνους, ούτε για αυτούς που δέρνουν διαδηλωτές στο δρόμο. Δεν ισχύει για τους φασίστες. Με άλλα λόγια δεν ισχύει για τους μπάτσους και τους προστατεύομενούς τους. Δεν ισχύει για τους πολιτικούς, δεν ισχύει για τους δικαστές, δεν ισχύει για τις τράπεζες, για τους πρεζέμπορους, για τους ανθρωποφύλακες. Δεν ισχύει για τα αφεντικά και τους εκμεταλλευτές.

Απλούστερα δεν ισχύει για οποιονδήποτε στηρίζει το σάπιο σύστημα που, λόγω της αναγκαίας για τη διαωνισή του αναδιάρθωσης, μετατρέπεται από κράτος “πρόνοιας” σε κράτος στυγνής καταστολής και αστυνόμευσης. Ενός κράτους που επιβάλλει τη βίαιη καταστολή και τους βασανισμούς σε στοιχείο της καθημερινότητας και της κανονικότητας. Μιας κανονικότητας που δεν ανέχεται απεργίες, διαδηλώσεις και καταλήψεις. Μιας καθημερινότητας στην οποία θέση έχουν μόνο οι τισαθευμένοι νομοταγείς πολίτες, οι εθνικόφρωνες, οι ρουφιάνοι, οι φοβισμένοι.

Ακόμα και στη χούντα, τα σημάδια των βασανιστηρίωνν φρόντιζαν να τα κρύψουν από την κοινή γνώμη. Σήμερα τα σημάδια βασανισμού είναι εμφανή υπό μορφή θεάματος. Εμφανής, όμως, είναι και η αξιοπρεπής στάση των 4 συντρόφων, οι οποίοι παρέμειναν αταλάντευτοι στον αξιακό τους κώδικα, τρίβοντας την τρομοκρατία, τα βασανιστήρια και τη διαπόμπευση στα μούτρα των φυσικών και ηθικών βασανιστών τους. 4 αναρχικοί αγωνιστές έδειξαν τι σημαίνει αξιοπρέπεια, τη στιγμή που οι πολιτικές βδέλλες αυτής της χώρας κρύβονται πίσω από γελοία προσχήματα και εξεταστικές επιτροπές κάθε είδους.

Ο τρόμος που προσπαθεί να επιβάλλει το καθεστώς ξαναγυρνάει στην πηγή του, καθώς το μόνο που καταφέρνει είναι να μας ενισχύει με περισσότερη δύναμη και πάθος για μια κοινωνία ισότητας, αλληλλεγγύης, ελευθερίας.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ 4 ΑΝΑΡΧΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ.

ΖΗΤΩ Η ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΟΥΦΑΛΕΣ.

Καιρός να διαλέξεις στρατόπεδο

Τον τελευταίο μήνα η κυριαρχία δίνει ένα ρεσιτάλ κατασταλτικού οργίου. Μπάτσοι, ΕΚΑΜίτες και κάθε λογής γουρούνια με εντολή Σαμαρά, εκτελεστή Δένδια και τις μουλωχτές ευλογίες της Χρυσής Αυγής εισβάλλουν και εκκενώνουν τις καταλήψεις Villa Amalias, Σκαραμαγκά και προσωρινά τη Λέλας Καραγιάννη. Στο μεταξύ είχε προηγηθεί η φίμωση άλλης μιας κινηματικής υποδομής, του ραδιοφωνικού σταθμού 98FM.

Αυτή δεν ήταν η πρώτη φορά που το κράτος δείχνει τα δόντια του· είτε με την επίσημη και νομιμοποιημένη έκφανσή του, είτε με την παρακρατική και φασιστική. Ήδη από το καλοκαίρι του ’12 πραγματοποιήθηκαν μεθοδευμένες κρατικές επιθέσεις και παρακρατικοί εμπρησμοί σε κατειλημμένους και αυτοοργανωμένους χώρους· οι καταλήψεις Apertus, Δράκα, Δέλτα, η δημοτική αγορά Κυψέλης και το αυτοδιαχειριζόμενο στέκι πανεπιστημίου Ρεθύμνου αποτελούν τον απολογισμό των δύο όψεων του ίδιου νομίσματος της καταστολής.

Σε περίοδο οξυμένης συστημικής κρίσης, αυτή η λυσσασμένη επίθεση ενάντια στις καταλήψεις μόνο τυχαία δεν μπορεί να θεωρηθεί.

Οι καταλήψεις προτάσσουν μια διαφορετική λειτουργία της κοινωνίας και οργάνωσης της ζωής μας. Μιας ζωής βασισμένης σε έννοιες που η εξουσία πάντα θα προσπαθεί να καταδείξει ως άνομες και επικίνδυνες, όπως η αυτοοργάνωση, η αλληλεγγύη, η αντιεραρχία, η άμεση και ισότιμη λήψη των αποφάσεων, η αξιοπρέπεια, η ελευθερία. Σε αυτούς τους χώρους δημιουργούνται οι κατάλληλες συνθήκες και αντιδομές ώστε να ζούμε στην πράξη ό,τι προτάσσουμε για το αύριο.

Συναυλίες, αγροκολεκτίβες, αυτοοργανωμένα μαθήματα, κινηματογραφικές προβολές, θεατρικές παραστάσεις, κοινωνικά ιατρεία, βιβλιοθήκες, συλλογικές κουζίνες και χαριστικά παζάρια συνθέτουν το μωσαϊκό της κοινωνικής προσφοράς των καταλήψεων, ενώ σε αρκετές λειτουργούν επιπλέον κινηματικές υποδομές όπως τυπογραφεία, στούντιο μουσικής και ραδιοφωνικοί σταθμοί αντιπληροφόρησης.

Παράλληλα, όμως, οι καταλήψεις αποτελούν εστίες αντίστασης και αντεπίθεσης στο υπάρχον πολιτικό σύστημα.

Είναι χώροι συνεύρεσης ανθρώπων που επιδιώκουν,ενάντια στη λογική του φασισμού, του κέρδους, του ατομισμού, της μοιρολατρίας και της σιωπής, να συλλογικοποιηθούν με επιθετικό πρόσημο. Να οργανώσουν τη δράση τους και να καταστρέψουν τις σάπιες δομές της ολοκληρωτικής δημοκρατίας.

Μιας ολοκληρωτικής δημοκρατίας που έχει ήδη αποδείξει πως δε θα διστάσει να συντρίψει οποιαδήποτε φωνή αντιδρά.

Σήμερα η κυριαρχία επιτίθεται στις καταλήψεις και στον αναρχικό χώρο. Σήμερα κηρύσσει παράνομη την απεργία των εργαζομένων στα ΜΜΜ, επιτάσσοντας τους απεργούς και εισβάλλοντας με τα ΜΑΤ στο αμαξοστάσιο του μετρό. Σήμερα συλλαμβάνει φοιτητές που θέλησαν να πάρουν εξηγήσεις από τις πρυτανικές αρχές αναφορικά με την υποβάθμιση των σπουδών τους, όπως στην περίπτωση του Ιονίου Πανεπιστημίου. Σήμερα χτυπά και συλλαμβάνει τους καταληψίες του Υπουργείου Εργασίας.

Αύριο θα στραφεί εναντίον οποιουδήποτε αμφισβητήσει το καθεστώς μόνιμης έκτακτης ανάγκης, οποιουδήποτε αρνηθεί να γίνει μέρος του κοινωνικού κανιβαλισμού, οποιουδήποτε δηλώνει ανοιχτά την αποστροφή του για τους νεοναζί, οποιουδήποτε τρέφει στοιχειώδη ίχνη προοδευτισμού μέσα του και σηκώσει κεφάλι.

Αντικειμενικά το διακύβευμα είναι μεγάλο. Η πολυπόθητη “ανάπτυξη”, που τόσο χαριτωμένα ευαγγελίζονται τα αφεντικά και οι συστημικοί παπαγάλοι των ΜΜΕ, κινδυνεύει να συναντήσει εμπόδιο στο πρόσωπο του “κακού εσωτερικού εχθρού”. Με άλλα λόγια, η αναδιάρθρωση του καπιταλισμού και η ανάπτυξη επί πτωμάτων του κεφαλαίου απειλούνται να αμφισβητηθούν έμπρακτα από το ανταγωνιστικό κίνημα.

Γιατί είναι αλήθεια πως η οξυμένη καταστολή των αφεντικών δεν επιδιώκει μόνο να σπείρει το φόβο και να τρομοκρατήσει τους καταπιεσμένους, αλλά και να προστατέψει απεγνωσμένα ένα ξοφλημένο μοντέλο καπιταλισμού που βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού. Γιατί μπορεί να έχουν την πολυτέλεια να απαγορεύσουν να δείχνονται τα πρόσωπα των εξαθλιωμένων, όπως πρόσφατα ζήτησε το ΕΣΡ από τα τηλεοπτικά κανάλια, όμως δεν έχουν ιδέα για τις εν δυνάμει επαναστατικές ικανότητές τους.

Μπορεί να ρίξουν τις ευθύνες στους διπλανούς τους, να κατηγορήσουν τους μετανάστες, να στραφούν σαν φοβισμένα δουλικά ζόμπι προς στους φασίστες της Χρυσής Αυγής, ή να στηρίξουν τις ελπίδες τους σε έναν κομματικό φορέα “που θα επιφέρει την αλλαγή με εκλογές”.

Ενδέχεται, όμως, να γυρίσουν την πλάτη στα διάφορα κομματικά ιερατεία που καταδικάζουν τη βία από όπου και αν προέρχεται, επιτρέποντας έτσι στο κράτος το μονοπώλιο άσκησής της. Είναι πιθανό να απαξιώσουν τους εργατοπατέρες που προκυρήσσουν απεργίες-πυροτεχνήματα και παραχωρούν ανερυθρίαστα τα εργατικά κέντρα στους φασίστες για την κοπή της ηλίθιας πίτας τους. Ή, ίσως, ακόμη και να απαγκιστρωθούν από τις φρούδες θεσμικές ψευδαισθήσεις, την αδράνεια, την αυτολύπηση και το φόβο.

Ίσως γίνει αυτό που πραγματικά φοβίζει την κυριαρχία· οι καταπιεσμένοι με όπλα την αυτοοργάνωση, την αλληλεγγύη, τη ριζοσπαστική πολιτικοποίηση και τη σύγκρουση με οποιαδήποτε μορφή εξουσίας και ιεραρχίας, να θέσουν τα θεμέλια ενός διαφορετικού κόσμου.

Τώρα, πιο ξεκάθαρα από ποτέ, είναι ο καιρός της καταστολής. Είτε θα την υπομείνεις συνηθίζοντας στις αλυσίδες που φοράς, είτε θα την τσακίσεις μια και καλή.

Τώρα, πιο ξεκάθαρα από ποτέ, είναι ο καιρός των ευθυνών. Είτε θα τις αγνοήσεις και θα σιωπήσεις, είτε θα αγωνιστείς για αυτά που πιστεύεις.

Τώρα, πιο ξεκάθαρα από ποτέ, τα δύο στρατόπεδα έχουν χωριστεί. Οι εκμεταλλευτές από τη μια και οι εκμεταλλευόμενοι από την άλλη. Ήρθε η στιγμή να διαλέξεις με ποιον από τους δύο είσαι.

Ή με τους καταπιεστές ή με τους καταπιεζόμενους.
Ή με τους εξουσιαστές ή με τους εξουσιαζόμενους.
Ή με την υποταγή στην εξαθλίωση ή με τον αγώνα για ισότητα, αλληλεγγύη, ελευθερία.