Σε κεντρικούς και μη δρόμους της Κέρκυρας πραγματοποιήθηκε αφισοκόλληση για την περίπτωση του αναρχικού κομμουνιστή Τάσου Θεοφίλου, ο οποίος δικάζεται αυτές τις μέρες για ληστεία τράπεζας στην Πάρο και ανθρωποκτονία, ενώ ο ίδιος αρνείται όλες τις κατηγορίες.

Ακολουθεί κείμενο του συντρόφου εν όψει της δίκης του.

Continue reading Λευτεριά στον σύντροφο Τάσο Θεοφίλου. →

Θεσσαλονίκη,  δίκη για τα γεγονότα της απεργιακής κινητοποίησης στις 12/2/12.

Κατά τη διάρκεια της γενικής απεργίας της 12ης Φλεβάρη 2012, ο σύντροφος Γ. Τ. βρισκόταν στη Θεσσαλονίκη και συμμετείχε στην πορεία που πραγματοποιήθηκε την ημέρα εκείνη. Μόλις ξεκίνησαν τα επεισόδια στην Αθήνα, οι μπάτσοι αποφάσισαν να τηρήσουν το τοπικό έθιμο και να διαλύσουν εντελώς απρόκλητα την πορεία της Θεσσαλονίκης, χρησιμοποιώντας εκτός των γκλοπ και των χημικών κάθε άλλο διαθέσιμο μέσο, όπως πυροσβεστήρες, πέτρες και ό,τι άλλο αντικείμενο βρέθηκε πρόχειρο. Επί της οδού Αριστοτέλους το σινεμά “Ολύμπιον” αποτελούσε κέντρο οργάνωσης και συντονισμού αγώνα, στο οποίο οι μπάτσοι επιτέθηκαν με χημικά. Στο σημείο αυτό ο σύντροφος Γ. Τ. γλίστρησε και έπεσε, πράγμα που ήταν αρκετός λόγος για να συλληφθεί.

Στο Α.Τ Λευκού Πύργου, ανάμεσα σε πλήθος άλλων προσαχθέντων, ο σύντροφος ενημερώθηκε ότι συλλαμβάνεται και ότι θα οδηγηθεί στο αυτόφωρο την επόμενη ημέρα. Μετά από τριήμερη αναβολή, ο Γ. Τ. τελικά δικάστηκε στις 16.12.2012 για διατάραξη κοινής ειρήνης και συγκεκριμένα κατηγορούνταν ότι εκσφενδόνισε ένα “ξύλινο κοντάρι με προσαρμοσμένο ένα κόκκινο πανί” (έτσι θεωρούν αυτοί οποιοδήποτε μη γαλανόλευκο σύμβολο) εναντίον ματατζή.

Η αναμφισβήτητη πρωταγωνίστρια της δίκης ήταν η εισαγγελέας της έδρας. Σε αντίθεση με τον σχετικά ψύχραιμο πρόεδρο του δικαστηρίου, η εισαγγελέας έμοιαζε πραγματικά με θηλυκό Άδωνι. Δεν έχανε ευκαιρία να βγάζει από τη δύσκολη θέση του ματατζήδες μάρτυρες, υποδεικνύοντάς τους να μην απαντούν σε ερωτήσεις του συνηγόρου υπεράσπισης, ενώ χαρακτηριστική ήταν η ερώτησή της προς μάρτυρες υπεράσπισης: “εσείς σε ποιον πολιτικό χώρο ανήκετε;”, πράγμα που προκάλεσε την αντίδραση όχι μόνο του δικηγόρου υπεράσπισης, αλλά ολόκληρου του ακροατηρίου. Στην τελική της αγόρευση απεφάνθη ότι “οι αστυνομικοί δεν έχουν κανένα λόγο να πουν ψέμματα” και ότι “όλοι οι μάρτυρες υπεράσπισης λένε ψέμματα γιατί είναι όλοι υπηρέτες της ίδιας πολιτικής ιδέας” (έτσι ακριβώς αυτολεξεί).

Τελικά το δικαστήριο αθώωσε τον σύντροφο Γ.Τ. Αυτό όμως δεν μπορούσε να το επιτρέψει η εισαγγελέας της έδρας. Επτά ημέρες μετά το δικαστήριο, άσκησε έφεση κατά της αθωωτικής απόφασης (!), με αποτέλεσμα να πρέπει ο σύντροφος να ταξιδέψει και πάλι 300 χιλιόμετρα μακριά από την Κέρκυρα, να υποβληθεί στα έξοδα του ταξιδιού και της παράστασης δικηγόρου, για να εμφανιστεί ξανά στο τριμελές πλημμ/κειο Θεσσαλονίκης την 11η Νοεμβρίου 2013, και να αντιμετωπίσει πάλι την ίδια κατηγορία.

Το μήνυμα του κράτους και σε αυτή την περίπτωση είναι σαφές: συλλαμβάνεσαι σε διαδήλωση; Πρέπει να καταδικαστείς. Αν αθωωθείς, θα οδηγηθείς ξανά στο δικαστήριο, με την ίδια ή κάποια άλλη κατηγορία. Αρκεί στο τέλος να καταδικαστείς. Ή να είσαι για χρόνια με αναστολή, αναγκασμένος έτσι να αποστασιοποιηθείς από το κίνημα. Να αντιμετωπίσεις πρόβλημα οικονομικό και πολλές φορές εργασιακό.

Αλλά και η κοινωνία πρέπει να παραδειγματίζεται. Να κάτσει σπίτι και να παρακολουθεί να της κλέβουν τη ζωή χωρίς να αντιδρά, γιατί όποιος αντιδράσει “θα μπλέξει”. Θα πρέπει να θεωρεί βέβαιες τις διώξεις από το καθεστώς μόνιμης έκτακτης ανάγκης.

Όσοι συμμετέχουμε με το ένα ή τον άλλο τρόπο στο ανταγωνιστικό κίνημα δεν πρέπει να πτοούμαστε από τέτοιου είδους συνέπειες. Οι ποινικές διώξεις είναι δεύτερη φύση ενός καθεστώτος που δεν έχει να προσφέρει τίποτε άλλο από μαστίγιο. Οι δικαστικές διώξεις είναι σάρκα από τη σάρκα κάθε αυταρχικού καθεστώτος οπουδήποτε στον κόσμο.

Ο ακροδεξιός τσαμπουκάς στους αγωνιζόμενους ανθρώπους δεν θα περάσει.

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΙΣ ΣΥΛΛΗΨΕΙΣ ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ

   Ο Σαμαράς ήρθε στην εξουσία με υπόσχεση να “ανακαταλάβει τις πόλεις από τους λαθρομετανάστες”. Να μην αφήσει τα πακιστανάκια να γεμίζουν τους παιδικούς σταθμούς των Άριων ελληνόπουλων. Κατασκευάστηκαν στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών, που τα γέμισε ο Δένδιας με πογκρόμ σε όλη την Ελλάδα. Την ίδια στιγμή έστελνε τα ΜΑΤ και τα ΕΚΑΜ στις καταλήψεις, οι οποίες ούτε λίγο ούτε πολύ παρουσιάστηκαν στον αποβλακωμένο τηλεθεατή ως γιάφκες. Παράλληλα τσάκισαν στο ξύλο και έπνιξαν στα χημικά οποιαδήποτε πορεία πραγματοποιήθηκε τα τελευταία τρία χρόνια. Οι μετανάστες, οι απεργοί, οι αριστεροί, οι αναρχικοί ήταν οι εχθροί, την ίδια ώρα που οι ΜΑΤατζήδες, οι Δέλτα και οι Δίας ψήφιζαν με συντριπτικά ποσοστά χρυσή αυγή. Στελέχη της κυβέρνησης έκαναν τα γλυκά μάτια στη Χρυσή Αυγή, ο Πολύδωρας έλεγε ότι “χρειάζεται συνεννόηση με τη Χρυσή Αυγή στο πλαίσιο σύμπηξης ενός εθνικού μετώπου άμυνας υπέρ της πατρίδας”, η χρυσή αυγή ήταν “αδερφό κόμμα”, “υπολογίσιμη πολιτική δύναμη”, ενώ ταυτόχρονα για τα κυρίαρχα μίντια οι χρυσαυγίτες ήταν νέοι που βοηθούσαν γριούλες και μοίραζαν τρόφιμα, “ακτιβιστές της δημόσιας τάξης” και η Χρυσή Αυγή νόμιμο πολιτικό κόμμα που αν γίνει λίγο πιο “σοβαρό” θα μπορούσε και να συμμετάσχει στη διακυβέρνηση της χώρας. Χαρακτηριστικότατο το παράδειγμα της εφημερίδας “Πρώτο Θέμα” του εφοπλιστή Πάλλη και του “κομιστή” Θέμου Αναστασιάδη, που με ιδιαίτερο ζήλο έχτιζε μέρα με τη μέρα το λαϊφστάιλ προφίλ της χρυσής αυγής και των στελεχών της.

Continue reading Κείμενο με αφορμή τις συλλήψεις χρυσαυγιτών. →

Η ΕΡΤ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΑΡΧΗ, ΑΛΛΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ.

Η ΕΡΤ δεν ειναι η αρχή. Έχουν προηγηθεί πολλά για να φτάσουμε στην ΕΡΤ. Έχουν προηγηθεί τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και η επιχειρηση “Ξένιος Δίας” εις βάρος των μεταναστών. Έχει προηγηθεί η καταστολή του πολύμηνου απεργιακού αγώνα των εργατών της χαλυβουργίας. Έχουν προηγηθεί οι εμπρησμοί και οι εκκενώσεις καταλήψεων. Έχει προηγηθεί ο βασανισμός των 15 αναρχικών αντιφασιστών στη Γ.Α.Δ.Α. Έχει προηγηθεί η καταστολή και η επιστράτευση των εργαζομένων στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς. Έχει προηγηθεί η καταστολή και επιστράτευση των ναυτεργατών. Έχει προηγηθεί η θρασύτητα των μπάτσων που πλέον βασανίζουν απροκάλυπτα, όπως συνέβη στους 4 αναρχικούς που απαλλοτρίωσαν τράπεζα στην Κοζάνη, των οποίων οι φωτογραφίες παραδώθηκαν στη δημοσιότητα επεξεργασμένες, ώστε να ειναι αναγνωρίσιμοι. Έχει προηγηθεί η προσπάθεια φίμωσης αυτοοργανωμένων φωνών αντιπληροφόρησης όπως το Ιντυμίντια, ο 98FM και το Ράδιο Ένταση. Έχουν προηγηθεί οι διώξεις και η λογοκρισία δημοσιογράφων, όπως αυτη του Βαξεβάνη, της Κασίμη και του Αρβανίτη. Έχει προηγηθεί η καταστολή και η προληπτική επιστράτευση των καθηγητών, πριν καν αυτοί απεργήσουν. Έχει προηγηθεί η μετατροπή ολόκληρης της περιοχής της Ιερισσού Χαλκιδικής σε εμπόλεμη ζωνη, με το στρατό κατοχής να μη διστάζει να εισβάλλει νύχτα σε σπίτια και να απαγάγει αγωνιστές, όπως και μαθητές από την αυλή του σχολείου τους. Έχει προηγηθεί η προκλητική και παντελώς παράνομη για το αστικό δικαιικό συστημα προφυλάκιση του Κώστα Σακκά, εξαιτίας της οποίας βρίσκεται σε απεργία πείνας από τις 4/6, καθώς παραμένει προφυλακισμένος χωρίς δίκη 30 ολόκληρους μήνες.

Έχουν προηγηθεί πολλά, μικρά και μεγάλα, τα οποία δεν χωρούν σε μία κόλα χαρτί. Αλλά αυτό που έχει προηγηθεί ουσιαστικά, είναι ο εκφασισμός όχι τόσο της κοινωνίας, όσο κατά κύριο λόγο του αστικού πολιτικού συστήματος.

Αντιμέτωποι με όσα συμβαίνουν βρίσκονται όχι μόνο οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ, αλλά ολόκληρη η κοινωνία. Απέναντι σε όλα αυτά, η σημερινή ΕΡΤ έρχεται να πάρει το ρόλο που της αρμόζει, το ρόλο που δυστυχώς δεν είχε πρωτύτερα. Γιατί η δεδομένη αλληλεγγύη μας στον αγώνα των εργαζομένων της ΕΡΤ, προϋποθέτει την ειλικρίνειά μας. Προϋποθέτει να πούμε ότι δυστυχώς μέχρι και το απόγευμα της Τρίτης το μεγαλυτερο κομμάτι όσων εργάζονταν στην ΕΡΤ, όπως και σε όλους τους δημόσιους οργανισμούς, ανεχόταν τα ρουσφέτια, τα σκάνδαλα, τον διορισμό παρασιτικών κομματικων στελεχών, φίλων και συγγενών. Υποτάσσονταν στους Λιάτσους, στα ΕΣΡ και στις κυβερνητικές παρεμβάσεις. Ανέχονταν την λογοκρισία, ή αυτολογοκρίνονταν προκειμένου να μη λογοκριθούν. Προϋποθέτει να πούμε οτι η ΕΡΤ ήταν κρατική, και όχι δημόσια.

Γι΄αυτό το λόγο είναι τόσο όμορφη τώρα η ΕΡΤ. Γιατί τώρα λειτουργεί ως κατάληψη από τους εργαζόμενούς της. Γιατί τώρα δεν φοβάται -όχι όπως και όσο πριν. Γιατί τώρα αποκτά σχέση αλληλεπίδρασης με τον κόσμο. Γιατί επιτέλους χάνει την κρατική και αποκτά τη δημόσια μορφή που της αξίζει. Η ΕΡΤ πρέπει και μπορεί να συνεχίσει να λειτουργεί με τον τρόπο που το κάνει και τώρα. Να τη διαχειρίζονται όσοι εργάζονται σε αυτήν, να απολέσει τη μανία της νομιμότητας. Άλλωστε αυτοί που νομοθετούν την καθιστούν παράνομη όποτε θέλουν, όπως πολύ καλά κατάλαβε κι ο τελευταίος κάτοικος αυτής της χώρας. Το ίδιο έχει συμβεί άλλωστε σε κάθε αγωνιζόμενο κομμάτι αυτής της κοινωνίας. Η παράνομη ΕΡΤ είναι η πιο δίκαιη, κοινωνική και δημόσια ΕΡΤ που μπορεί να υπάρχει. Μόνο αυτή η ΕΡΤ μπορεί να πάρει τον ταξικό χαρακτήρα που της αρμόζει.

Ταυτοχρόνως η ΕΡΤ, παρά τα όποια προβλήματα στη λειτουργία και στη λογική της, πρέπει να διατηρήσει τον όποιο επιμέρους θετικό προσανατολισμό είχε και προηγουμένως· τα στοιχεία που την έκαναν τόσο συμπαθή, αυτά που την έκαναν περισσότερο ή λιγότερο κομμάτι της ζωής του καθένα από εμάς. Ντοκιμαντέρ, οδοιπορικά, πολιτιστικές-πολιτισμικές εκπομπές -παρά την όποια υποστήριξη της λογικής του θεάματος, αποτέλεσαν όαση μπροστά στο βούρκο της ιδιωτικής τηλεόρασης, της οποίας το πρόγραμμα διαμορφωνεται με βάση τη λογική ότι το υποταγμένο πνεύμα πρέπει να αρκείται σε εύπεπτες σαβούρες. Και αυτή τη λογική η ΕΡΤ δεν την υπηρέτησε, ή τουλάχιστον κάποιοι εργαζομενοί της αποτέλεσαν σοβαρούς θύλακες αντίστασης στην γενικευμένη προώθηση της πνευματικής νέκρωσης.

Σε αυτήν την ΕΡΤ και σε αυτούς τους ανθρώπους της εμείς είμαστε και θα συνεχίσουμε να είμαστε αλληλέγγυοι με όποιο τρόπο μπορούμε. Όχι από ανθρωπισμό ή κάποιο στείρο φιλοεργατισμό, αλλά γιατί τέτοιες μικροεκρήξεις μπορούν να οδηγήσουν, ή έστω να συμβάλλουν, στη μεγάλη κοινωνική έκρηξη. Γιατί θα συνεχίσουμε να βρισκόμαστε σε κάθε κοινωνικό ταξικό μέτωπο, ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο, μέχρι να δομήσουμε μία κοινωνία ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας.

ΠΟΣΟΙ ΜΠΑΤΣΟΙ ΧΩΡΑΝΕ ΣΕ ΕΝΑ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ;

            Από τότε που η ελληνική οικονομία μπήκε σε καθεστώς διεθνούς επιτήρησης, ήδη πριν την ψήφιση του πρώτου μνημονίου, όλες ανεξαιρέτως οι κυβερνήσεις έκαναν σημαία τους τη “μείωση των δημοσίων δαπανών”. Οι περισσότεροι ψηφοφόροι – τηλεθεατές – καταναλωτές αυτής της χώρας, εύχονταν (και ακόμη εύχονται) οι κυβερνήσεις να φέρουν εις πέρας αυτό τον “υπέρτατο” στόχο. Μόνο που μερικές φορές πρέπει κανείς να προσέχει τι εύχεται, γιατί μπορεί να βγει αληθινό. Πόσο μάλλον όταν λίγοι ήταν αυτοί που σκέφτηκαν στα σοβαρά τι σημαίνει “εξοικονόμηση δημοσίων δαπανών”, λίγοι ήταν αυτοί που αντιλήφθηκαν τις συνέπειες που κρύβονται πίσω από δυσνόητες τεχνοκρατικές ορολογίες.

            Αυτό που ακολούθησε ήταν αυτό ακριβώς που θα περίμενε κανείς από μια σκληρή ακροδεξιά νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση. “Δημόσιες δαπάνες” βαφτίστηκαν σχεδόν αποκλειστικά οι μισθοί, οι συντάξεις, οι κοινωνικές παροχές όπως επιδόματα ανεργίας και φυσικά τα κονδύλια για την παιδεία και την υγεία. Στα πλαίσια αυτά είδαμε σχολεία, πανεπιστήμια, νοσοκομεία, δημόσιες υπηρεσίες και κοινωφελή ιδρύματα να κλείνουν, αποκλειστικά και μόνο με δημοσιονομικά κριτήρια, δίχως να ληφθεί καθόλου υπόψη η προσφορά τους στο κοινωνικό σύνολο. “Συγχωνεύσεις” το ονόμασαν, αλλά στην ουσία ως επι το πλείστον πρόκειται απλώς για καταργήσεις, που μάλιστα αναπόφευκτα δημιουργούν “πλεονάζον προσωπικό”, έτοιμο προς απόλυση. Συνέπεια της πολιτικής αυτής ήταν μαθητές να χρειάζεται να μετακινούνται καθημερινά σε γειτονικά (ή όχι και τόσο γειτονικά) χωριά για να πάνε σχολείο, ασθενείς να πρέπει να διανύουν μεγάλες αποστάσεις για να εξεταστούν ή να νοσηλευτούν και από την κατάσταση αυτή δεν εξαιρέθηκαν φυσικά ούτε κάτοικοι νησιών, καθώς οι ταμειακές ανάγκες του κράτους κρίθηκαν σημαντικότερες.

            Αντιθέτως, στον τομέα της δημόσιας τάξης και ασφάλειας, το κράτος δεν φαίνεται να ανησυχεί πολύ για τα οικονομικά του, αφού έχει ήδη ανακοινώσει τη δημιουργία νέων πανάκριβων ομάδων καταστολής ¹. Παράλληλα, ιδιαίτερα από υπουργίας Ν. Δένδια και έπειτα, η αστυνομία έχει επιδοθεί σε ένα σχιζοφρενικό ντελίριο εξοπλισμών που αντοιστοιχεί σε στρατιωτικές μονάδες σε εμπόλεμη ζώνη ². Μόνο που στην περίπτωσή μας, ο εξοπλισμός αυτός προορίζεται για χρήση ενάντια στον πληθυσμό της χώρας.

            Το έτος 2010 το Γενικό Νοσοκομείο Κέρκυρας μεταφέρθηκε από το παλιό κτίριο που ήταν στο κέντρο της Κέρκυρας, στο νέο στο Κοντόκαλι, 15 χιλιόμετρα έξω από την πόλη. Και θα περίμενε κανείς ότι το παλιό κτίριο θα αποκτούσε κάποια χρήση προς όφελος της κερκυραϊκής κοινωνίας. Άλλωστε υπήρχαν (και ακόμη υπάρχουν) πάρα πολλές προτάσεις για την αξιοποίησή του. Ο Ν.Δένδιας όμως φαίνεται ότι είχε άλλη άποψη, και αυτή δεν ήταν άλλη από τη μεταφορά όλων των αστυνομικών υπηρεσιών (και της πυροσβεστικής) στο χώρο του παλιού νοσοκομείου. Τόσο ο Δένδιας όσο και ο διοικητής του Γενικού Νοσοκομείου Κέρκυρας Κ. Γρηγορόπουλος υποστήριξαν ότι με δεδομένη την οικονομική κατάσταση, η λύση που επιλέχθηκε ήταν “η πλέον ρεαλιστική” αφού δεν υπάρχει δυνατότητα να δημιουργηθούν δομές που απαιτούν πρόσληψη προσωπικού και μεγάλα κόστη λειτουργίας ³.

            Προσπαθούν να μας πείσουν να αποδεχόμαστε ως “ρεαλιστικό” το θέατρο του παραλόγου. Ακόμη περισσότερο, στα τελευταία χρόνια της αστικής μνημονιακής δημοκρατίας, όπου συνεχώς το αδιανόητο παρουσιάζεται ως αυτονόητο, ενάντια σε κάθε λογική και στοιχειώδη αντίληψη των πραγμάτων. Έχουμε επίσης συνηθίσει να λαμβάνουν τις “ρεαλιστικές” αποφάσεις κάποιοι που ξέρουν τις ανάγκες μας καλύτερα από εμάς και επομένως εμείς θα πρέπει σαν καλοί υπήκοοι να δεχόμαστε αδιαμαρτύρητα τη μοίρα μας.

            Ας δούμε λοιπόν κάποιες προτάσεις που δεν θεωρήθηκαν “ρεαλιστικές” από τον Ν. Δένδια και τον Κ. Γρηγορόπουλο, προφανώς διότι κατά τη γνώμη τους είναι ουτοπικές.

            ΚΕΝΤΡΟ ΥΓΕΙΑΣ ΑΣΤΙΚΟΥ ΤΥΠΟΥ

            Ήδη πριν τη μεταφορά του νοσοκομείου, υπήρχε πρόταση για τη δημιουργία Κέντρου Υγείας Αστικού Τύπου. Η πόλη της Κέρκυρας αυτή τη στιγμή είναι από τις ελάχιστες (ίσως και η μοναδική στη χώρα) που δεν διαθέτει ένα κέντρο υγείας μέσα στην πόλη. Ένα κέντρο υγείας είναι απολύτως αναγκαίο για την εξυπηρέτηση των επειγόντων περιστατικών, στα οποία ο ασθενής ή τραυματίας κινδυνεύει να χάσει τη ζωή του, αν χαθεί πολύτιμος χρόνος μέχρι να του παρασχεθούν οι πρώτες βοήθειες (πχ ας φανταστούμε περιστατικό εμφράγματος να πρέπει να μεταφερθεί στο Κοντόκαλι). Παράλληλα, η πρωτοβάθμια περίθαλψη κοντά στη γειτονιά θα εξυπηρετούσε σε τεράστιο βαθμό τις μικρές καθημερινές ανάγκες των ασθενών στα εξωτερικά ιατρεία. Είναι εξωφρενικό να χρειάζεται κάποιος να ταξιδέψει 15 χιλιόμετρα μέχρι το Κοντόκαλι για την αντιμετώπιση ενός μικρού τραύματος, ή για να εξετάσει ένας γιατρός τον πυρετό του. Τέλος, ένα κέντρο υγείας θα μπορούσε να απαλλάξει τους χρονίως πάσχοντες από τη χρονοβόρα διαδικασία να μεταβαίνουν πολλές φορές την εβδομάδα για μια επαναλαμβανόμενη θεραπεία (πχ. αιμοκάθαρση, χημειοθεραπείες κλπ) στο νέο νοσοκομείο. Οι άνθρωποι αυτοί επιβαρύνονται καθημερινά με τεράστια έξοδα μετακίνησης με το αυτοκίνητο, το ταξί ή με την άθλια και πανάκριβη συγκοινωνία, και αυτό για κάποιους μπορεί να συνεχίζεται εφ όρου ζωής.

            Τα επείγοντα περιστατικά, τα εξωτερικά ιατρεία και οι χρόνιες θεραπείες αποτελούν τον μεγαλύτερο όγκο εργασίας για οποιοδήποτε νοσοκομείο. Όλα αυτά τα περιστατικά συνωστίζονται σήμερα στο ισόγειο του νέου κτιρίου και η κατάσταση που επικρατεί εκεί είναι ευρέως γνωστή και δεν χρειάζεται να επεκταθούμε περισσότερο.

            Η πρόταση για τη δημιουργία κέντρου υγείας υποστηρίχτηκε και από το δημοτικό συμβούλιο το έτος 2009 και ψηφίστηκε ομόφωνα ⁴. Μάλιστα, o δήμος πρότεινε επιπλέον τη δημιουργία στον ίδιο χώρο μονάδας χρονίως πασχόντων, μονάδας αποκατάστασης, μονάδας φιλοξενίας εγκαταλελειμμένων ατόμων, κακοποιημένων γυναικών, παροχής βοήθειας σε χρήστες ναρκωτικών και ατόμων με ειδικές ανάγκες (ΑΜΕΑ). Η πρόταση του δήμου περιελάμβανε και την επίλυση ενός ακόμη τοπικού προβλήματος, αυτή του κυκλοφοριακού, με τη δημιουργία πολυόροφου υπόγειου χώρου στάθμευσης στο προάυλιο του παλιού νοσοκομείου. Σύμφωνα με το σχέδιο του δήμου, το έργο θα ήταν αυτοχρηματοδοτούμενο, αφού τα έσοδα του χώρου στάθμευσης θα κάλυπταν τα έξοδα λειτουργίας του υπέργειου κέντρου υγείας.

            Η συγκεκριμένη πρόταση προέκυψε μετά από ηλεκτρονική ψηφοφορία που πραγματοποιήθηκε στην ιστοσελίδα του δήμου. Αποτέλεσμα της ψηφοφορίας ήταν να προκριθεί από την τοπική κοινωνία η λύση του κέντρου υγείας αστικού τύπου και μάλιστα με τεράστια διαφορά από τις υπόλοιπες προτάσεις.

            Όμως ο διοικητής του νοσοκομείου Κέρκυρας Κ. Γρηγορόπουλος, αντί να συνταχθεί με την ιδέα του Κέντρου Υγείας Αστικού Τύπου, που άλλωστε αφορά και τη λειτουργία του νοσοκομείου που διοικεί και θα αναβάθμιζε σε τεράστιο βαθμό της υπηρεσίες υγείας στο νησί, προτίμησε να παραδώσει το κτίριο του παλιού νοσοκομείου στα χέρια του Υπουργού που Πουλάει Προστασία στον Πολίτη, Ν. Δένδια. Ποιος θα περίμενε κάτι διαφορετικό από αυτόν που μοναδικό του μέλημα είναι να ακολουθεί πιστά τις εντολές των αφεντικών του, ακόμα και αν αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να γράψει στα παλιά του τα παπούτσια την υγεία των κατοίκων του νησιού; Μιλάμε για αυτόν που στέλνει φιρμάνια με “εντέλεσθε” – διαταγές σε γιατρούς να προβούν σε απλήρωτες επιπλέον εφημερίες με απειλή εισαγγελέα ή απόλυσης, ακόμη και αν αυτό σημαίνει 36 ώρες συνεχούς εργασίας ⁵. Μιλάμε για αυτόν που όχι μόνο δεν έχει φροντίσει για την αναπλήρωση των τρομακτικών κενών στο προσωπικό του νοσοκομείου, αλλά ούτε καν έχει διεκδικήσει την κάλυψη εξαιρετικά επειγόντων ελλείψεων σε γιατρούς στην καρδιολογική κλινική.

            Ο Κ. Γρηγορόπουλος προβάλει ως “ρεαλιστική” λύση τη στέγαση της αστυνομίας στο παλιό κτίριο του νοσοκομείου, θέτοντας ως προτεραιότητα το ζήτημα των δημοσίων εξόδων, δεν πείθει όμως ούτε τον πιο ευκολόπιστο. Την ίδια στιγμή που υπάρχουν απλήρωτες εφημερίες γιατρών από το έτος 2011, ξοδεύει 40.000 ευρώ σε εταιρεία σεκιούριτι για τη φύλαξη του νέου (αλλά και του παλιού!) νοσοκομείου για δύο μήνες ⁶. Τη στιγμή που στο νοσοκομείο παρατηρούνται τεράστιες ελλείψεις σε ιατρικό υλικό και αναλώσιμα, ξοδεύει 1.200.000 ευρώ σε εργολάβο καθαριότητας για το έτος 2012 ⁷ και 970.000 για το έτος 2013 ⁸.

            Η πλήρης ευθυγράμμιση του Κ. Γρηγορόπουλου με τον υπουργό Ν.Δένδια είναι τέτοια που επεκτείνεται ακόμη και σε ζητήματα καταστολής. Δεν ξεχνάμε ότι εταιρεία σεκιούριτι, αμοιβόμενη από πόρους του νοσοκομείου, φύλαγε επί ένα τετράμηνο το καμένο κτίριο της κατάληψης Δράκα στη Λ. Αλεξάνδρας 15 ιδιοκτησίας Νοσοκομείου Κέρκυρας, λίγα μέτρα απόσταση από την γενική αστυνομική διεύθυνση, προκειμένου αυτή να μην επανακαταλειφθεί και ξαναλειτουργήσει. Ούτε ξεχνάμε την πιο πρόσφατη επέμβαση της αστυνομίας μέσα στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο, για την εκκένωση κτιρίου ιδιοκτησίας Νοσοκομείου, στις 9.4.2013, που έγινε κατόπιν εντολής του Γρηγορόπουλου, με αποτέλεσμα τη σύλληψη 10 φοιτητών.

ΦΟΙΤΗΤΙΚΕΣ ΕΣΤΙΕΣ

            Ας παραθέσουμε άλλη μια δική μας ”μη ρεαλιστική” πρόταση, που θα έλυνε ένα ακόμη χρόνιο πρόβλημα, που αφορά τη στέγαση των φοιτητών του Ιονίου Πανεπιστημίου. Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται το φαινόμενο φοιτητές να εγκαταλείπουν την Κέρκυρα ακόμη και τις σπουδές τους, αφού δεν εχουν χρήματα για τη στέγαση και την διαβιωσή τους. Το πανεπιστήμιο έδω και πολλά χρόνια χρησιμοποιεί ως φοιτητική εστία ένα κτίριο 74 δωματίων, αριθμός αναντίστοιχος με τον αριθμό των χιλιάδων φοιτητών του Ιονίου Πανεπιστημίου. Παρόλα αυτά, το πανεπιστήμιο σπαταλούσε (και σπαταλάει) υπέρογκα ποσά μισθώνοντας ξενοδοχεία, ώστε να στεγάζει τους φοιτητές του, εδώ και δύο δεκαετίες. Παρόλα αυτά, μέχρι και σήμερα, το μεγαλύτερο μέρος των φοιτητών εξακολουθεί να στεγάζεται με ενοίκιο. Μόνο για το έτος 2008-09, οι πρυτανικές αρχές έδωσαν στους ξενοδόχους το ποσό των 1.033.362 ευρώ, το 2009-10 ποσό 1.120.046 ευρώ,το 2010-11 ποσό 780.325 ευρώ, το 2011-12 ποσό 307.174 ευρώ και το έτος 2012-13 643.307 ευρώ ⁹ !

            Οι πρυτανικές αρχές, από τη μετακόμιση του νοσοκομείου το 2009 μέχρι σήμερα, θα μπορούσαν να έχουν διεκδικήσει να παραχωρηθεί το κτίριο του παλιού νοσοκομείου στο πανεπιστήμιο. Το συγκεκριμένο κτίριο, είναι ήδη αρκετά καλά διαμορφωμένο στο εσωτερικό του, ώστε να μπορεί να αποτελέσει φοιτητική εστία με ασυγκρίτως λιγότερα χρηματα από αυτά που δόθηκαν στους ξενοδόχους τα προηγούμενα χρόνια.

            Απ’ότι φαίνεται,όμως, ούτε αυτή η εναλλακτική πρόταση για χρήση του κτιρίου είναι αρκετά ρεαλιστική και βιώσιμη για τους Κ.Γρηγορόπουλο και Ν.Δένδια. Προφανώς, την ίδια άποψη θα ασπάστηκε και η σημερινή πρύτανης του Ι.Π Σ.Παπασαλλή. Αυτή που με χρήματα του πανεπιστημίου παραβρέθηκε στο συνέδριο της Ν.Δ στη Δ.Ε.Θ 10, αυτή που δαπανά το εξωφρενικό ποσό των 133.000 ευρώ σε εταιρία σεκιούριτι (για το διάστημα από 01-02-13 εώς 31-12-13) για τη φύλαξη (!) των κτιριακών εγκαταστάσεων του πανεπιστημίου11 (άραγε τι προστατεύουν και από ποιον); Αυτή που προέβη σε δωρεά 48.000€ στο Δήμο Αθηναίων για τη δημιουργία γλυπτοθήκης ταφικής τέχνης στο 1ο Νεκροταφείο Αθηνών ¹². Τέλος, δεν ξεχνάμε ότι είναι αυτή που έδωσε εντολή για την εκκένωση του φοιτητικού στεκιού στις αρχές Αυγούστου του 2012 από την αστυνομία, όπως και ήταν υπεύθυνη για την αναίτια σύλληψη των 28 φοιτήτων στο κτίριο της πρυτανείας στις 17/1/2013 13.

ΠΩΣ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΔΟΥΛΕΙΕΣ ΣΕ ΜΙΑ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

            Φαίνεται ότι ο Ν.Δένδιας έκανε προσωπική του υπόθεση το θέμα της παραχώρησης του κτιρίου του παλιού νοσοκομείου στα χέρια του, κινώντας γη και ουρανό για να το επιτύχει. Απέσπασε την συγκατάθεση του πλέον απαραίτητου προσώπου, του διοικητή του νοσοκομείου, ο οποίος προέβη σε μια ενέργεια επιζήμια για το ίδιο το νοσοκομείο που διοικεί. Εξασφάλισε την υπογραφή του υπουργού υγείας Ανδρέα Λυκουρέντζου, τον οποίο και ευχαρίστησε δημόσια ¹⁴, για τη γενναιοδωρία του να “χαρίσει” ένα κτίριο αρμοδιότητας του υπουργείου του. Η κυβέρνηση προσπαθούσε επί μήνες να “περάσει” την παραχώρηση του κτιρίου στο υπουργείο δημόσιας τάξης, με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου του υπουργείου εργασίας και υπουργείου υγείας. Η μεθόδευση αυτή απορρίφθηκε δύο φορές στην Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων της βουλής, διότι, ακόμη και για την αστική μνημονιακή δημοκρατία τους, προέκυπταν θέματα αντισυνταγματικότητας. Τελικά ο Ν.Δένδιας φρόντισε να χρησιμοποιηθεί το κτίριο όπως ενδιαφέρει τον ίδιο, “περνώντας” την παραχώρηση με τροπολογία σε νόμο για την “Ανασυγκρότηση του Υπουργείου Ναυτιλίας και Αιγαίου” (!), μπερδεύοντας προφανώς τα πελάγη. Ακολουθήθηκε λοιπόν το γνωστό παραθυράκι που έχει επιτρέψει τα τελευταία χρόνια σε αυτήν την κυβέρνηση να νομοθετεί ό,τι την βολεύει, όποτε τη βολεύει, δίχως να δίνει λογαριασμό σε κανέναν.

            ΠΕΣ ΜΟΥ ΤΙΣ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΕΣ ΣΟΥ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ

            Το σκάνδαλο της παραχώρησης του κτιρίου του παλιού νοσοκομείου στην αστυνομία δείχνει με τον καλύτερο τρόπο τις προτεραιότητες του σύγχρονου εξευρωπαϊσμένου αστυνομικού κράτους. Οι κοινωνικές ανάγκες μπαίνουν στο περιθώριο, οι γνώμες των τοπικών κοινωνιών αγνοούνται πλήρως, η βιτρίνα του κράτους πρόνοιας θρυμματίζεται και τη θέση της παίρνει το κράτος τάξης και ασφάλειας. Οι εξουσιαστές δεν έχουν πλέον κανένα ενδιαφέρον για την ιατρική περίθαλψη και την παιδεία των υπηκόων τους. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η καταστολή και η καθυπόταξη των κοινωνικών αντιστάσεων. Η εγκατάσταση των αστυνομικών δυνάμεων στα κέντρα των πόλεων είναι κομβικό σημείο για την επίτευξη αυτού του στόχου.

            Μπαίνουμε σε μια εποχή που το κράτος θα το βλέπουμε μόνο στην αστυνομική στολή. Η χώρα ήδη διολισθαίνει με ταχείς ρυθμούς σε τριτοκοσμικές συνθήκες, όσον αφορά τις κοινωνικές παροχές. Σύντομα, η εικόνα των άνεργων, άστεγων και εξαθλιωμένων ανθρώπων θα βρίσκεται σε ισχυρή αντίθεση με την εικόνα των καλοταϊσμένων, καλοπληρωμένων και πλήρως εξοπλισμένων αστυνομικών δυνάμεων, όπως άλλωστε ήδη είναι φανερό στα μεγάλα αστικά κέντρα. Όπως ακριβώς αρμόζει σε μια τριτοκοσμική χώρα.

Τουλάχιστον μέχρι να αποφασίσουμε να αντεπιτεθούμε και να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας.

—————————————————————————-

1. Ενδεικτικά έχει ανακοινωθεί η δημιουργία νέας αστυνομικής ομάδας “ράμπο”, στα πρότυπα των αμερικανικών ομάδων κρούσης, με βαρύ οπλισμό και θωρακισμένα οχήματα παντός εδάφους πολύ υψηλού κόστους (από 300.000 έως 500.000 ευρώ έκαστο). Αποστολή τους είναι να αντεπεξέρχονται με πολύ μειωμένες απώλειες (δικές τους, για τον κόσμο ποιος νοιάζεται) σε ανταλλαγές πυροβολισμών μέσα στις πόλεις. Επίσης έχει ανακοινωθεί η δημιουργία ειδικών ομάδων καταστολής διαδηλώσεων, που θα συνδράμουν σε ειδικές περιπτώσεις τις διμοιρίες των ΜΑΤ. (Πηγή: Τύπος της Κυριακής, 2.9.2012)

2. Εντελώς ενδεικτικά και μεταξύ πολλών άλλων: α) 3 οχήματα van με ραντάρ, ανιχνευτές κίνησης, κάμερες κανονικές και θερμικής απεικόνισης, αποστασιόμετρο, σύστημα επικοινωνίας και μεταφοράς δεδομένων, συνολικού κόστους 2.800.000 ευρώ. β) 2 οχήματα van με θερμικές κάμερες και κάμερες X-ray, συνολικού κόστους 2.300.000 ευρώ. γ) 2 ελικόπτερα με συστήματα παρακολούθησης, καταγραφής και κρυπτογραφημένης μετάδοσης εικόνας συνολικού κόστους 14.000.000 ευρώ, δ) 25 οχήματα μεταφοράς σκύλων (!) συνολικού κόστους 800.000 ευρώ, ε) 20 κάμερες ασφαλείας θερμικής απεικόνισης, συνολικής αξίας 1.000.000 ευρώ – 50.000 ευρώ η κάμερα… (πηγή: astynomia.gr – επίσημη ιστοσελίδα της αστυνομίας).

3. πηγή: corfupress.com, 16.12.2012

4. βλ. εισήγηση δημάρχου και απόφαση δημοτικού συμβουλίου 26.10.2009

5. πηγή: http://egesyk.wordpress.com/ Ένωση Γιατρών ΕΣΥ Κέρκυρας

6. πηγή: υπ’ αρ. πρωτ. 3429/19.2.2013, 1/2013 προκήρυξη μειοδοτικού διαγωνισμού ΓΝΚ

7. πηγή: υπ’ αρ. πρωτ. 21646/20.12.2011, 6/2011 προκήρυξη διαγωνισμού ΓΝΚ

8. πηγή: υπ’ αρ. πρωτ. 5016/8.3.2013, 3/2013 προκήρυξη διαγωνισμού ΓΝΚ

9. πηγή:απολογισμός πεπραγμένων Πρυτανίας Ιονίου Πανεπιστημίου που κοινοποιήθηκε στα μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας στις. Για το έτος 2013, βλ. υπ’ αρ. πρωτ. 4278/21.12.2012 διακήρυξη ανοιχτού διαγωνισμού Ιονίου Πανεπιστημίου

10. πηγή: υπ’ αρ. πρωτ. Δ.Δ2/3640/14.9.2011 εντολή μετακίνησης εκτός έδρας Ιονίου Πανεπιστημίου

11. πηγή: υπ’ αρ. πρωτ. 4247/21.12.2012 διακήρυξη ανοιχτού διαγωνισμού Ιονίου Πανεπιστημίου

12. πηγή: 20/28.3.2012 πρακτικό συνεδρίασης, Διαύγεια, ΑΔΑ: Β4Γ646Ψ8ΝΨ-4Α1

13. πηγή: corfupress.gr 22.1.2013

14. πηγή: http://dendias.gr/gr/read/1177 Επίσημη ιστοσελίδα του Ν. Δένδια

ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΣΤΗΝ ΟΥΡΑ ΤΟΥ ΟΑΕΔ

            Έφτασε η ημέρα είσπραξης του επιδόματος ανεργίας. Ο κόσμος μαζεύεται έξω από τον ΟΑΕΔ νωρίς, γι’ αυτό πρέπει και συ να ξυπνήσεις νωρίς. Κάθε μήνα πρέπει να ξυπνάς όλο και πιο νωρίς, γιατί η ουρά είναι όλο και μεγαλύτερη. Όλο και περισσότεροι φίλοι και γνωστοί σου βρίσκονται στην ίδια ουρά, ίσως λίγο πιο πίσω ή πιο μπροστά από σένα. Την ίδια στιγμή, όσοι δεν μπαίνουν στη διαδικασία αυτή, επειδή έχουν την “τύχη” να έχουν δουλειά, δεν είναι και σε πολύ καλύτερη ψυχολογική κατάσταση. Παραπονιούνται συνεχώς: εξοντωτικά ωράρια, δεκάωρα ή δωδεκάωρα, κανένας ελεύθερος χρόνος, μισθοί που με το ζόρι φτάνουν για τους λογαριασμούς. Άλλοι πάλι δουλεύουν τρίωρα ή τετράωρα. Ο μισθός αυτών φτάνει ίσα ίσα για τα τσιγάρα τους. Τι συμβαίνει εδώ; Για ποιο λόγο δεν είναι ευχαριστημένοι ούτε αυτοί που έχουν δουλειά, ούτε αυτοί που την αναζητούν; Ποιος λόγος επιβάλλει σε κάποιον να είναι άνεργος για μήνες ή χρόνια και σε άλλον να δουλεύει όλη την ημέρα;

            Για να απαντήσουμε στα ερωτήματα αυτά πρέπει αναπόφευκτα να μιλήσουμε για το σημερινό οικονομικό σύστημα. Ονομάζεται καπιταλισμός, και όσο χιλιοειπωμένο και αν ακούγεται, αυτό είναι το όνομά του. Κάτω από το σύστημα αυτό, κάθε ανθρωπινη δραστηριότητα, κάθε ανθρώπινη ανάγκη, κάθε ανθρώπινη σχέση, κάθε αγαθό είναι εμπόρευμα. Ακόμη και αγαθά που δεν είναι δημιουργημένα από τον άνθρωπο, όπως το νερό, η γη και το φυσικό περιβάλλον έχουν μια ανταλλακτική αξία που αποτιμάται σε χρήμα, και η τιμή τους καθορίζεται από την προσφορά και τη ζήτηση.

            Και η ανθρώπινη εργασία δεν θα μπορούσε να είναι εξαίρεση. Είναι και αυτή εμπόρευμα, η τιμή της διαμορφώνεται στη ζυγαριά της αγοράς, ανάλογα με την προσφορά και τη ζήτηση που υπάρχει. Ο εργαζόμενος είναι ένας ιδιότυπος έμπορος που πουλά το εμπόρευμα “εργατική δύναμη” σε κάποιον εργοδότη. Και σε περιόδους οικονομικής κρίσης, όπως η σημερινή, το συγκεκριμένο εμπόρευμα το προσφέρουν πολλοί, αλλά το θέλουν λίγοι. Η μεγάλη ανεργία και οι εξοντωτικοί όροι δουλειάς είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος που ονομάζεται υποτίμηση της εργασίας. Οι πολιτικές των εκάστοτε κυβερνήσεων μπορούν να βελτιώνουν ή να χειροτερεύουν τους διάφορους οικονομικούς δείκτες (και την ανεργία), αλλά η αλήθεια είναι ότι το εμπόρευμα εργασία, είτε θα είναι υποτιμημένο (σε καιρούς “κρίσης”) είτε περιζήτητο (σε καιρούς “ανάπτυξης”). Το δίπολο εργασία-ανεργία είναι δομικό στοιχείο του καπιταλισμού, είναι κομμάτι του συστήματος, είναι απαραίτητο για τη λειτουργία του.

            Η τάση αυτή τη στιγμή είναι η ανεργία να αυξάνεται σε ολόκληρο το δυτικό κόσμο. Ακόμη και σε χώρες όπως η γερμανία, με ανεπτυγμένη βιομηχανία, οι ουρές των ανέργων μεγαλώνουν και θα συνεχίσουν να μεγαλώνουν, γιατί απλούστατα η ανθρώπινη εργασία απαιτείται όλο και λιγότερο. Η καπιταλιστική παραγωγή μεταφέρεται σε χώρες που επιτρέπουν μεγαλύτερα κέρδη στα αφεντικά, χώρες με χαμηλότερα μεροκάματα και λιγότερα εργατικά δικαιώματα (λέγε με “ανταγωνιστικότητα”), ενώ στο δυτικό κόσμο ένα τεράστιο δυναμικό ανέργων πιέζει και θα συνεχίσει να πιέζει τα μεροκάματα προς τα κάτω προς όφελος των αφεντικών. Την ίδια στιγμή η τεχνολογία μειώνει τις διαθέσιμες θέσεις εργασίας παντού.

            Καιρός λοιπόν να αρχίσουν να καταρρέουν κάποιοι μύθοι.

            Δεν είμαστε στη δεκαετία του ’90. Ο καιρός των παχιών αγελάδων τελείωσε οριστικά και πήρε μαζί του για πάντα την επίπλαστη ευμάρεια. Τα επίσημα στοιχεία μιλούν για 1.500.000 ανέργους, ενώ ο πραγματικός αριθμός είναι πολύ μεγαλύτερος. Το πιο φυσιολογικό πράγμα είναι να μη βρίσκεις δουλειά. Και αν ακόμη βρεις, το αφεντικό σου δεν έχει λόγο να σε κρατήσει, αν βρει κάποιον άλλο που θα κάνει την ίδια δουλειά με σένα, αποδεχόμενος λιγότερα.

            Δεν πρόκειται να υπάρξει “λύση” από το κράτος ή από “άλλη κυβέρνηση”. Όσο η εργασία παραμένει εμπόρευμα, δηλαδή όσο διατηρείται το σημερινό οικονομικό σύστημα που λέγεται καπιταλισμός, νέες θέσεις εργασίας δεν πρόκειται να υπάρξουν, ούτε στην ελλάδα ούτε σε ολόκληρο το δυτικό κόσμο. Ταυτόχρονα, όσοι έχουν δουλειά θα δουλεύουν όλο και περισσότερο και θα αμοίβονται όλο και λιγότερο.

            Δεν ευθύνονται οι μετανάστες για την ανεργία ή τα χαμηλά μεροκάματα. Οι μετανάστες “απασχολούνται” σε λαμπρά επαγγέλματα με μέλλον όπως του μικροπωλητή ή του καθαριστή τζαμιών στα φανάρια, ενώ ταυτόχρονα υπάρχουν άνεργοι γιατροί, δικηγόροι, καθηγητές, μηχανικοί και κάθε είδους πτυχιούχοι. Πάνω απ’ όλα, η μετανάστευση είναι αποτέλεσμα της υποτίμησης του εμπορεύματος της εργασίας, του ίδιου φαινομένου που εμείς βιώνουμε σήμερα, αυτοί όμως βιώνουν στις χώρες τους εδώ και δεκαετίες. Του ίδιου φαινομένου που έχει ήδη ωθήσει ανθρώπους αυτής της χώρας να γίνουν μετανάστες, μόνο και μόνο για να εξασφαλίσουν τα προς το ζην και, βέβαια,, να κατηγορηθούν από τους εκεί ντόπιους ότι “τους παίρνουν τις δουλειές”.

            Δεν υπάρχουν ατομικές λύσεις. Τα αφεντικά θέλουν να επιβάλουν ανάμεσά μας έναν κοινωνικό φασισμό, έναν κοινωνικό κανιβαλισμό, που θα μετατρέψει ολόκληρη την κοινωνία σε ασπόνδυλη μάζα μοναχικών ατόμων, ριγμένη σε έναν αγώνα αλληλοεξόντωσης όλων εναντίον όλων – άνεργοι εναντίον απασχολούμενων, εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα εναντίον εργαζομένων στον δημόσιο, έλληνες εναντίον μεταναστών, καταναλωτές εναντίον απεργών, εργαζόμενοι με πτυχία εναντίον ανειδίκευτων – με έπαθλο την απλή επιβίωση. Μας θέλουν να στραφούμε σε σωτήρες: στην ελεημοσύνη του ΣΚΑΪ, του δήμου ή της εκκλησίας για ένα πιάτο φαγητό, στον εργατοπατέρα να διεκδικήσει καλύτερες συνθήκες σκλαβιάς, στον κάθε επίδοξο πρωθυπουργό να μας φτιάξει “ένα καλύτερο αύριο”.

Σε αυτή τη ζοφερή πραματικότητα, τι επιλογές έχουμε;

“…Και η κατάσταση της κρίσης έχει στ’ αλήθεια δύο διεξόδους. Η μία είναι να πούμε, συγνώμη για την έλλειψη υποταγής μας και να ζητήσουμε περισσότερη απασχόληση, περισσότερες δουλειές. «Σας παρακαλούμε, εκμεταλλευτείτε μας περισσότερο και θα εργαστούμε σκληρότερα και πιο γρήγορα, θα υποτάξουμε κάθε πτυχή της ζωής μας στο κεφάλαιο, θα ξεχάσουμε όλες αυτές τις παιδιάστικες ανοησίες του παιχνιδιού, της αγάπης και της σκέψης». […]. Το πρόβλημα στη συγκεκριμένη διέξοδο δεν είναι μόνο ότι χάνουμε την ανθρωπιά μας αλλά ότι αναπαράγουμε το σύστημα που μας καταστρέφει. Αν καταφέρουμε τελικά, πράγμα μάλλον απίθανο, να βοηθήσουμε το κεφάλαιο να ξεπεράσει τις κρίσεις του, τότε αυτό θα συνεχίσει πιο γρήγορα, πιο γρήγορα, πιο γρήγορα να υποτάσσει κάθε μορφή ζωής, ανθρώπινης και μη, στις εντεινόμενες απαιτήσεις της παραγωγής αξίας…

[…]

Η μία εκδοχή είναι να πούμε όχι, όχι, είμαστε καλοί εργάτες, απλώς δώστε μας περισσότερες δουλειές και θα σας δείξουμε πόσο σκληρά μπορούμε να εργαστούμε, θα ξαναχτίσουμε τον καπιταλισμό στην Ελλάδα. Και η άλλη εκδοχή είναι να πούμε, ναι, έχετε δίκιο, είμαστε τεμπέληδες και θα παλέψουμε για το δικαίωμά μας στην τεμπελιά. Θα παλέψουμε για να μπορούμε να κάνουμε τα πράγματα με τον δικό μας ρυθμό, με τον τρόπο που εμείς θεωρούμε σωστό, θα παλέψουμε για τον μεσημεριανό μας ύπνο και να για να βγαίνουμε αργά το βράδυ. Επομένως λέμε όχι στο κεφάλαιο και στην καπιταλιστική εργασία, επειδή όλοι ξέρουμε ότι η καπιταλιστική εργασία κυριολεκτικά καταστρέφει τη γη, καταστρέφει τις συνθήκες της ανθρώπινης ύπαρξης. Πρέπει να χτίσουμε μια διαφορετική μορφή κοινωνικότητας”.

John Holloway

            Μας θέλουν να θεωρούμε τους εαυτούς μας τυχερούς αν ακόμη έχουμε αφεντικό να μας εκμεταλλεύεται και οι υπόλοιποι να ψάχνουμε εναγωνίως να βρούμε κάποιον να μας εκμεταλλευτεί με όποιουσδήποτε όρους. Να γίνει ο καθένας μας πιο σκλάβος από τον διπλανό του, να γίνουμε “πιο ελκυστικοί για τους επενδυτές”, ώστε να έρθει επιτέλους η πολυπόθητη “ανάπτυξη”, από την οποία θα κερδίσουν και πάλι τα αφεντικά.

            Η άλλη μας επιλογή είναι να δεχτούμε ότι η ζωή του ανθρώπου δεν περιστρέφεται γύρω από την εργασία. Οι άνθρωποι δεν είναι δούλοι. Ο άνεργος δεν είναι “άχρηστος” επειδή δεν εργάζεται, ούτε ο εργαζόμενος είναι “χρήσιμος” επειδή εργάζεται.

            Αν αυτοί μας θέλουν θλιβερές ατομικότητες, παγιδευμένους ο καθένας ξεχωριστά στον δικό του αγώνα για την προσωπική του επιβίωση, εμείς οφείλουμε να κάνουμε το αντίθετο. Απέναντι στον φιλοτομαρισμό, να αντιτάξουμε τη συλλογικοποίηση της δράσης μας. Αυτοοργανωμένα, ισότιμα και δίχως ηγέτες να χτυπήσουμε τον καπιταλιστικό τρόπο ζωής, ικανοποιώντας ταυτόχρονα τις ανάγκες μας.

Να πάρουμε πίσω αυτά που μας ανήκουν.

            Να πάρουμε πίσω τη γη. Σε άλλες χώρες (με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα το MST της Βραζιλίας) οι άνθρωποι καταλαμβάνουν την εγκαταλελειμμένη γη και την καλλιεργούν. Το αποτέλεσμα είναι να χτίζονται ολόκληροι οικισμοί πάνω στη γη αυτή, και να ζουν από αυτήν.

            Να πάρουμε πίσω τη στέγη. Η στέγη δεν μπορεί να είναι εμπόρευμα. Είναι εξωφρενικό να πληρώνουν κάποιοι το μισό τους εισόδημα σε ενοίκιο, και κάποιοι άλλοι να χρεώνονται για 20 και 30 χρόνια σε μια τράπεζα για να έχουν μια στέγη πάνω από το κεφάλι τους. Είναι παρανοϊκό να υπάρχουν χιλιάδες άστεγοι και ταυτόχρονα χιλιάδες άδεια σπίτια. Ήδη υπάρχουν δεκάδες καταλήψεις στέγης σε πολλές πόλεις, από την κατάληψη Λέλας Καραγιάννη στην Αθήνα που μετράει 25 χρόνια ζωής, μέχρι την κατάληψη Σαχίνη στα Γιάννενα που είναι λίγων ημερών.

            Να πάρουμε πίσω τα δημόσια αγαθά. Το νερό και το ρεύμα δεν μπορούν να είναι προϊόντα προς πώληση. Είναι αγαθά απαραίτητα για την επιβίωση και είναι αδιανόητο να χρησιμοποιούνται ως μέσο εκβιασμού για την απόσπαση πλούτου από την κοινωνία. Σε πολλές πόλεις της χώρας, οι άνθρωποι αυτοοργανώνονται και επανασυνδέουν μαζικά το κομμένο ρεύμα και νερό.

            Να πάρουμε πίσω τον κλεμμένο πλούτο. Στην Αργεντινή και σε άλλα μέρη του κόσμου, χιλιάδες φτωχοί εισέβαλλαν σε σουπερμάρκετ και “ψώνισαν” με 100% έκπτωση τα απαραίτητα για την επιβίωσή τους. Ήδη πολλοί το κάνουν οργανωμένα και συλλογικά, μοιράζοντας επιπλέον και είδη πρώτης ανάγκης σε λαϊκές αγορές.

            Να πάρουμε πίσω τα μέσα παραγωγής. Οι απολυμένοι του εργοστασίου της ΒΙΟΜΕ στη Θεσσαλονίκη, ακολουθώντας το παράδειγμα των εργατών της Αργεντινής, κατέλαβαν το εργοστάσιό τους και το έθεσαν σε λειτουργία για τους εαυτούς τους, κάνοντας έτσι σαφές ότι ο μόνος άχρηστος παράγοντας στη διαδικασία της παραγωγής είναι το αφεντικό.

            “Λύση” εντός του καπιταλισμού δεν υπάρχει, και όποιος ισχυρίζεται το αντίθετο είναι οικτρός ψεύτης. Μοναδική μακροπρόθεσμη λύση για όλους είναι η καταστροφή του καπιταλισμού,  μόνη και τελική λύση που θα αποδεσμεύσει τους ανθρώπους από τα δεσμά τόσο της ανεργίας, όσο και της μισθωτής σκλαβιάς. Πρέπει να παραλύσει η καπιταλιστική παραγωγή και ο μόνος τρόπος για να επιτευχθεί αυτό είναι η γενική απεργία διαρκείας. Οι εργατοπατέρες δεν πρόκειται ποτέ να την προκηρύξουν, γι’ αυτό η απελευθέρωση των καταπιεσμένων θα  είναι έργο μόνο των ίδιων.

            Ο πόλεμος ενάντια στον καπιταλισμό και στο κράτος που τον στηρίζει δεν μπορεί να γίνει από φοβισμένους ανθρώπους, αλλά από όσους περήφανα τολμούν να πάρουν τη ζωή τους στα χέρια τους. Οι άνεργοι είμαστε πολλοί και έχουμε ελάχιστα να χάσουμε. Τα αφεντικά τρέμουν στην ιδέα 1,5 εκατομμύρια άνθρωποι να βγουν στο δρόμο, δρώντας επιθετικά ενάντια στο υπάρχον. Να φροντίσουμε να  επιβεβαιώσουμε το φόβο τους.

ΚΙ ΑΝ ΑΥΡΙΟ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ;

         Μετά από την απόδραση 11 κρατουμένων από τις φυλακές Τρικάλων, στις 22-3-2013, συνεχίζει να εντείνεται όλο και περισσότερο η κρατικη καταστολή και τρομοκρατία, εντός και εκτός φυλακών.

         Τα τσογλάνια για όλες τις δουλειές, τα ΕΚΑΜ, πραγματοποιούν βίαιες εφόδους στα κελιά κρατουμένων τόσο στις φυλακές Τρικάλων, όσο και σε πάρα πολλές φυλακές της χώρας. Στις εφόδους αυτές μικρές ομάδες πάνοπλων αντρών εισβάλλουν αναίτια σε κάθε κελί ξεχωριστά, ακινητοποιόντας τους άοπλους κρατούμενους, περνώντας τους χειροπέδες και ξυλοκοπώντας όποιον αντισταθεί. Έπειτα απομακρύνουν τους κρατούμενους και, εν απουσία τους, πραγματοποιείται εκτενής έλεγχος σε κάθε κελί ξεχωριστά, ανακατεύοντας και καταστρέφοντας τα πάντα μέσα σε αυτό. Τα “τρανταχτά” ευρήματα των ερευνών αυτών είναι μερικά κινητά τηλέφωνα και αυτοσχέδια μαχαίρια, χρήσιμα μόνο για την κοπή ψωμιού και λαχανικών.

         Εκτός φυλακών, η τρομοκρατία διαχέεται μέσα από τα δελτία των οχτώ, προσωποποιημένη στις δηλώσεις του φασίστα Δενδια, του υποχείριού του Ρουπακιώτη και όλων των παρατρεχάμενών τους. Οι παραπάνω κατέστησαν σαφές πως δεν θα ανεχτούν καμία απολύτως αντίδραση από ανθρώπους που είναι ήδη σε κατάσταση εγκλεισμού και γι’ αυτό θα ενισχύσουν τα μέτρα ασφαλείας στις φυλακές. Αυτό πρακτικά σημαίνει τη γενναία αύξηση των δαπανών για την πρόσληψη επιπλέον ανθρωποφυλάκων, την αναβάθμιση του οπλισμού τους, καθώς και την ενίσχυση της εξωτερικής φρουράς των φυλακών με καινούργια -στρατιωτικού τύπου- όπλα. Επίσης έκαναν λόγο για θεσμοθέτηση τακτικών εφόδων και ελέγχων μέσα στε κελιά, πραγματοποιούμενων απο τα ΕΚΑΜ, με στόχο να μειώσουν την αξιοπρέπεια των φυλακισμένων και την εξεγερτικότητά τους, εφαρμόζοντας έτσι το δόγμα της μηδενικής ανοχής και μέσα στις φυλακές. Τέλος, ανακοινώθηκε η κατασκευή φυλακής υψίστης ασφαλείας ή η μετατροπή μιας από της ήδη υπάρχουσες σε τέτοια. Και όλα αυτά, τη στιγμή που σε κελιά τεσσάρων ατόμων στοιβάζονται δεκατέσσερα που κοιμούνται στο πάτωμα σε χαρτόνια.

         Τα ΜΜΕ πρόθυμα προβάλλουν και κάνουν οικεία την εικόνα των κουκουλωμένων πάνοπλων ΕΚΑΜιτών. Η χρήση μιας βαριά οπλισμένης αντιτρομοκρατικής μονάδας κατά αόπλων προσπαθεί να αναβαθμίσει σε “τρομοκράτη” τον εσωτερικό εχθρό, που πλέον είναι οποιοσδήποτε αντιστέκεται  στις κυβερνητικές μεθοδεύσεις: απεργοί του μετρό,  κάτοικοι στις Σκουριές Χαλκιδικής, καταληψίες, και πλέον φυλακισμένοι. Απόδειξη πως η κρατική καταστολή έχει αναβαθμιστεί.

     Αυτή η επίδειξη βαρβαρότητας είναι αξιοσημείωτη, αν και δεν προκαλεί εντύπωση, αφού όλα τα περιμένουμε από το κράτος μόνιμης έκτακτης ανάγκης. Η συνθήκη εγκλεισμού είναι ξεκάθαρη μορφή βίας και επιβάλλεται με τη βία. Η φυλάκιση και η στέρηση της ελευθερίας έχει ως σκοπό την εκδικητική τιμωρία και τον εκμηδενισμό της προσωπικότητας του ατόμου, καθώς και τον παραδειγματισμό των υπολοίπων, ενώ επίσης δίνει στην κοινωνία την ψευδαίσθηση δικαιοσύνης που αυτή στερείται. Η κοινωνία αποτελείται από εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενους και όσο αυτή η συνθήκη υφίσταται θα υπάρχουν και φυλακές. Δεν προκαλεί έκπληξη ότι η μηδενική ανοχή εφαρμόζεται σε κάθε πεδίο της κοινωνικής πραγματικότητας. Και οι φυλακές είναι μέρος της πραγματικότητας αυτής.

         Και για όσους θεωρούν ότι οι φυλακές είναι για τους “κακούς” και τους παραβάτες του ποινικού κώδικα, μία σημείωση:  Μέσα στα νέα μέτρα για την “ασφάλεια” των φυλακών είναι και ο σχεδιασμός για τη δημιουργία κέντρου κράτησης για όσους έχουν καταδικαστεί ή θα καταδικαστούν για μικρά οικονομικά αδικήματα.

Δε θα ησυχάσουμε μέχρι το γκρέμισμα και της τελευταίας φυλακής.

Το Λεξικό της Κυριαρχίας.

ανάπτυξη: α) όρος της ανθρωπολογίας που αναφέρεται στη σωματική διάπλαση του ανθρώπινου σώματος και στην καλή λειτουργία της υγείας. β) όρος της οικονομίας που αναφέρεται στην αποψίλωση δασών, στον εμπλουτισμό εδαφών με υδροκυάνιο, στο τσιμέντωμα παραλιών και στο στολισμό των βουνοκορφών με ανεμογεννήτριες ύψους 100 μέτρων. Θα φέρει μείωση του χρόνου αναμονής στις ουρές του ΟΑΕΔ, αφού οι επιχειρήσεις που θα εγκατασταθούν θα δίνουν στους ντόπιους ιθαγενείς μισθούς τουλάχιστον 200 ευρώ το μήνα.

αναρχία: Σατανική θεωρία, κατασκευασμένη από σκοτεινούς κύκλους τους οποίους χρηματοδοτεί ο Σόρος. Όσοι την ασπάζονται αποκτούν τρία κέρατα, δύο ουρές και τρώνε μόνο παιδάκια. Μέσα από τις εστίες ανομίας τους (βλ. λήμμα) απεργάζονται την καταστροφή του πλανήτη, ίσως και ολόκληρου του ηλιακού συστήματος. Οι ίδιοι ισχυρίζονται ότι παλεύουν για μια κοινωνία ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας, αλλά αυτοί έτσι κι αλλιώς είναι ύποπτοι και κουκουλοφόροι (βλ. λήμματα).

άνεργος: Άχρηστος, ανεπρόκοπος, τεμπέλης και κοπανατζής που δεν ψάχνει αρκετά σκληρά για δουλειά. Έχει και το θράσος να θέλει να ζήσει, ζητώντας κρατική βοήθεια.

ανομία: Οποιαδήποτε δράση έρχεται σε αντίθεση με την κυβέρνησή σου και τα συμφέροντα του κεφαλαίου.

ανταγωνιστικότητα: Η τέχνη του να παράγεις περισσότερο, γρηγορότερα και με μικρότερο μεροκάματο από τον διπλανό σου. Στην τέχνη αυτή οφείλουν να εκπαιδευτούν ολόκληροι λαοί, σύμφωνα με το αξιοζήλευτο παράδειγμα της Κίνας. Άλλωστε η δουλειά είναι προκοπή και τα λεφτά δεν φέρνουν την ευτυχία.

αξιοποίηση: Ξεπούλημα κάθε δημόσιας περιουσίας σε κάποιον που έχει καταφέρει στις πλάτες του λαού να βγάλει πολλά λεφτά. (βλ. αποκρατικοποίηση)

απεργία: Πράξη καταστροφική για την εθνική οικονομία και τη δημόσια τάξη. Όσοι προβαίνουν σε αυτή είναι ανεπαρκώς παραγωγικά όντα, που δεν γνωρίζουν τη χαρά και την κοινωνική προσφορά της ανταγωνιστικότητας.

αποκρατικοποίηση: Συνώνυμο της αξιοποίησης.

αποταμίευση: Λέξη που κανείς δεν θυμάται πια τι σημαίνει. Σήμερα πραγματοποιείται μόνο από όσους έχουν λογαριασμό σε ελβετική τράπεζα.

αστυνομία: Ιδιαιτέρως χρήσιμη σε κάθε καθεστώς υπηρεσία. Στα καθήκοντά της είναι να τσακίζει κεφάλια απεργών, να συλλαμβάνει υπόπτους, να φυλακίζει διαδηλωτές και μετανάστες. Εξασφαλίζει ότι οι πρεζέμποροι, οι σωματέμποροι και οι νεοναζί μαχαιροβγάλτες θα συνεχίσουν να επιτελούν το θεάρεστο έργο τους. Φροντίζει να επικρατεί ησυχία, τάξη και ασφάλεια που απαιτείται ώστε οι υπήκοοι να εκτελούν τις υποχρεώσεις τους απέναντι στο κράτος και στα αφεντικά κάθε είδους.

ασφάλεια: Υπέρτατη έννοια, για χάρη της οποίας πρέπει να θυσιάζεται η ελευθερία και η αξιοπρέπεια. Συναντάται με το ησυχία και τάξη, κατά τα πρότυπα του απριλιανού καθεστώτος.

βία: Απαράδεκτη έννοια που πρέπει να καταδικάζεται από όπου και αν προέρχεται, εκτός κι αν ασκείται από την αστυνομία σε διαδηλωτές ή απεργούς ή καταληψίες. Εξαθλίωση, ανεργία, χαράτσια, πείνα, απολύσεις, είναι φυσιολογικές καταστάσεις και δεν έχουν καμία σχέση με βία.

βιβλίο: Απαγορευμένο αντικείμενο με το οποίο πιστοποιείται ότι ο κατηγορούμενος γνωρίζει να διαβάζει, επομένως είναι ένοχος. Όποιος έχει ανοίξει περισσότερα από δύο στη ζωή του απαγορεύεται να προσληφθεί στα σώματα ασφαλείας.

ΓΑΔΑ: Εξωτικός προορισμός στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας στην Αθήνα. Εκεί η αστυνομία κάνει ηλεκτροσόκ, ξυλοκοπεί και σβήνει τσιγάρα στα σώματα υπόπτων. Τα βασανιστήρια συμπληρώνονται με την κατασκευή ενόχων και την πραγματοποίηση εικονικών εκτελέσεων· άλλωστε υπάγεται στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη. Λόγω επιτυχημένου franchise, παραρτήματά της εντοπίζονται σε κάθε πόλη της χώρας.

γιάφκα: α) κάθε σπίτι που έχει μπουκάλια μπύρας. β) κάθε σπίτι που έχει βιβλία. γ) κάθε σπίτι που έχει εργαλεία. δ) κάθε σπίτι που εχει ηλεκτρονικό υπολογιστή ε) κάθε σπίτι ή χώρος που έχει ένα ή περισσότερα από τα παραπάνω. στ) το σπίτι κάθε αγωνιζόμενου ανθρώπου.

ΔΕΗ: Φιλική προς το περιβάλλον επιχείρηση, που είναι πολύ χρήσιμη για να εισπράττει το κράτος φόρους από όσους δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς ρεύμα. Δευτερευόντως, παρέχει ρεύμα στην ελίτ που μπορεί να το πληρώσει.

Δένδιας: Το πιο παραδοσιακό εξαγώγιμο προϊόν της Κέρκυρας, μετά το κουμ-κουάτ. Κατέχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά μας, για τις ακούραστες προσπάθειές του να εξαφανίσει τους μετανάστες, τα αναρχοκομμούνια, τις καταλήψεις και άλλες τέτοιες τρομερές πληγές της μέσης ελληνικής οικογένειας. Μια σοφή επιλογή του κερκυραϊκού λαού.

δημοκρατία: α) το πολίτευμα στο οποίο οι πολίτες ψηφίζουν κάποιον για να κάνει ό,τι του γουστάρει για τα επόμενα 4 χρόνια. β) το πολίτευμα στο οποίο 10 αρνιά διαλέγουν ποιος από τους 3 λύκους θα αποφασίσει για το μεσημεριανό γεύμα.

δημοσιογράφος: Μοναδικός γνώστης της απόλυτης αλήθειας, πάνω σε οποιοδήποτε ζήτημα. Έχει αναλάβει επαγγελματικά τη μετατροπή κάθε σκεπτόμενου ανθρώπου σε εξημερωμένο ζώο. Όσοι αποκλίνουν έστω και λίγο από αυτό τους το καθήκον απολύονται και διώκονται.

διαδηλωτής: Εγκληματική φυσιογνωμία. Προσπαθεί να διεκδικήσει τη ζωή του με πορείες, καθιστικές διαμαρτυρίες, συγκεντρώσεις και άλλες άνομες πράξεις.

ΔΝΤ: Φιλανθρωπικός διεθνής οργανισμός. Ισχυρίζεται ότι σώζει χώρες από την οικονομική καταστροφή. Κάποια στιγμή ενδεχομένως να τα καταφέρει. Προς το παρόν στις χώρες στις οποίες παρενέβη επανεμφανίστηκαν η χολέρα και η πανούκλα.

δουλεία: Κατάσταση κατά την οποία ο σκλάβος εργάζεται δωρεάν ή με ελάχιστη αμοιβή για το αφεντικό του. Ο αφεντης αναλαμβάνει τη σίτιση και τη στέγασή του, και πληρώνει επιστάτες για την επιτήρησή τους. Καμία σχέση με τη σημερινή έννοια της δουλειάς, η οποία είναι απλώς ομόηχη λέξη.

δουλειά: Κατάσταση κατά την οποία ο εργαζόμενος εργάζεται απλήρωτος ή με ελάχιστη αμοιβή για το αφεντικό του. Το αφεντικό δεν αναλαμβάνει ούτε τη σίτηση και τη στέγασή του, ενώ δεν χρειάζεται να πληρώνει επιστάτες. Σε αντίθεση με το σκλάβο, ο εργαζόμενος επιδιώκει να είναι πάντα παραγωγικός. Επίσης σε αντίθεση με το σκλάβο, ο εργαζόμενος είναι ευγνώμων στο αφεντικό του.

έθνος: Επίπλαστη έννοια, για χάρη της οποίας οφείλεις να βγάζεις το σκασμό, να πληρώνεις τους φόρους σου, να δουλεύεις με σκυμμένο το κεφάλι και ενδεχομένως να πας να σκοτωθείς σε κάποιο πεδίο μάχης. Ένας λόγος για να νιώθει υπερήφανος κάποιος που δεν έχει κανένα άλλο λόγο να νιώθει υπερήφανος. Το μοναδικό συνδετικό στοιχείο ανάμεσα σε εσένα, τον Μπόμπολα, τον Λαυρεντιάδη και τον Πάγκαλο.

εκκλησία: Μηχανισμός ηλικίας 2000 ετών, που στο πέρασμα των αιώνων έχει υπηρετήσει πιστά κάθε μορφή εξουσίας. Διδάσκει την Αυτονόητη Αλήθεια, ότι δηλαδή ο άνθρωπος πρέπει να υπομένει τα πάντα σε αυτή τη ζωή ώστε να ζήσει ευτυχισμένος όταν πεθάνει.

εκπαίδευση: α) τρόπος με τον οποίο μαθαίνουμε στο σκύλο μας να μας φέρνει τις παντόφλες. β) η απόπειρα του κράτους να πράξει το ίδιο με τους ανθρώπους, μέσα σε σχολεία, πανεπιστήμια, κλπ.

ελευθερία: Έννοια επιβλαβής για τις επενδύσεις, την οποία διεκδικούν κάτι αναρχοκομμούνια. Σύμφωνα με τον Παττακό, “η πολλή βλάπτει”, πράγμα το οποίο φανερά ασπάζεται και η σημερινή τρικομματική κυβέρνηση.

επενδυτής: Κάποιος που βγάζει πολλά χρήματα χωρίς να έχει δουλέψει ούτε μια ώρα στη ζωή του.

επίδομα: Πλουσιοπάροχη κρατική βοήθεια που χορηγείται σε όσους έχουν ένα χέρι, ένα πόδι, ένα μάτι, επτά παιδιά, ένα σκύλο και σύζυγο με τύφο.

θυσία: Η χαρά που έχει κάθε πολίτης να εξοντωθεί, για το καλό της οικονομίας. Από αισθήματα αλτρουϊσμού, η πολιτική και οικονομική εξουσία αφήνει αυτή τη χαρά για την υπόλοιπη κοινωνία.

καπιταλισμός: Ενα πολύ καλό οικονομικό σύστημα. Μοναδικό του μειονέκτημα, ότι είναι καταστροφικό για το ανθρώπινο είδος, τα ζώα, τα φυτά και κάθε μορφή ζωής.

καταλήψεις: Πρώην εγκαταλελειμμένα κτίρια, που κάποιοι αναρχικοί τόλμησαν να τα μετατρέψουν σε εστίες αντίστασης στο λατρεμένο μας καθεστώς. Γνωστές και ως εστίες ανομίας, ο χειρότερος εχθρός για κάθε χουντικό παππού, κάθε χρυσαυγίτη και τον υπουργό Ν. Δένδια.

κουκουλοφόρος: α) κακομαθημένος διαδηλωτής που προσπαθεί να προστατέψει τον εαυτό του από τα χημικά της αστυνομίας. β) κακομούτσουνος διαδηλωτής χωρίς επαρκή φωτογένεια για να εμφανιστεί στα κεντρικά δελτία ειδήσεων. γ) πποιοσδήποτε διαδηλωτής συλλαμβάνεται. δ) κάθε ψηφοφόρος του ΣΥΡΙΖΑ.

κράτος: Μηχανισμός που φορολογεί, απαγορεύει, φυλακίζει, νομοθετεί, επιστρατεύει και γενικά κάνει κουμάντο στα πάντα. Χωρίς αυτό ο άνθρωπος θα ήταν φοβερά δυστυχισμένος.

κωλοτούμπα: Γυμναστική άσκηση που μεσολαβεί ανάμεσα στην προεκλογική και μετεκλογική περίοδο. Στο άθλημα διαπρέπουν όλοι ανεξαιρέτως οι πολιτικοί της δημοκρατίας σε ολόκληρο τον κόσμο.

μετανάστες: Ύποπτοι τύποι αγνώστου προελεύσεως που παρασιτούν εις βάρος της κοινωνίας γιατί παίρνουν από τους ντόπιους τα καλύτερα επαγγέλματα όπως καθαριστής τζαμιών στα φανάρια, χαρτομαντηλοπώλης, αναπτηροπώλης, ομπρελοπώλης και άλλα αναδυόμενα ανταγωνιστικά επαγγέλματα με μέλλον.

ΜΜΕ: Όπλο κάθε καθεστώτος για τη διαιώνιση της κυριαρχίας του. Αντικατέστησε τα τανκς. Αντί να ρίχνει εκρηκτικά βλήματα στο λαό, τα προσλαμβάνει για να του ερμηνεύουν την πραγματικότητα από τα τηλεπαράθυρα.

μνημόνιο: Άκρως σημαντική και ωφέλιμη διεθνής σύμβαση που ορίζει το αυτονόητο: ότι για να σωθεί μια χώρα, δηλαδή το τραπεζικό της σύστημα, πρέπει να εξοντωθεί ολόκληρος ο πληθυσμός της.

μπουκάλι: Δοχείο, ενίοτε πλαστικό, αλλά συνήθως γυάλινο. Χρησιμοποιείται για την εμφιάλωση αναψυκτικών και αλκοολούχων ποτών. Όταν είναι άδειο και σε χέρια αναρχικού, μετατρέπεται αυτόματα σε όπλο μαζικής καταστροφής, ικανό να καταστρέψει την Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη, την Πάτρα και άλλες μεγάλες πόλεις.

νεοφιλελευθερισμός: Προωθημένη μορφή καπιταλισμού. Δυστυχώς δεν έχει κανέναν οπαδό στο ανθρώπινο είδος. Παρόλα αυτά, εφαρμόζεται παντού.

νοικοκυραίος: Το ιδανικό είδος πολίτη: αδίστακτο και αιμοβόρο κτήνος που θέλει να ζει με ησυχία, τάξη και ασφάλεια. Μπροστά στη βόλεψή του δεν διστάζει να θυσιάσει τα ίδια του τα παιδιά.

Ξένιος Δίας: Επιχείρηση φιλοξενίας μεταναστών σε υπερπολυτελή στρατόπεδα συγκέντρωσης, κατά τα πρότυπα του Γ’ Ράιχ. Η άκρως επιτυχημένη ονομασία προέρχεται από τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό, αν και τότε δυστυχώς δεν υπήρχε το Γ’ Ράιχ και οι αρχαίοι αναγκάζονταν να φιλοξενούν τους ξένους στα σπίτια τους.

οικονομία: Ανώτατη θεότητα, άκρως ανεξέλεγκτη και εκδικητική. Για τον εξευμενισμό της πρέπει να θυσιάζονται ολόκληροι λαοί, με σαφή προτίμηση στα φτωχότερα κοινωνικά στρώματα.

παιδεία: Έννοια εχθρική για την ανταγωνιστικότητα και την ανάπτυξη. Για την εξαφάνισή της εφευρέθηκε η εκπαίδευση (βλ. λήμμα).

παιδί: Άχρηστο ηλικιακό στάδιο του ανθρώπου που πρέπει να τελειώσει όσο το δυνατόν νωρίτερα. Το παιδί δεν δουλεύει, δεν πληρωνει φόρους, δεν ψηφίζει, περνάει πολύ χρόνο παίζοντας, και επιπλέον έχει ανάγκη τακτικής παροχής τροφής. Μέχρι να ενηλικιωθεί και να διαμορφωθεί σε πειθήνιο πολίτη, χρησιμεύει μόνο ως φορολογικό τεκμήριο για τους γονείς του.

παραγωγικότητα: Αυτονόητο καθήκον κάθε ύπαρξης, δίχως το οποίο η ζωή δεν έχει κανένα νόημα. Όταν η παραγωγική ηλικία τελειώνει, αυτονόητο καθήκον κάθε ευσυνείδητου πολίτη είναι και ο τερματισμός της ζωής του.

παρέλαση: Κομψό και αέρινο περπάτημα που μοιάζει με της χήνας. Η μοναδική ευκαιρία κάθε ατομικής ιδιαιτερότητας να εξαφανιστεί μέσα στην ομοιομορφία και να γίνει γρανάζι μιας φονικής μηχανής που εκτελεί διαταγές. Στη μεγάλη αυτή αρετή διδάσκονται και τα παιδάκια του δημοτικού, από τον καιρό του Ιωάννη Μεταξά.

πατρίδα: Η γη στην οποία έτυχε κάποιος να γεννηθεί. Κατέχει τη μαγική ιδιότητα να συμφιλιώνει όλους όσους γεννήθηκαν σε αυτήν, αφέντες και σκλάβους, γαιοκτήμονες και κολίγους, εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενους. Η διαφορά είναι ότι οι εκμεταλλευόμενοι έχουν την ψευδαίσθηση ότι η γη αυτή είναι δική τους, ενώ οι εκμεταλλευτές την έχουν όντως δική τους.

πατριώτης: α) το μεγαλύτερο θύμα της ιστορίας. Πρόθυμος να υποστεί κάθε είδους θυσία που θα απαιτήσουν από αυτόν τα αφεντικά του, νομίζοντας ότι έτσι κάνει καλό στην πατρίδα του. β) η μάσκα που φοράει ο εθνικιστής για να κινείται πιο άνετα.

πορεία: Φαινόμενο επιβλαβές για την ομαλή εμπορική δραστηριότητα και τις επενδύσεις, που πρέπει να διαλύεται με χημικά, ξύλο και προσεχώς με σφαίρες.

στέγη: Πολυτελές κατασκεύασμα που προστατεύει το ανθρώπινο σώμα από τα καιρικά φαινόμενα και επομένως λειτουργεί ως φορολογικό τεκμήριο. Αν και εξαιρείται το χαρτόκουτο του άστεγου, σύμφωνα με τις αρχές του νεοφιλελευθερισμού, αυτό δεν θα έπρεπε να συμβαίνει.

στρατός: Υποχρεωτικός εγκλεισμός σε περιφραγμένες εγκαταστάσεις, όπου ο άνθρωπος εκπαιδεύεται για να σκοτώνει άλλους ανθρώπους, σύμφωνα με τις διαταγές των αφεντικών του, αποκτώντας έτσι την αντρίλα που πάντα ήθελε και του έλειπε.

σύλληψη: Αυτό που αξίζει σε κάθε διαδηλωτή. Οφείλει να συνοδεύεται απαραίτητα από πολύ ξύλο και προσαγωγή στη ΓΑΔΑ ή στα κατά τόπους παραρτήματά της.

συνταξιούχος: Άχρηστο και παρασιτικό υποκείμενο χωρίς παραγωγικότητα. Ασυνείδητος πολίτης που συνεχίζει να ζει παρόλο που απέχει από την παραγωγική διαδικασία.

τεκμήριο: Φορολογήσιμο περιουσιακό στοιχείο που αποδεικνύει ότι δεν είσαι άστεγος. Περιλαμβάνονται όλες οι εκφράσεις πολυτελούς διαβίωσης, όπως αυτοκίνητο, σπίτι και παιδί.

τηλεθεατής: Ο άνθρωπος που ποτέ δεν κατάφερε να εντοπίσει το κομβίον απενεργοποίησης της τηλεόρασης, με αποτέλεσμα να εκτεθεί σε μη αναστρέψιμη εγκεφαλική βλάβη, ισοδύναμη με λοβοτόμηση με ψαροντούφεκο. Το καλύτερο είδος ψηφοφόρου.

τηλεόραση: Ορθογώνιο κουτί που με μαγικό τρόπο διαμορφώνει την πραγματικότητα. Όποιος δεν παρακολουθεί, βρίσκεται εκτός πραγματικότητας. Συνοδεύεται από κομβίον απενεργοποίησης, το οποίο κανείς δεν φαίνεται να μπορεί να εντοπίσει.

τράπεζα: Απαραίτητη για την οικονομία επιχείρηση που δανείζεται χρήμα με 0,5% και το ξαναδανείζει στα κράτη και τους πολίτες με 20%. Αν η τράπεζα φαληρίσει από τη ριψοκίνδυνη αυτή δραστηριότητα, το κράτος θα βάλει τους πολίτες του να καλύψουν τις ζημιές, προκειμένου η τράπεζα να είναι σε θέση να τους ξαναδανείσει τα χρήματα που αυτοί της έδωσαν.

υγεία: Άχρηστη για το κράτος δημόσια δαπάνη που επιβαρύνει τον προϋπολογισμό και γι’ αυτό πρέπει να περικοπεί. Αυξάνει το προσδόκιμο όριο ζωής των υπηκόων και κατά συνέπεια αυξάνει τον αριθμό των συνταξιούχων και εμποδίζει τη μείωση των ανέργων. Οι ευσυνείδητοι πολίτες που θέλουν το καλό της πατρίδας, καλούνται όταν είναι ασθενείς να κόβουν βεντούζες για να μην επιβαρύνουν τον κρατικό προϋπολογισμό.

ύποπτος: Ένοχος μέχρι αποδείξεως του εναντίου. Εκτός αν πρόκειται για αναρχοκομμούνι, οπότε ένοχος σκέτο. Στην περίπτωση μπάτσων και φασιστών ο όρος είναι συνώνυμος με το αθώος.

φασίστας: α) δίποδο ανθρωποειδές που λατρεύει το κράτος, την αστυνομία, το στρατό, τις παρελάσεις, το έθνος, την εκκλησία και την εκπαίδευση, ενώ μισεί την παιδεία, τις απεργίες, τις καταλήψεις, τα βιβλία, την ελευθερία και τους μετανάστες. Παρά τις εμφανείς ομοιότητές του με τον άνθρωπο, δεν πρέπει να συγχέεται με αυτόν, καθώς αποτελεί διαφορετικό είδος. β) καμία σχέση με τα μέλη της Χρυσής Αυγής, καθώς οι τελευταίοι είναι νεοναζί. γ) ο Δένδιας.

φόρος: Απαραίτητη συνεισφορά κάθε ευσυνείδητου πολίτη προς το κράτος, προκειμένου αυτό να μπορεί να συνεχίζει να φυλακίζει, να πληρώνει τους τραπεζίτες δανειστές του, να ρίχνει τις βόμβες του σε άλλα κράτη και άλλα τέτοια χρήσιμα πράγματα, δίχως τα οποία το ανθρώπινο είδος δεν θα μπορούσε να υπάρχει.

φυλακή: Αν χρειαστεί, θα χωρέσουμε όλοι.

Χρυσή Αυγή: Νόμιμο πολιτικό κόμμα. Δεν απαρτίζεται πια μόνο από μπράβους, νταβατζήδες και ρουφιάνους. Είναι αντίθετη στους διαδηλωτές, στους μετανάστες, στα αναρχοκομμούνια και στις εστίες ανομίας. Οποιαδήποτε ταύτιση απόψεων με τη δημοκρατική κυβέρνηση είναι εντελώς συμπτωματική. Οι φήμες που τους θέλουν νεοναζί μαχαιροβγάλτες είναι κακόβουλες και εξυπηρετούν μικροπολιτικά συμφέροντα.

ψήφος: Το μοναδικό σημείο που διαφοροποιεί την αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία από μια δικτατορία και άρα αποδεικνύει ότι η δημοκρατία είναι σαφώς καλύτερη ως πολίτευμα.

ψηφοφόρος: Ευπαθής κοινωνική ομάδα. Θύμα συστηματικής και κατ’ εξακολούθηση εξαπάτησης λόγω παντελούς απουσίας κριτικής σκέψης. Εναποθέτει τη ζωή του σε άλλους που γνωρίζουν καλύτερα τις ανάγκες του από τον ίδιο. Έχει εξαπατηθεί τις τελευταίες 40-50 φορές. Μετά βεβαιότητας θα συμβεί το ίδιο και τις επόμενες τόσες.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΤΟΥ ΕΡΗΜΙΤΗ

Παράθεση ειδησεογραφίας: Ο Ερημίτης, περιοχή στη βόρεια Κέρκυρα έκτασης 490.000 τ.μ., “νοικιάζεται” από την αρμόδια υπηρεσία ξεπουλήματος του δημόσιου πλούτου (ΤΑΙΠΕΔ) για 100 χρόνια, με αντίτιμο 23 εκ. ευρώ στην NCH Capital. Το κράτος διατείνεται ότι το όφελος για το δημόσιο θα είναι 98 εκατομμύρια ευρώ, διότι συνυπολογίζει σε αυτό και το ύψος της “επένδυσης” του ιδιώτη (75 εκατομμύρια), λες και αυτή η “επένδυση” θα ανήκει στο κράτος… Το τρομερό αυτό ποσό των 23 εκατομμυρίων θα κατατεθεί φυσικά -στο σύνολό του-, στους ειδικούς λογαριασμούς για την αποπληρωμή των μνημονιακών δανείων. Από τα 490.000 τ.μ. τα 320.000 θα παραμείνουν προσβάσιμα στο “ευρύ κοινό”, και παραχωρούνται στον “επενδυτή” μόνο 36.000τ.μ. για “ήπια τουριστική ανάπτυξη”.

Ανάλυση ειδησεογραφίας: Η (άκρο)δεξιά φασίζουσα τρικομματική κυβέρνηση εκτάκτου ανάγκης “νοικιάζει” – ουσιαστικά πουλάει – τον Ερημίτη με αντίτιμο περίπου 47 λεπτά του ευρώ το τ.μ. ανά έτος. Ή αν προτιμάμε μεγαλύτερους αριθμούς, ο Ερημίτης κοστίζει στους επενδυτές 469 ευρώ το στρέμμα, το χρόνο. Αυτά είναι τα τρελά ποσά που θα πάρουν οι δανειστές για την αποπληρωμή των δανείων. Δανείων τα οποία συνάπτονται και οδηγούν σε φτώχεια, εξαθλίωση και αυτοκτονίες καθημερινα τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα της χώρας. Αλλά σώζουν τις τράπεζες. Παρένθεση: η μεταφορά του εξοπλισμού, των υποδομών και των προσωπικών αντικειμένων από την κατάληψη Villa Amalias κόστισε (σε σχέση με την ετήσια τιμή ανά στρέμμα) στο δήμο αθηναίων το εκατονταπλάσιο (45.000 ευρώ), χωρίς να υπολογίσουμε πόσο κόστισε η οχύρωση του χώρου από το Δήμο Αθηναίων, ώστε το κτίριο να παραμείνει άδειο. Επιπλέον, η επί τρίμηνο φύλαξη του καμμένου από φασίστες κτιρίου της κατάληψης Δράκα στην Κέρκυρα (ώστε να μην ανακαταληφθεί και επιχειρηθεί η ανακατασκευή του) κόστισε στο Γ.Ν.Κ. το 25πλάσιο (13.000-14.000 ευρώ). Συνέχιση ανάλυσης: σύμφωνα με το σχέδιο, 170.000 τ.μ. θα μείνουν κλειστά για τους επισκέπτες, ή αλλιώς θα απευθύνονται μόνο σε όσους πληρώνουν τους ενοικιαστές, άλλωστε μάλλον δεν θα υπάρχουν επισκέπτες. Αναφορικά με την “ήπια τουριστική ανάπτυξη”, ας αναλογιστεί καθένας πόσο ήπια θα είναι για να χρειάζεται 36 στρέματα. Βασικο υποστηρικτικό επιχείρημα: Ναι, αλλά θα δημιουργηθούν θέσεις εργασίας.

Παράθεση γεγονότων: Ο Ερημίτης είναι μία έκταση η οποία περιλαμβάνει περίπου 725 μέτρα ακτογραμμής, δασική περιοχή, ημιορεινούς όγκους, παραλιακά οικοσυστήματα, καθώς και 3 λίμνες που φιλοξενούν σπάνια χλωρίδα και πανίδα, μεταξύ των οποίων και η υπό εξαφάνιση βίδρα Lutra Lutra. Επίσης υπό εξαφάνιση πτηνά χρησιμοποιούν την περιοχή για ωοτοκία. Μαζί με τη λιμνοθάλασσα Αντινιώτη, το Καπαρέλι και τα αλβανικά οικσυστήματα, αποτελούν ένα ευρύτερο οικοσύστημα, ίσως τη μεγαλύτερη αρτηρία σπάνιων και αποδημητικών πτηνών της Ευρώπης. Το οικοσύστημα του Ερημίτη προστατεύεται από την ελληνική και διεθνή νομοθεσία με συνθήκες τύπου Νατούρα. Αδιάφορη βέβαια η “νομιμότητα” της συγκεκριμένης πώλησης, καθώς είναι αποδεδειγμένη η (μη) τήρηση των νόμων που το ίδιο το κράτος και το κεφάλαιο αποφασίζουν, όταν αυτοί δεν είναι σύμφωνοι με τα συμφέροντά τους. Πρόσφατο περιβαλοντικό παράδειγμα η περίπτωση της λίμνης Καϊάφα που από περιοχή Νατούρα, μετά τον εμπρησμό της μετατράπηκε σε Ιονία Οδό.

Σχετική σημείωση: Ο Ν. Δένδιας, ντόπιος βουλευτής και υπουργός φυσικά δεν έχει καμία αντίρρηση για την πραγμάτωση αυτής της “επένδυσης”. Άλλωστε η περίφημη τήρηση των σάπιων αστικών νόμων μας αφορά όλους, εκτός από τους νεοναζί, τους μπάτσους, το κράτος και το κεφάλαιο. Πιο συγκεκριμένα δηλαδή, αφορά όποιον τολμά να αντισταθεί με οποιονδήποτε τρόπο στη βίαιη φτωχοποίηση και στον ακόμα αγριότερο μετασχηματισμό του οικονομικού συστήματος. Και κάνα δυό ακόμα για το ξεκάρφωμα. Η χούντα των συνταγματαρχών έδειξε τον δρόμο.

Η δική μας οπτική: Το καπιταλιστικό σύστημα, που αντιμετωπίζει τη φύση ως ένα ακόμη εμπόρευμα, δε διστάζει να λεηλατήσει το περιβάλλον για να εξυπηρετήσει τα οικονομικά σχέδια ντόπιου και διεθνούς κεφαλαίου. Η ίδια τακτική λεηλασίας άλλωστε ακολουθείται και καταστρέφει την κοινωνία και τη ζωή μας, ποιός θα περίμενε να υπάρχουν ενδοιασμοί όταν πρόκειται για τη φύση; Όμως αυτό που φαίνεται να ξεχνά το κράτος και το κεφάλαιο είναι πως τα σχέδια τους, ειδικά στα ζητήματα που αφορούν τη φύση και την οικονομική εκμετάλλευσή της, συναντούν την αντίσταση των τοπικών (και όχι μόνο) κοινωνιών. Από τη Λευκίμμη ως την Κερατέα, με τους αγώνες ενάντια στη δημιουργία ΧΥΤΑ, στους αγώνες ενάντια στην εκτροπή του Αχελώου, μέχρι τους αγώνες στις Σκουριές ενάντια στην καταστροφή της χλωρίδας, της πανίδας αλλά και της ζωής των κατοίκων για την εξόρυξη χρυσού, οι κοινωνικές αντιστάσεις δηλώνουν βροντερό παρόν.

Οι θέσεις εργασίας που υπόσχονται κράτος και κεφάλαιο, ώστε να βρουν υποστηρικτές στην εν λόγω “επένδυση”, μας αφήνουν παγερά αδιάφορους. Όχι μόνο γιατί ουσιαστικά πρόκειται για μισθωτή σκλαβιά με τους απεχθέστερους όρους, ειδικά στη μνημονιακή περίοδο, όχι μόνο γιατί η απαίτηση των αφεντικών για εξευτελιστικά φθηνή εργασία θα οδηγήσει σε περαιτέρω όξυνση του εργασιακού ανταγωνισμού και του κοινωνικού κανιβαλισμού, αλλά πάνω απ’ όλα γιατί δεν αποδεχόμαστε κανένα ατομικό κέρδος, καμία “επιβίωση” κανενός εις βάρος ενός αγαθού που ανήκει σε όλους μας, εις βάρος της φύσης, της ίδιας μας της ζωής.

Το περιβάλλον, όπως και κάθε δημόσια περιουσία, δεν ανήκει στο κράτος, ανήκει σε όλους. Δεν είναι περιουσιακό στοιχείο, είναι αγαθό. Η κοντόφθαλμη λογική που οριζει την ίδια την ύπαρξη της φύσης ως εκμεταλλεύσιμη πηγή για τα οικονομικά οφέλη του κράτους και του κεφαλαίου, μας βρίσκει όχι απλά αντίθετους, αλλά και εχθρικούς. Όπως εχθρικό βρίσκει ήδη ένα τεράστιο κομμάτι της κοινωνίας, το οποίο ελπίζουμε και υποσχόμαστε να συναντήσουμε στους επερχόμενους αγώνες ενάντια στο ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου, της δημόσιας γης. Αυτός ο αγώνας δεν είναι μόνο των κατοίκων της Κασσιόπης και της ευρύτερης περιοχής, είναι και αγώνας των κατοίκων του νησιού, είναι αγώνας όλων μας, όπως και κάθε κοινωνικός-ταξικός αγώνας. Και έτσι θα δοθεί.

Έχει έρθει η ώρα να στηθούν τα κοινωνικά οδοφράγματα, ενάντια στην “ανάπτυξη”, την “αξιοποίηση”, την εκμετάλλευση της ζωής μας.

Για μία αταξική κοινωνία χωρίς εξουσία, χωρίς εκμετάλευση του ανθρώπου και της φύσης.

Για μια κοινωνία ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας.

  “Θεάματα Τρόμου”

1/2/2013. Συλλαμβάνονται 4 αναρχικοί, κατηγορούμενοι για ληστεία τράπεζας στην περιοχή της Κοζάνης. Από εκείνη τη στιγμή παύουν να έχουν “τα διεθνώς αναγνωρισμένα” ανθρώπινα δικαιώματα, αφού οι ένστολοι βασανιστές πιάνουν δουλειά χωρίς να χάσουν λεπτό. Οι συλληφθέντες υποβάλονται σε εξευτελισμούς και βασανιστήρια από τα αρμόδια όργανα του κράτους, ενώ ακολουθεί η άκρως προκλητική και στοχευμένη δημοσιέυση προσωπικών στοιχείων και φωτογραφιών τους.

Προκλητική καθώς, χωρίς καμία απολύτως περιστολή, οι φωτογραφίες παρουσιάζονται εμφανώς παραποιημένες, κάτι που γίνεται αντιληπτό από κάθε άνθρωπο που έχει μάτια, με σκοπό να αποκρυφτούν τα σημάδια βασανισμού και κακοποίησής τους.

Στοχευμένη, αφενός επειδή έτσι το κράτος έκτακτης ανάγκης κάνει επίδειξη βαρβαρότητας σε όποιον τολμήσει να αντισταθεί. Αφετέρου, επειδή έτσι ικανοποιεί μέχρι και τον τελευταίο υποστηρικτή του δόγματος “τάξη και ασφάλεια”, κλείνοντας καθησυχαστικά το μάτι σε εκείνο το ήδη εκφασισμένο κομμάτι της κοινωνίας που γκρινιάζει για τη μη τήρηση των νόμων. Έτσι διασφαλίζει στους οπαδούς και επενδυτές της “ανάπτυξης” ότι δε θα γίνει ανεκτή η βεβήλωση των ναών του καπιταλισμού ή και επανοικειοποίηση του κοινωνικού πλούτου. Τίποτα δε θα διαταράξει την κοινωνική ειρήνη.

Η υποκρισία της εξουσίας συνεχίζεται ακάθεκτη με τις δηλώσεις του απροκάλυπτα φασίστα Δένδια και το “αν αποδειχτεί πως υπήρξαν βασανισμοί, οι κυρώσεις θα είναι αμείλικτες“ έρχεται να συναντήσει το “όποιος έχει στοιχεία ας τα καταθέσει στον εισαγγελεα” και, εν τέλει, τη συγκάλυψη των βασανιστών αφού η ΕΔΕ έκρινε άσκοπη τη δίωξη τους. Οι δηλώσεις αυτές δεν προκαλούν καμιά έκπληξη, αν θυμηθούμε πως ο εν λόγω φασίστας μόλις πρόσφατα απείλησε με μήνυση την εφημερίδα Guardian λόγω αναφοράς στον, αποδεδειγμένο από ιατροδικαστή, βασανισμό των 15 αντιφασιστών στα μπουντρούμια της ΓΑΔΑ.

Κάθε έννοια αστικής δικαιοσύνης έχει καταρρεύσει και τα τελευταία προσχήματα πετάχτηκαν στα σκουπίδια. Την ίδια στιγμή που η κυριαρχία μιλάει για “αμείλικτες τιμωρίες”, αθωώνει ή μεταχειρίζεται ευνοΐκά μπάτσους σε περιπτώσεις ξυλοδαρμών (ζαρτινιέρα), δολοφονιών (Γρηγορόπουλος) ή δολοφονικών επιθέσεων, όπως στην περίπτωση της ανατροπής από αηΔΙΕΣ της μοτοσυκλέτας δύο νεαρών στην Κρήτη. Την ίδια στιγμή που διατυμπανίζει ότι οι δημοκρατικοί νόμοι της ισχύουν για όλους, κουκουλώνει την έμμεση δολοφονία από δημοτόμπατσους του μετανάστη Babacar Ndiayeκαι αποσιωπά το θανάσιμο τραυματισμό της Πωλίνας Κελεμπεσιώτη από διερχόμενο περιπολικό.

Φαίνεται επίσης από το γεγονός ότι ποτέ δεν είδαμε τις φάτσες των νεοναζί δολοφόνων του Sahtzat Loukman, ούτε των χρυσαυγιτών συλληφθέντων στην κατοχή των οποίων βρέθηκαν όπλα, μαχαίρια και γκλομπς. Όυτε του φασίστα από την Σπάρτη που είχε στο σπίτι του εξήντα βόμβες. Ούτε των φασιστών που μαχαίρωσαν μαθητή στο πρόσωπο, και κανενός άλλου μισάνθρωπου από όλον αυτό το συρφετό που κυνηγά μετανάστες χωρίς το φόβο κάποιας τιμωρίας, λόγω της ασυλίας που έχει από τους μπάτσους. Ή απλά επειδή είναι και ο ίδιος μπάτσος.

Η περιβόητη μηδενική ανοχή ισχύει για συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες. Ισχύει για τους μετανάστες χωρίς χαρτιά που είναι αδύνατο να καταγγείλουν τις ρατσιστικές επιθέσεις που δέχονται, αφού οι μπάτσοι θα τους οδηγήσουν υποχρεωτικά στα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Η μηδενική ανοχή ισχύει για τους διαδηλωτές και τους απεργούς. Ισχύει για φοιτητές που διαμαρτύρονται. Ισχύει για τις οροθετικές ιερόδουλες. Ισχύει για τους αναρχικούς που καταδικάζονται σε στημένες δίκες μέσα στο πλαίσιο ενός άτυπου ιδιωνύμου. Μηδενική ανοχή, με νομικό πάντα κάλυμα, που μεταφράζεται σε ξύλο, χημικά, μαζικές συλλήψεις, εκκενώσεις καταλήψεων και αυτοδιαχειριζόμενων χώρων, επιτάξεις, φυλακίσεις, διαπόμπευση από τα μέσα μαζικής εξημέρωσης.

Για ποιους δεν ισχύει όμως? Ασφαλώς δεν ισχύει για τους βασανιστές. Δεν ισχύει για τους ένστολους δολοφόνους, ούτε για αυτούς που δέρνουν διαδηλωτές στο δρόμο. Δεν ισχύει για τους φασίστες. Με άλλα λόγια δεν ισχύει για τους μπάτσους και τους προστατεύομενούς τους. Δεν ισχύει για τους πολιτικούς, δεν ισχύει για τους δικαστές, δεν ισχύει για τις τράπεζες, για τους πρεζέμπορους, για τους ανθρωποφύλακες. Δεν ισχύει για τα αφεντικά και τους εκμεταλλευτές.

Απλούστερα δεν ισχύει για οποιονδήποτε στηρίζει το σάπιο σύστημα που, λόγω της αναγκαίας για τη διαωνισή του αναδιάρθωσης, μετατρέπεται από κράτος “πρόνοιας” σε κράτος στυγνής καταστολής και αστυνόμευσης. Ενός κράτους που επιβάλλει τη βίαιη καταστολή και τους βασανισμούς σε στοιχείο της καθημερινότητας και της κανονικότητας. Μιας κανονικότητας που δεν ανέχεται απεργίες, διαδηλώσεις και καταλήψεις. Μιας καθημερινότητας στην οποία θέση έχουν μόνο οι τισαθευμένοι νομοταγείς πολίτες, οι εθνικόφρωνες, οι ρουφιάνοι, οι φοβισμένοι.

Ακόμα και στη χούντα, τα σημάδια των βασανιστηρίωνν φρόντιζαν να τα κρύψουν από την κοινή γνώμη. Σήμερα τα σημάδια βασανισμού είναι εμφανή υπό μορφή θεάματος. Εμφανής, όμως, είναι και η αξιοπρεπής στάση των 4 συντρόφων, οι οποίοι παρέμειναν αταλάντευτοι στον αξιακό τους κώδικα, τρίβοντας την τρομοκρατία, τα βασανιστήρια και τη διαπόμπευση στα μούτρα των φυσικών και ηθικών βασανιστών τους. 4 αναρχικοί αγωνιστές έδειξαν τι σημαίνει αξιοπρέπεια, τη στιγμή που οι πολιτικές βδέλλες αυτής της χώρας κρύβονται πίσω από γελοία προσχήματα και εξεταστικές επιτροπές κάθε είδους.

Ο τρόμος που προσπαθεί να επιβάλλει το καθεστώς ξαναγυρνάει στην πηγή του, καθώς το μόνο που καταφέρνει είναι να μας ενισχύει με περισσότερη δύναμη και πάθος για μια κοινωνία ισότητας, αλληλλεγγύης, ελευθερίας.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ 4 ΑΝΑΡΧΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ.

ΖΗΤΩ Η ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΟΥΦΑΛΕΣ.

Καιρός να διαλέξεις στρατόπεδο

Τον τελευταίο μήνα η κυριαρχία δίνει ένα ρεσιτάλ κατασταλτικού οργίου. Μπάτσοι, ΕΚΑΜίτες και κάθε λογής γουρούνια με εντολή Σαμαρά, εκτελεστή Δένδια και τις μουλωχτές ευλογίες της Χρυσής Αυγής εισβάλλουν και εκκενώνουν τις καταλήψεις Villa Amalias, Σκαραμαγκά και προσωρινά τη Λέλας Καραγιάννη. Στο μεταξύ είχε προηγηθεί η φίμωση άλλης μιας κινηματικής υποδομής, του ραδιοφωνικού σταθμού 98FM.

Αυτή δεν ήταν η πρώτη φορά που το κράτος δείχνει τα δόντια του· είτε με την επίσημη και νομιμοποιημένη έκφανσή του, είτε με την παρακρατική και φασιστική. Ήδη από το καλοκαίρι του ’12 πραγματοποιήθηκαν μεθοδευμένες κρατικές επιθέσεις και παρακρατικοί εμπρησμοί σε κατειλημμένους και αυτοοργανωμένους χώρους· οι καταλήψεις Apertus, Δράκα, Δέλτα, η δημοτική αγορά Κυψέλης και το αυτοδιαχειριζόμενο στέκι πανεπιστημίου Ρεθύμνου αποτελούν τον απολογισμό των δύο όψεων του ίδιου νομίσματος της καταστολής.

Σε περίοδο οξυμένης συστημικής κρίσης, αυτή η λυσσασμένη επίθεση ενάντια στις καταλήψεις μόνο τυχαία δεν μπορεί να θεωρηθεί.

Οι καταλήψεις προτάσσουν μια διαφορετική λειτουργία της κοινωνίας και οργάνωσης της ζωής μας. Μιας ζωής βασισμένης σε έννοιες που η εξουσία πάντα θα προσπαθεί να καταδείξει ως άνομες και επικίνδυνες, όπως η αυτοοργάνωση, η αλληλεγγύη, η αντιεραρχία, η άμεση και ισότιμη λήψη των αποφάσεων, η αξιοπρέπεια, η ελευθερία. Σε αυτούς τους χώρους δημιουργούνται οι κατάλληλες συνθήκες και αντιδομές ώστε να ζούμε στην πράξη ό,τι προτάσσουμε για το αύριο.

Συναυλίες, αγροκολεκτίβες, αυτοοργανωμένα μαθήματα, κινηματογραφικές προβολές, θεατρικές παραστάσεις, κοινωνικά ιατρεία, βιβλιοθήκες, συλλογικές κουζίνες και χαριστικά παζάρια συνθέτουν το μωσαϊκό της κοινωνικής προσφοράς των καταλήψεων, ενώ σε αρκετές λειτουργούν επιπλέον κινηματικές υποδομές όπως τυπογραφεία, στούντιο μουσικής και ραδιοφωνικοί σταθμοί αντιπληροφόρησης.

Παράλληλα, όμως, οι καταλήψεις αποτελούν εστίες αντίστασης και αντεπίθεσης στο υπάρχον πολιτικό σύστημα.

Είναι χώροι συνεύρεσης ανθρώπων που επιδιώκουν,ενάντια στη λογική του φασισμού, του κέρδους, του ατομισμού, της μοιρολατρίας και της σιωπής, να συλλογικοποιηθούν με επιθετικό πρόσημο. Να οργανώσουν τη δράση τους και να καταστρέψουν τις σάπιες δομές της ολοκληρωτικής δημοκρατίας.

Μιας ολοκληρωτικής δημοκρατίας που έχει ήδη αποδείξει πως δε θα διστάσει να συντρίψει οποιαδήποτε φωνή αντιδρά.

Σήμερα η κυριαρχία επιτίθεται στις καταλήψεις και στον αναρχικό χώρο. Σήμερα κηρύσσει παράνομη την απεργία των εργαζομένων στα ΜΜΜ, επιτάσσοντας τους απεργούς και εισβάλλοντας με τα ΜΑΤ στο αμαξοστάσιο του μετρό. Σήμερα συλλαμβάνει φοιτητές που θέλησαν να πάρουν εξηγήσεις από τις πρυτανικές αρχές αναφορικά με την υποβάθμιση των σπουδών τους, όπως στην περίπτωση του Ιονίου Πανεπιστημίου. Σήμερα χτυπά και συλλαμβάνει τους καταληψίες του Υπουργείου Εργασίας.

Αύριο θα στραφεί εναντίον οποιουδήποτε αμφισβητήσει το καθεστώς μόνιμης έκτακτης ανάγκης, οποιουδήποτε αρνηθεί να γίνει μέρος του κοινωνικού κανιβαλισμού, οποιουδήποτε δηλώνει ανοιχτά την αποστροφή του για τους νεοναζί, οποιουδήποτε τρέφει στοιχειώδη ίχνη προοδευτισμού μέσα του και σηκώσει κεφάλι.

Αντικειμενικά το διακύβευμα είναι μεγάλο. Η πολυπόθητη “ανάπτυξη”, που τόσο χαριτωμένα ευαγγελίζονται τα αφεντικά και οι συστημικοί παπαγάλοι των ΜΜΕ, κινδυνεύει να συναντήσει εμπόδιο στο πρόσωπο του “κακού εσωτερικού εχθρού”. Με άλλα λόγια, η αναδιάρθρωση του καπιταλισμού και η ανάπτυξη επί πτωμάτων του κεφαλαίου απειλούνται να αμφισβητηθούν έμπρακτα από το ανταγωνιστικό κίνημα.

Γιατί είναι αλήθεια πως η οξυμένη καταστολή των αφεντικών δεν επιδιώκει μόνο να σπείρει το φόβο και να τρομοκρατήσει τους καταπιεσμένους, αλλά και να προστατέψει απεγνωσμένα ένα ξοφλημένο μοντέλο καπιταλισμού που βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού. Γιατί μπορεί να έχουν την πολυτέλεια να απαγορεύσουν να δείχνονται τα πρόσωπα των εξαθλιωμένων, όπως πρόσφατα ζήτησε το ΕΣΡ από τα τηλεοπτικά κανάλια, όμως δεν έχουν ιδέα για τις εν δυνάμει επαναστατικές ικανότητές τους.

Μπορεί να ρίξουν τις ευθύνες στους διπλανούς τους, να κατηγορήσουν τους μετανάστες, να στραφούν σαν φοβισμένα δουλικά ζόμπι προς στους φασίστες της Χρυσής Αυγής, ή να στηρίξουν τις ελπίδες τους σε έναν κομματικό φορέα “που θα επιφέρει την αλλαγή με εκλογές”.

Ενδέχεται, όμως, να γυρίσουν την πλάτη στα διάφορα κομματικά ιερατεία που καταδικάζουν τη βία από όπου και αν προέρχεται, επιτρέποντας έτσι στο κράτος το μονοπώλιο άσκησής της. Είναι πιθανό να απαξιώσουν τους εργατοπατέρες που προκυρήσσουν απεργίες-πυροτεχνήματα και παραχωρούν ανερυθρίαστα τα εργατικά κέντρα στους φασίστες για την κοπή της ηλίθιας πίτας τους. Ή, ίσως, ακόμη και να απαγκιστρωθούν από τις φρούδες θεσμικές ψευδαισθήσεις, την αδράνεια, την αυτολύπηση και το φόβο.

Ίσως γίνει αυτό που πραγματικά φοβίζει την κυριαρχία· οι καταπιεσμένοι με όπλα την αυτοοργάνωση, την αλληλεγγύη, τη ριζοσπαστική πολιτικοποίηση και τη σύγκρουση με οποιαδήποτε μορφή εξουσίας και ιεραρχίας, να θέσουν τα θεμέλια ενός διαφορετικού κόσμου.

Τώρα, πιο ξεκάθαρα από ποτέ, είναι ο καιρός της καταστολής. Είτε θα την υπομείνεις συνηθίζοντας στις αλυσίδες που φοράς, είτε θα την τσακίσεις μια και καλή.

Τώρα, πιο ξεκάθαρα από ποτέ, είναι ο καιρός των ευθυνών. Είτε θα τις αγνοήσεις και θα σιωπήσεις, είτε θα αγωνιστείς για αυτά που πιστεύεις.

Τώρα, πιο ξεκάθαρα από ποτέ, τα δύο στρατόπεδα έχουν χωριστεί. Οι εκμεταλλευτές από τη μια και οι εκμεταλλευόμενοι από την άλλη. Ήρθε η στιγμή να διαλέξεις με ποιον από τους δύο είσαι.

Ή με τους καταπιεστές ή με τους καταπιεζόμενους.
Ή με τους εξουσιαστές ή με τους εξουσιαζόμενους.
Ή με την υποταγή στην εξαθλίωση ή με τον αγώνα για ισότητα, αλληλεγγύη, ελευθερία.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ.

Την Πέμπτη 20.12.2012 στις 07.00 το πρωί δεκάδες μπάτσοι όλων των ειδών εισβάλλουν παρουσία εισαγγελέα στο κτίριο της Κατάληψης Villa Amalias στην Αθήνα, στην οδό Αχαρνών και Χέυδεν. Ένα άνευ προηγουμένου κύμα αλληλεγγύης ξεσπά σε ολόκληρη τη χώρα, με ανακοινώσεις και δράσεις αλληλεγγύης να διαδέχονται η μία την άλλη. Λίγες ημέρες αργότερα, την 28.12.2012, η αστυνομία εισβάλλει στην άδεια από φοιτητές (λογω διακοπών) ΑΣΟΕΕ, με το πρόσχημα της πάταξης του παραεμπορίου και συλλαμβάνει μετανάστες μικροπωλητές. Βεβαίως δεν παρέλειψαν να εισβάλλουν στα κατειλημμένα φοιτητικά στέκια που βρίσκονταν μέσα στο χώρο του πανεπιστημίου, και να κατασχέσουν κείμενα, αφίσες, βιβλία και τον εξοπλισμό του κινηματικού ραδιοφωνικού σταθμού 98 FM.

Την Τετάρτη, 9.1.2012, ομάδα 100 συντρόφων ανακαταλαμβάνει την εκκενωμένη και φυλασσόμενη από την αστυνομία Βίλα Αμαλίας, κατορθώνοντας το αδιανόητο και αποδεικνύοντας ότι η τόλμη, η συντροφικότητα και η αποφασιστικότητα είναι δυνατότερες από τα μέτρα ασφαλείας και τις διμοιρίες των ΜΑΤατζήδων.

Το κράτος νιώθει το κύρος του να τσαλακώνεται και απαντάει με ένα όργιο καταστολής: εκατοντάδες μπάτσοι όλων των ειδών συγκεντρώνονται μέσα σε λίγα λεπτά, αποκλείουν το δρόμο και πνίγουν στα χημικά ολόκληρη την περιοχή. Τελικά, πάνοπλη μονάδα των ΕΚΑΜ (!) εισβάλλει στο χώρο και συλλαμβάνει όλους τους συντρόφους. Επιπλέον προσάγονται και όλα τα άτομα που είχαν καταλάβει τα κοντινά γραφεία της ΔΗΜΑΡ σε ένδειξη αλληλεγγύης στη Villa Amalias. Η καταστολή όμως δεν σταματάει εκεί. Μετά από λίγες ώρες, η αστυνομία εισβάλλει στην κατάληψη Πατησίων 61 και Σκαραμαγκά, συλλαμβάνοντας οκτώ άτομα.

Η Villa Amalias, κατειλημμένη από το έτος 1990, είναι από τις πιο παλιές καταλήψεις στη χώρα. Εκτός από κατάληψη στέγης, έχει πραγματικά τεράστια ιστορία στους κοινωνικούς αγώνες. Στα 22 χρόνια της ύπαρξής της έχει διοργανώσει αμέτρητες πολιτικές εκδηλώσεις και συζητήσεις, πορείες, θεατρικές παραστάσεις και συναυλίες, στους χώρους της στεγάζει τυπογραφείο και έχει σηκώσει στις πλάτες της έναν ανεκτίμητο αντιφασιστικό αγώνα που εκτείνεται σε βάθος εικοσαετίας.

Η κατάληψη Πατησίων 61 και Σκαραμαγκά στεγάζει πέρα από πολιτικές συνελεύσεις, συλλογικές κουζίνες, ξυλουργείο, συνεργείο επισκευής ποδηλάτων, βιβλιοθήκη, εγχειρήματα αυτομόρφωσης, χαριστικό παζάρι, αίθουσα χορού, μέχρι και πίστα αναρρίχησης και εργαστήριο ραπτικής! Πάνω απ’ όλα όμως, στεγάζει την πολιτική δράση εκατοντάδων αγωνιζόμενων ανθρώπων και έναν τρόπο οργάνωσης και ζωής πολύ διαφορετικό από τον κυρίαρχο.

Και οι δύο καταλήψεις αποτελούν ένα από τα σημαντικότερα αναχώματα κατα του νεοφασισμού και των μαχαιροβγαλτών της χρυσής αυγής που προσπαθούν εδώ και χρόνια να μετατρέψουν ολόκληρο το κέντρο της Αθήνας σε Πλατεία Αγίου Παντελεήμονα. Η Βίλα Αμαλίας έχει δεχτεί δεκάδες επιθέσεις από τα φασιστικά πιθηκοειδή στη διάρκεια της ιστορίας της, τα οποια είχαν πάντα στο πλευρό τους την αστυνομία. Στην ευρύτερη περιοχή λειτουργεί επίσης η κατάληψη Λέλας Καραγιάννη, και η λαϊκη συνέλευση πλατείας Βικτωρίας, που στέκονται με την παρουσία τους εμπόδιο στις προσπάθειες κράτους και παρακράτους για να επιβάλλουν το φόβο, τα φασιστικά νυχτερινά μαχαιρώματα κατά των μεταναστών, το εμπόριο της πρέζας και την πώληση προστασίας στα μαγαζιά της περιοχής. Το παρακράτος δεν μπόρεσε μέχρι σήμερα να ξεφορτωθεί αυτές τις νησίδες ελευθερίας και αντίστασης. Και εδώ έρχεται να προσφέρει την πολύτιμη βοήθειά του η άκρως (δεξιά) επιτυχημένη επιλογή του κερκυραϊκού λαού Νίκος Δένδιας.

Η Δένδειος Λογική σπάει κόκκαλα: Τα μπουκάλια της μπύρας από το καφενείο και τις μαζικότατες συναυλίες είναι εν δυνάμει βόμβες μολότοφ. Το πετρέλαιο της σόμπας είναι εμπρηστικό υλικό. Η συμμετοχή σε πορείες είναι “τρομοκρατία”. Η κατάληψη και οργάνωση ενός εγκαταλελειμμένου και ρημαγμένου κτηρίου είναι “εστία ανομίας”. Ο διαδηλωτής είναι κουκουλοφόρος. Ο αντιφασιστικός αγώνας είναι κακούργημα. Η αριστερά και ο νεοναζισμός αποτελούν “άκρα” και δεν διαφέρουν σε τίποτα. Τα πολιτικά και επιχειρηματικά παράσιτα που ζουν εις βάρος της κοινωνίας είναι νόμιμα. Η τρικομματική συμμορία που κυβερνά αυτή τη χώρα είναι δημοκρατία. Η κλίκα που ψηφίστηκε από το 30% του 60% του λαού έχει δικαίωμα να νομοθετεί όπως της αρέσει, να απολύει όποιον θέλει, να δέρνει και να συλλαμβάνει απεργούς, να βασανίζει κατά το δοκούν μέσα σε αστυνομικά τμήματα, να διαπομπεύει στα μίντια διαδηλωτές, οροθετικές γυναίκες και όποιον άλλον θέλει – για λόγους “δημόσιας τάξης” βεβαίως – να φιμώνει δημοσιογράφους, να ξεπουλάει τη δημόσια περιουσία, να ξεριζώνει δάση για να χαρίζει χρυσάφι σε όποιον επιχειρηματία θέλει, να βάζει όσους φόρους θέλει όποτε θέλει, να αποφασίζει το διπλασιασμό της τιμής του πετρελαίου θέρμανσης, να φυλακίζει και να κόβει το ρεύμα σε όποιον δεν έχει να πληρώσει, να αφαιρεί συντάξεις από ανάπηρους, να κλείνει παιδικούς σταθμούς, να σταματά να χορηγεί φάρμακα σε υπερήλικες. Και γενικώς για τέσσερα χρόνια από την εκλογή της να κάνει ότι γουστάρει. Ακόμη και τα κοινοβουλευτικά προσχήματα έχουν πια καταρρεύσει, αφού η κυβέρνηση νομοθετεί πλέον με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, χωρίς κοινοβουλευτική ψηφοφορία. Κατά τα λοιπά, δεν συντρέχει λόγος ανησυχίας: οι εστίες ανομίας θα παταχθούν. Οι κατειλημμένοι χώροι που σφύζουν απο ζωή και πολιτικό λόγο θα κατασταλούν.

Το μήνυμα είναι σαφές, και όποιος δεν το έχει καταλάβει ας ανοίξει τα μάτια του: η ενασχόληση με τα κοινά είναι αδίκημα. Στη χώρα αυτή υπάρχει χώρος μόνο για ηλίθιους καταναλωτές, τηλεορασόπληκτα ζόμπι, χρυσαυγίτες μαχαιροβγάλτες και πειθήνιους ψηφοφόρους. Κάθε άνθρωπος αυτής της κοινωνίας οφείλει να μετατραπεί σε υπήκοο και ζητιάνο. Να πάψει να διεκδικεί το δικαίωμά του στη ζωή, να πάψει να αυτοοργανώνει τις ανάγκες του και να συλλογικοποιεί τις επιθυμίες και τις αντιστάσεις του. Κάθε ένας που χρειάζεται μια στέγη πάνω από το κεφάλι του και ένα πιάτο φαγητό, να απευθύνεται για ελεημοσύνη στην εκκλησία, στο δήμο ή στα συσσίτια της χρυσής αυγής.

Οτιδήποτε άλλο άλλωστε είναι έξω από την πολιτική οπτική του ακροδεξιού υπουργού Νίκου Δένδια. Στα νιάτα του ήταν μέλος της φασιστικής οργάνωσης ΕΝΕΚ (Ενιαίο Εθνικιστικό Κίνημα), ομοϊδεάτης του τσεκουροφόρου Μάκη Βορίδη, επίσης μέλους της ίδιας οργάνωσης. Ο τελευταίος ήταν επίσης πρόεδρος και μιας άλλης φασιστικής οργάνωσης, της χουντικής νεολαίας ΕΠΕΝ, διαδεχόμενος στην προεδρία της τον σημερινό αρχηγό της χρυσής αυγής Νίκο Μιχαλολιάκο. Και ιδού τα μόνα άκρα που υπάρχουν σήμερα στην ελληνική πολιτική σκηνή: η ακροδεξιά κυβέρνηση, το νεοναζιστικό δεκανίκι της και η αστυνομία υπό τις διαταγές τους.

Το μέλλον που ετοιμάζουν για κάθε αγωνιζόμενο άνθρωπο είναι ζοφερό. Δεν θα σταματήσουν πουθενά, μέχρι να εξαφανίσουν κάθε ίχνος ελευθερίας. Οι υπήκοοι αυτής της χώρας πρέπει να υποταχθούν στη μοίρα τους, που άλλωστε προβλέπεται και στην ισχύουσα νομοθεσία: Φτώχεια, ανεργία και εξαθλίωση, μέσα σε ένα περιβάλλον μηδενικής ελευθερίας, ανύπαρκτων δικαιωμάτων και κυριαρχίας του φόβου. Να μην έχουμε καμία αυταπάτη: οποιαδήποτε εναντίωση σε αυτήν την πορεία προς τη δυστυχία θα ονομαστεί “ανομία” και θα παταχθεί. Το κράτος έκτακτης ανάγκης, που δεν γνωρίζει όρια και περιορισμούς, και που επεμβαίνει όπου, όποτε και με όποιον τρόπο θέλει, ήδη εφαρμόζει το δόγμα της μηδενικής ανοχής ενάντια σε κάθε αγώνα και κάθε αγωνιζόμενο άνθρωπο, και δεν νιώθει την ανάγκη να τηρήσει κανένα από τα προσχήματα του παρελθόντος.

Απέναντι σε αυτήν την κατάσταση, οι δικαιολογίες εξαντλούνται και η προσωπική ευθύνη έρχεται στο προσκήνιο αμείλικτη. Η στιγμή είναι ιστορική. Κάθε άνθρωπος με στοιχειώδη αξιοπρέπεια οφείλει άμεσα να αγωνιστεί ενάντια στην ποδοπάτηση της ζωής του. Το κράτος έκτακτης ανάγκης επιχειρεί ξεδιάντροπα να φιμώσει έναν – έναν τους αντιπάλους του και δεν θα σταματήσει μέχρι όλοι οι αγωνιζόμενοι άνθρωποι να καταλήξουν ή στα σπίτια τους ή στη φυλακή. Όποιος δεν συμμετάσχει στον αγώνα, θα πρέπει να είναι προετοιμασμένος να ζήσει σε μια κοινωνία πολύ διαφορετική από αυτή που γνώριζε μέχρι σήμερα. Να ξεφύγουμε από τη λογική της νομιμότητας που οι δυνάστες μας συνεχώς επικαλούνται. Αν ο εφιάλτης που έχουν προετοιμάσει για τις ζωές μας ονομάζεται “νομιμότητα”, εμείς οφείλουμε να γίνουμε “εστίες ανομίας”.

Αφού κατέστειλε τους εργατικούς αγώνες, αφού ενταφίασε χιλιάδες μετανάστες σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, αφού επέβαλε το φόβο της επιβίωσης σε ένα τεράστιο μέρος της κοινωνίας, το κράτος έκτακτης ανάγκης στρέφεται τώρα στον πραγματικό του εχθρό: όσους ορθώνουν το ανάστημά τους, όσους διαθέτουν μαχητικότητα, πολιτικό λόγο και πάθος για την ελευθερία. Οι καταλήψεις, όπως επίσης και ο εν γένει αναρχικός / αντιεξουσιαστικός χώρος αποτελούν ένα μεγάλο μέρος των ριζοσπαστικών αυτών κομματιών της κοινωνίας. Απαρτίζεται όμως από ανθρώπους συνειδητοποιημένους, αποφασισμένους, και με ισχυρή αλληλεγγύη που ξεπερνά το φόβο της καταστολής και της τρομοκρατίας τους. Το ίδιο και ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας, που θα αντισταθεί με αξιοπρέπεια διεκδικώντας τη ζωή του.

ΟΙ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΑΓΚΑΘΙΑ. ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΤΙΣ ΠΑΡΕΙ ΘΑ ΜΑΤΩΣΕΙ.

ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΤΩΝ ΚΑΤΑΛΗΨΕΩΝ.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ

Αλληλέγγυοι/ες Κέρκυρας

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗN ΚΑΤΑΛΗΨΗ VILLA AMALIAS.

Την Πέμπτη 20.12.2012 στις 07.00 το πρωί δεκάδες μπάτσοι όλων των ειδών εισβάλλουν παρουσία εισαγγελέα στο κτίριο της Κατάληψης Villa Amalias στην Αθήνα, στην οδό Αχαρνών και Χέυδεν. Η Villa Amalias, κατειλημμένη από το έτος 1990, είναι από τις πιο παλιές καταλήψεις στη χώρα. Εκτός από κατάληψη στέγης, έχει πραγματικά τεράστια ιστορία στους κοινωνικούς αγώνες. Στα 22 χρόνια της ύπαρξής της έχει διοργανώσει αμέτρητες πολιτικές εκδηλώσεις και συζητήσεις, πορείες, θεατρικές παραστάσεις και συναυλίες, στους χώρους της στεγάζει τυπογραφείο και έχει σηκώσει στις πλάτες της έναν ανεκτίμητο αντιφασιστικό αγώνα που εκτείνεται σε βάθος εικοσαετίας.

H Κατάληψη της Villa Amalias είναι ένα από τα σημαντικότερα αναχώματα κατα του νεοφασισμού και των μαχαιροβγαλτών της χρυσής αυγής που προσπαθούν εδώ και χρόνια να μετατρέψουν το κέντρο της Αθήνας σε Πλατεία Αγίου Παντελεήμονα. Η Βίλα Αμαλίας έχει δεχτεί δεκάδες επιθέσεις από τα φασιστικά πιθηκοειδή στη διάρκεια της ιστορίας της, τα οποια είχαν πάντα στο πλευρό τους την αστυνομία. Στην ευρύτερη περιοχή λειτουργεί επίσης η Κατάληψη Πατησίων και Σκαραμαγκά, η κατάληψη Λέλας Καραγιάννη, και η λαϊκη συνέλευση πλατείας Βικτωρίας, που στέκονται με την παρουσία τους εμπόδιο στις προσπάθειες κράτους και παρακράτους για να επιβάλλουν το φόβο, τα φασιστικά νυχτερινά μαχαιρώματα κατά των μεταναστών, το εμπόριο της πρέζας και την πώληση προστασίας στα μαγαζιά της περιοχής. Το παρακράτος δεν μπόρεσε μέχρι σήμερα να ξεφορτωθεί αυτή τη νησίδα ελευθερίας και αντίστασης. Και εδώ έρχεται να προσφέρει την πολύτιμη βοήθειά του η άκρως (δεξιά) επιτυχημένη επιλογή του κερκυραϊκού λαού Νίκος Δένδιας.

Η Δένδειος Λογική σπάει κόκκαλα: Τα μπουκάλια της μπύρας από το καφενείο και τις μαζικότατες συναυλίες είναι εν δυνάμει βόμβες μολότοφ. Το πετρέλαιο της σόμπας είναι εμπρηστικό υλικό. Η συμμετοχή σε πορείες είναι “τρομοκρατία”. Ο διαδηλωτής είναι κουκουλοφόρος. Ο αντιφασιστικός αγώνας είναι κακούργημα. Η αριστερά και ο νεοναζισμός αποτελούν “άκρα” και δεν διαφέρουν σε τίποτα. Τα πολιτικά και επιχειρηματικά παράσιτα που ζουν εις βάρος της κοινωνίας είναι νόμιμα. Η τρικομματική συμμορία που κυβερνά αυτή τη χώρα είναι δημοκρατία. Η κλίκα που ψηφίστηκε από το 30% του 60% του λαού έχει δικαίωμα να νομοθετεί όπως της αρέσει, να απολύει όποιον θέλει, να δέρνει και να συλλαμβάνει απεργούς, να βασανίζει κατά το δοκούν μέσα σε αστυνομικά τμήματα, να διαπομπεύει στα μίντια διαδηλωτές, οροθετικές γυναίκες και όποιον άλλον θέλει – για λόγους “δημόσιας τάξης” βεβαίως – να φιμώνει δημοσιογράφους, να ξεπουλάει τη δημόσια περιουσία, να ξεριζώνει δάση για να χαρίζει χρυσάφι σε όποιον επιχειρηματία θέλει, να βάζει όσους φόρους θέλει όποτε θέλει, να φυλακίζει και να κόβει το ρεύμα σε όποιον δεν έχει να πληρώσει, να αφαιρεί συντάξεις από ανάπηρους, να κλείνει παιδικούς σταθμούς, να σταματά να χορηγεί φάρμακα σε υπερήλικες. Και γενικώς για τέσσερα χρόνια από την εκλογή της να κάνει ότι γουστάρει. Ακόμη και τα κοινοβουλευτικά προσχήματα έχουν πια καταρρεύσει, αφού η κυβέρνηση νομοθετεί πλέον με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, χωρίς κοινοβουλευτική ψηφοφορία. Κατά τα λοιπά, δεν συντρέχει λόγος ανησυχίας: οι εστίες ανομίας θα παταχθούν. Οι κατειλημμένοι χώροι που σφύζουν απο ζωή και πολιτικό λόγο θα κατασταλούν.

Το μήνυμα είναι σαφές, και όποιος δεν το έχει καταλάβει ας ανοίξει τα μάτια του: η ενασχόληση με τα κοινά είναι αδίκημα. Στη χώρα αυτή υπάρχει χώρος μόνο για ηλίθιους καταναλωτές, τηλεορασόπληκτα ζόμπι, χρυσαυγίτες μαχαιροβγάλτες και πειθήνιους ψηφοφόρους.

Οτιδήποτε άλλο άλλωστε είναι έξω από την πολιτική οπτική του ακροδεξιού υπουργού Νίκου Δένδια. Στα νιάτα του ήταν μέλος της φασιστικής οργάνωσης ΕΝΕΚ (Ενιαίο Εθνικιστικό Κίνημα), ομοϊδεάτης του τσεκουροφόρου Μάκη Βορίδη, επίσης μέλους της ίδιας οργάνωσης. Ο τελευταίος ήταν επίσης πρόεδρος και μιας άλλης φασιστικής οργάνωσης, της χουντικής νεολαίας ΕΠΕΝ, διαδεχόμενος στην προεδρία της τον σημερινό αρχηγό της χρυσής αυγής Νίκο Μιχαλολιάκο. Και ιδού τα μόνα άκρα που υπάρχουν σήμερα στην ελληνική πολιτική σκηνή: η ακροδεξιά κυβέρνηση, το νεοναζιστικό δεκανίκι της και η αστυνομία υπό τις διαταγές τους.

Οι εργατικές κινητοποιήσεις έχουν καταλαγιάσει ή εξαντλούνται σε 24ωρα πυροτεχνήματα. Οι μετανάστες υφίστανται το θεσμοθετημένο πογκρόμ του ξένιου δία και ενταφιάζονται μαζικά στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Πλέον η κυβέρνηση στρέφει την προσοχή της στον πραγματικό εσωτερικό εχθρό, που ειναι τα ριζοσπαστικά κομμάτια της κοινωνίας. Ο αναρχικός / αντιεξουσιαστικός χώρος, πάντα εχθρευόταν αυτό το σάπιο οικονομικό και πολιτικό σύστημα, και γι’ αυτό ήταν πάντα στο στόχαστρο της εξουσίας. Σήμερα αποτελεί την πρώτη προτεραιότητα μιας κυβέρνησης που άλλωστε δεν κάνει τίποτε άλλο από το να νομοθετεί κατ’ εντολή των δανειστών της και να ασχολείται με την καταπολέμηση κάθε εστίας αντίστασης.

Όμως το κράτος ξεχνά ότι ο αναρχικός / αντιεξουσιαστικός χώρος απαρτίζεται από ανθρώπους συνειδητοποιημένους, αποφασισμένους, και με ισχυρή αλληλεγγύη που ξεπερνά το φόβο της καταστολής και της τρομοκρατίας τους. Οι καταλήψεις είναι αγκάθια. Το κράτος για να τις πάρει θα ματώσει.

ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΤΗΣ VILLA AMALIAS.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ

Αλληλέγγυοι-Αλληλέγγυες Κέρκυρας